Liefs uit Bagdad

Tijdens de eerste week van de Amerikaanse invasie van Fallujah wordt door het eerste bataljon, derde mariniers, in een leegstaand gebouw een puppy gevonden. De soldaten horen een vreemd geluid en met het hart in de keel en het wapen in de aanslag ronden ze de hoek en ontdekken zo een Lava Dog. Deze bijnaam gaven zij de loslopende honden van Fallujah. Anderen noemen het 'rot honden'. In plaats van de amper vier weken oude puppy, die voor hun loop staat, af te schieten, wordt het meegenomen naar de compound. Daar wordt het ontwormd met pruimtabak, gewassen in kerosine, gevoed met militaire kant-en-klaar maaltijden en Lava genoemd. De mariniers zijn hierdoor in directe overtreding van General Order 1A, die het houden van huisdieren verbiedt én ze hebben nu een ander serieus probleem: alle loslopende honden worden neergeschoten. Zo begint de poging om het dappere 'rot hondje' Lava te redden. En Lava probeert op zijn beurt ten minste één marinier van de emotionele wonden van de oorlog te redden: luitenant-kolonel Jay Kopelman.

Liefs uit Bagdad kwam al eerder in Amerika uit en werd in no-time een bestseller. Het verhaal is prachtig geschreven en is geen oorlogsboek of pro-Amerikaanse inval verhaal. Jay Kopelman geeft in zijn boek geen waardeoordeel over de aanwezigheid van Amerikanen in Irak en laat mij de oorlog vanuit een ander - bijzonder en ongekend - perspectief zien. De mariniers doen 'gewoon' hun werk en het verhaal raakt en ontroert me echt. Maar ik vraag mij, ondanks deze uitzonderlijk mooie reddingsactie van Jay Kopelman, nog steeds af waarom iemand besluit om bij het leger te gaan. En waarom verbraken een stel stoere soldaten, dat opgeleid is om mensen te doden als het moet, bewust een belangrijke leger regel voor een puppy? Na het interview dat ik met Bridget Maassland had bij de boekpresentie van Liefs uit Bagdad, kreeg ik de kans om dit aan Jay Kopelman zelf te vragen. Ja, in plaats van weg te zappen bij de journaalbeelden, ging ik met deze Amerikaanse soldaat praten en val meteen maar met de deur in huis...

Waarom besloot u bij het leger te gaan?

Ik ging bij het leger toen ik 25 jaar was, omdat ik op dat punt in mijn leven niet wist wat ik wilde doen. Ik ging oorspronkelijk bij de marine om piloot te worden. Ik zat eerst bijna zeven jaar bij de marine en ging toen naar de mariniers. Ik ging dus bij het leger omdat ik niet wist wat ik wilde doen, maar vind het al 21 jaar lang heel erg leuk om te doen.

Ik ben verrast door de manier waarop hij praat: rustig en bedacht. Een beetje dromerig: Niet iets wat ik verwacht van iemand die bevelen uitdeelt in het leger...

Had u ooit verwacht dat uw hart voor een puppy zou smelten?

De meest onverwachte dingen zijn meestal de dingen die gebeuren. Ik had niet verwacht dat ik een puppy zou tegenkomen, laat staan om ooit een hond te hebben... Het was erg ongewoon. Lava was gewoon op de juiste plek, op de juiste tijd en bij de juiste groep mensen. Alle planeten stonden toen waarschijnlijk zeer gunstig en nu woont hij in Amerika.

En dat zegt een man die verdwaalt in het centrum van Amsterdam? Door het redden van Lava heeft hij een regel van de legerwet ovetreden. Maar hij vertelt zijn verhaal alsof het redden van een puppy uit oorlogsgebied de normaalste zaak van de wereld is. Van een militair verwacht ik toch een zekere gehoorzaamheid aan autoriteit...

De redding van lava was in strijd met de regels?

Lava houden en verzorgen was tegen de regels van het leger. Maar ik denk dat het één van die regels is die mensen wel door de vingers zien. Het is geen strenge regel. Ik had Lava in Irak eigenlijk niet zelf onder mijn hoede; er waren ook ander mensen die voor hem zorgden. Ik zag hem niet zo vaak. Dat de regel bestaat, daar zijn goede redenen voor. Maar er zijn ook goede redenen om die regel niet op te volgen. We zijn allemaal menselijk en ook al zijn we mariniers, we hebben wel het hart op de juiste plek. Lava was een welkome en goede afleiding. Hij gaf je op een fijne manier iets anders om over na te denken. Door hem hoefde je jezelf niet steeds te focussen op al het vechten en geweld en al het negatieve. Je kon je op Lava focussen.

