Een momentje met Alejandro Sanz

Het kabbelt een beetje voort, Sanz' muziek. Ogen dicht, glaasje rosé, smakelijke tapas op tafel, een imaginair zonnetje en de El tren de los momentos op de achtergrond; het geeft een lekker vakantiegevoel. Ligt lekker in het gehoor en doet je meer dan ooit verlangen naar de zomer. Voor zijn tiende album heeft Sanz de hele wereld over gereisd. Hij nam de cd op in zijn studio in Miami, op de Bahama's, in Mexico en in zijn geboorteplaats Madrid. Daarboven op strikte hij ook nog eens medesterren Juanes en Shakira om de cd op te leuken (en ook de ons minder bekende Antonio Carmona, Alex González en Calle 13).

Spaanse letterbrei

Blijft alleen de grote vraag welk nummer hij eigenlijk met Juanes heeft gezongen, want nergens in het hele cd-boekje is te vinden wie er meegewerkt heeft aan welk nummer. Of het moet achterin zijn, waar de lap Spaanse tekst nog iets probeert duidelijk te maken. Helaas is dat niet bepaald Spaans voor dummies en blijft zodoende een brei onbegrijpelijke letters. Shakira is natuurlijk niet te missen. Bij track 3, Te lo agradezco, pero no, schalt haar schelle stem ineens uit de speakers. Wel een lekker nummer, vlot en swingend en de doordringende stem van Shakira is niet eens heel overheersend.

Sanz' carrière begon al begin jaren negentig, maar pas in 1997 bereikt hij in Spanje de 'superster'-status met zijn cd Más. In dit jaar ontvangt hij een Amigo Award (beste mannelijke nationale artiest), een Ondas Award (beste nationale artiest) en krijgt hij nog een paar nominaties voor verschillende prijzen. Tien jaar, tien cd's, zes dvd's, vijftien Latin Grammy Awards en één Grammy Award later kan hij vooral in de Spaanstalige landen en de VS rekenen op een vaste schare fans.

Paul de Leeuw en Eros Ramazzotti

El tren de los momentos is een beetje een kruising tussen muziek van Paul de Leeuw en Eros Ramazzotti. Gezellig, aangenaam, swingend. Soms up-tempo, soms lekker langzaam. Soms blij en soms neigend naar zwaarmoedig. Maar het is niet vernieuwend. Het gaat het ene oor in, het andere uit. Die verschillende gemoedstoestanden maken het wel afwisselend, maar daar blijft het bij.

Voor Latinfans is het wellicht een heerlijk album, maar het 'dertien in een dozijn'-gevoel moeten zij toch ook hebben? Nou is er op zich niets mis met dertien in een dozijn. Prima als de BBQ op een zwoele zomeravond staat te smeulen, maar het is niet een album om in een slaapzakje voor de winkel te gaan overnachten. Al gun je het zo'n lekker hapje wel, dat échte succes in Nederland.