Frédérique Spigt

"Voor mij persoonlijk niet zo. Hoewel; als de kritieken slecht zijn heb je natuurlijk kans dat mensen de voorstelling niet meer gaan zien en dan heb je op financieel gebied natuurlijk een behoorlijke tegenvaller. Ik heb genoeg zelfvertrouwen. Als de gegeven kritiek goed onderbouwd is kan ik er ook nog wel van leren zelfs, maar meestal zijn ook journalistieke recensies gewoon een weergave van een persoonlijke mening. En daar heeft natuurlijk iedereen ook recht op. Dingen lezen van iemand die er geen kaas van gegeten heeft, is nutteloos. Ik lees erg weinig over mezelf moet ik zeggen. Als kritiek echt heel persoonlijk gericht is kan het wel aan je knagen. Heel nare dingen laat ik dan ook van me weghouden, daar heb ik geen zin in, die wil ik niet opgestuurd krijgen. Dat is gewoon jammer van het papier."

Eerder in je carrière heb je de overstap van Engels naar Nederlands gemaakt. Kun je je soms beter uitdrukken in het Nederlands?

"Ik draai al heel wat jaartjes mee. Voor mij was popmuziek Engelstalig. Omdat ik ooit meegewerkt heb aan een tekst van Huub van der Lubbe, voor het nationale songfestival, was het voor mij een uitdaging om een Nederlands album te schrijven. Dat heb ik dus ook gedaan en dat is ontzettend goed bevallen. Het is echter niet zo dat ik me in de ene taal beter kan uitdrukken dan in de andere."

Nu ben je voor het eerst ook overgestapt op het Frans. Vanwaar deze keuze?

"Nou kijk, het zijn chansons hè, die op de cd één kus staan. Het ligt voor de hand om er dan een paar Franse nummers tussen te stoppen." Wanneer ik Frédérique vervolgens vraag of ze de teksten en de vertaling van de Franse nummers ook zelf heeft gedaan, word ik door haar ?half lachend, maar met een serieuze ondertoon - terechtgewezen dat ik me niet goed ingelezen zou hebben. Au, dat doet zeer! Meteen hierop licht ze toe hoe de vertalingen zijn gedaan. "Het liedje over Theo van Gogh Jij komt terug bestond al enige tijd. Sylvain Ephimenco had dat nummer een keer gehoord en vond het ontzettend mooi. Hij raadde me aan om het in het Frans te gaan zingen. Toen heeft hij het voor mij vertaald, net als het nummer De zee. De vertaling van het nummer Terrifiant is weer door twee anderen gedaan."

Je hebt onlangs pas toestemming gekregen om het nummer Terrifying van The Rolling Stones op te nemen in het Frans. Je hebt het alsnog toegevoegd aan de cd. Waarom is dat nummer zo belangrijk voor je?

"Ja, dat kun je over elk liedje vragen natuurlijk. Als je een paar liedjes opgenomen hebt, dan heeft dat een bepaalde sequentie voor je, snap je? Die horen dan bij elkaar. Als er dan een nummer afvalt, word je daar niet vrolijk van want dan heb je het gevoel dat er iets ontbreekt. Een ander zal dat misschien niet zo ervaren, maar voor mij is dat natuurlijk wel een tegenslag op zo'n moment. Voor je gevoel hoort het er namelijk gewoon bij. Het is ook opgenomen in diezelfde fase."

Je schrijft vaak je eigen tekst en muziek. Wat inspireert jou?

"Nou ja, waar haalt iemand zijn inspiratie vandaan? Dat is het leven zelf, hè? Gewoon wat je meemaakt, hoe je erin staat, hoe je naar dingen kijkt. Het is gewoon een persoonlijke aangelegenheid, denk ik. Zou jij kunnen zeggen waar jij je inspiratie vandaan haalt?

"Ik moet zeggen dat ik daar niet zoveel van hoor. Wat zou ik dan moeten horen? Ik kan me daar zo weinig bij voorstellen??"Ik wijs haar op het lied dat over haar geliefde Annemarie gaat."Nou, Annemarie heb ik een enorm plezier gedaan met die vrolijke ode aan haar. Verder heb ik niet zo het idee dat ik iets negatiefs over iemand heb geschreven of dat mensen zich daar letterlijk door aangesproken voelen."Ik noem als ander voorbeeld het lied Door en door slecht. De tekst hiervan is behoorlijk pittig en het gaat over een ex van haar..."Ach ja," reageert Frédérique luchtig, "maar in dat lied staan geen namen, dus degene die daar model voor heeft gestaan heeft daar geen weet van. Of je moet zelf denken dat het over jou gaat, maar dan heb je zelf een probleem, denk ik. Als je zoiets op jezelf betrekt zegt dat toch al genoeg?"