Zijn antwoord is bijna spiritueel en klinkt uiterst aannemelijk en bovenal menselijk...

Omdat ik geen familie had om aan te vragen of ik Lava mee naar huis mocht nemen, belde ik een goede vriend om te kijken of hij iemand kende die kon helpen... Verschillende organisaties (zelfs Iams hondenvoer) begonnen zich er mee te bemoeien om Lava naar huis te kunnen krijgen. Dat is misschien wel het meest wonderbaarlijke gebeuren: dat iedereen samenwerkte om dat voor elkaar te krijgen.

Ik ben inmiddels helemaal onder de indruk van deze marinier en merk dat ik het fijn vind om naar deze man zijn verhaal te luisteren...

Waarom heeft u een boek over de redding van Lava geschreven?

Een hoop mannen uit het leger hebben boeken geschreven en ik had geen bedoeling dat te doen. Maar toen zei iemand dat het een goed verhaal was en dat ik er een boek over moest schrijven. Dus heb ik er een boek over geschreven. Liefs uit Bagdad is een oorlogsmemoires. Het is mijn verhaal en het redden van Lava is iets positiefs dat uit de oorlog is voortgekomen. Het boek is een verhaal over hoop en laat zien dat als je dingen persevereert dat alles mogelijk is. Zelfs al zijn het op het eerste gezicht onoverkomelijke toestanden en is het tegen alle waarschijnlijk in, je kunt toch een hele hoop voor elkaar krijgen.

Waar een wil is, is dus duidelijk een weg en zo krijgt een oorlogsverhaal een ?happy end'...

Zo wordt het ook wel een heel romantisch verhaal...

Jij zegt dat het een romantisch verhaal is en uiteindelijk is dat ook zo. - Jay vertelt verder met een glimlach op zijn gezicht- Door Lava heb ik namelijk mijn vrouw leren kennen. Ik was met Lava in het park en zij was daar met haar hond en zoon. Haar zoon speelde met alle honden en Lava beet hem. Zij zei: 'Jouw hond heeft net mijn zoon gebeten.' En ik was erg bezorgd. Ik vroeg haar of haar zoon misschien een besmettelijke ziekte had. ? lach ?

Hij laat op dezelfde humoristische manier die hij ook af en toen in het boek gebruikt, merken hoeveel hij om zijn hond Lava geeft en ik moet er ook om lachen...

Wat doet u tegenwoordig?

Op het moment ben ik bezig met het schrijven van een kinderboek. Het gaat ook over Lava, maar het is erg moeilijk om een kinderboek te schrijven. Verder zijn Lava en ik betrokken bij verschillende organisaties voor dieren. Zo zitten we bij een organisatie die honden trainen die mensen assisteren die bijvoorbeeld in een rolstoel zitten. En ik help op het moment iemand die ook een hond uit Irak probeert te krijgen. Ik krijg ontzettend veel e-mails van mensen die mij vragen hun te helpen een hond uit oorlogsgebied te krijgen. Hopelijk verkoopt mijn boek in Nederland ook goed en wordt daardoor een hoop geld aan Dutchypuppy geschonken!

Liefs van Bridget

Jay Kopelman leek tijdens ons gesprek af en toe een beetje afwezig. En wanneer ik Jay vraag of hij nog iets wil zeggen, komt de aap uit de mouw. Zonder te zuchten vraagt hij wanneer Bridget precies in de Playboy stond. Bridget en ik komen niet meer bij! Maar Jay is serieus. Hij wil graag een gesigneerd exemplaar. Bridget zegt dat dat geen probleem is als hij zijn boek voor haar signeert. En ik dan? Nou, ik val met mijn neus in de boter: Jay en Bridget signeren beiden voor mij Liefs uit Bagdad.

Daarna is het tijd voor de échte boekpresentatie. Bridget overhandigt Jay het eerste exemplaar en zij ontvangt op haar beurt van de uitgever een cheque van 10.000 euro voor Dutchypuppy. Samen zijn ze die middag gelukkig nog wel even zoet met het signeren van reeds verkochte exemplaren.

Interview met Bridget Maasland

Jay Kopelman
Liefs uit Bagdad
216 bladzijden (met fotobijlage)
Uitgeverij: Unieboek
ISBN: 978 90 475 0016 2
Adviesprijs: ? 15,95

Bestel Online!

Liefs uit Bagdad
Kopelman, J. & M. Roth