Sommige nummers op de cd hebben voor mijn gevoel een zwaarmoedig tintje. Is dat iets dat bij jou hoort? Met andere woorden: ben jij zwaar op de hand?

"Ik vind dit een beetje een gekke vraag? Wat is dat eigenlijk, zwaar op de hand?!" Frédérique lijkt wat geïrriteerd te raken. "Ik geloof dat ik toch wel een blijmoedig iemand ben. Je hebt toch de voorstelling gezien? Die is toch niet zwaarmoedig? Mijn liedjes zijn niet altijd jubelend, maar ik heb wel het idee dat het een heel toegankelijk album geworden is waarin de muziek toch wel strelend is, ook al is het niet altijd een vrolijk onderwerp. Maar dat hoeft toch ook niet?!"Ik leg uit dat ik juist het contrast zo groot vond tussen het beluisteren van de cd (vrij zwaar) en het sprankelende van de show. Dat dezelfde liedjes anders overkomen door haar toelichting en performance."Dat is dan jouw persoonlijke beleving, jouw mening. Jij hebt het beluisterd en dit is wat jij ervan vindt en dat is jouw goed recht. Maar om dat nou meteen in een analyse te gooien?"

Dan overvalt ze me plots met de vraag of ik nog wat leuks te vragen heb? Ik ben even uit het veld geslagen maar kaats de vraag meteen terug naar haar, maar dat vindt ze te makkelijk en daar werkt ze niet aan mee. Ze concludeert vervolgens dat het interview dan wel klaar is, als ik tenminste verder geen vragen meer heb. "Ik heb nog wel een paar vragen, maar ik heb het idee dat mijn vragen niet zo aanslaan bij je," dien ik haar van repliek. Frédérique verklaart zich nader: "Nou, ik vind het lastig als het zo?n persoonlijke vraag wordt. Jij vindt de cd zwaarmoedig. Je vraagt je vervolgens af of ik soms een zwaarmoedig karakter heb, maar dat vind ik niet zo relevant. Als je de voorstelling gezien hebt en je hebt gezien hoe leuk het is, dan kun je beter vragen of ik een opgewekt karakter heb? Je moet er niet meteen een kort-door-de-bocht-analyse op los laten."

Ik ga even terug in de tijd. Jouw dvd 'Beest' was de eerste ter wereld met een oogmuziekvertolkster erop, zodat de muziek ook voor doven en slechthorenden te volgen was. Hoe ontstond dit idee?
Frédérique reageert met hernieuwd enthousiasme en ik slaak inwendig een zucht van verlichting.
"Nou ja, in de VS is het geloof ik weleens gedaan. Die Mindy Brown die op mijn dvd tolkte, heeft dat ook voor David Bowie en Paul McCartney gedaan. Ik heb ooit eens een doof meisje leren kennen in het café, die vertelde dat ze het zo leuk zou vinden zo'n voorstelling eens te gaan zien. Ik heb toen beloofd dat in mijn achterhoofd te houden. Een vriendin van me had op een bepaald moment iets te maken met Mindy Brown en zo is dat idee eigenlijk tot stand gekomen."

Je tourt nu nog drie maanden langs de Nederlandse theaters met je show één kus. Jij bent erg veelzijdig wat theater betreft. Heb je al plannen voor na deze tour?

"Ja, ik heb nog allerlei plannetjes. Dat ligt allemaal nog open. Het enige waarvan ik denk dat ik het zeker ga doen, is touren met een tango orkest, maar ook dat staat nog een beetje op losse schroeven. Het hangt ervan af of degene die mij daarvoor gevraagd heeft én het organiseert, dat allemaal op tijd in goede banen kan leiden. Maar ik denk wel dat het iets is, waar ik vanuit kan gaan dat het gaat gebeuren. En in het najaar zetten we mijn huidige theatertour weer voort, dan gaan we weer spelen."

Als laatste, Frédérique, zijn er nog dingen die jij kwijt wilt die niet aan bod zijn gekomen?

"Nou nee, ik geloof dat je het belangrijkste nu wel hebt."