Tien jaar achter Thaise tralies

Vrije tijd 17 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Op 16 april 1997 werd Machiel Kuijt gearresteerd op weg naar het vliegveld van Bangkok. De Italiaan met wie hij samen reisde, werd vrijgesproken. Bij zijn Thaise ex-vriendin Linda, met wie hij twee kinderen heeft, werd 748 gram heroïne aangetroffen. Zij is daarvoor veroordeeld tot 33 jaar gevangenisstraf. Bij Machiel is echter nooit drugs aangetroffen. In eerste instantie werd hij dan ook vrijgesproken, maar het OM van Thailand ging in hoger beroep, waarna het Hof levenslang oplegde. Dit vonnis werd door de laatste instantie bevestigd, ondanks dat er ontlastende verklaringen waren van de ex-vriendin en van Thaise politieagenten.

Kuijt zat eerst een tijdje in Bombat, daarna in de aangrenzende Lardyaogevangenis en de laatste drie jaar bracht hij door in de beruchte Bankwanggevangenis in Bangkok. Na een procesgang van negen jaar is hij in maart 2006 ook in cassatie veroordeeld. Op 16 december 2006 werd bekend dat Kuijt na bijna tien jaar cel vrijkwam. Hij maakte hierbij gebruik van het WOTS-verdrag (Wet Overdracht Tenuitvoerlegging Strafvonnissen), een verdrag dat Nederland met de Thaise regering sloot naar aanleiding van Kuijts zaak. Het biedt de mogelijkheid aan Nederlandse gedetineerden die in Thailand zijn veroordeeld om het restant van hun straf in Nederland uit te zitten. Dat betekent dat de straf van Kuijt van levenslang is omgezet in tien jaar: hij hoeft in Nederland de rest van zijn straf niet meer uit te zitten en komt meteen op vrije voeten.

Direct na zijn terugkomst verscheen het boek Tien jaar achter Thaise tralies. Journalist Bert Steinmetz van het Parool bundelde Machiels vele brieven uit de gevangenis en bewerkte ze. Daarbij werden stukken gevoegd van zijn advocaat Geert-Jan Knoops en zijn moeder Pita Kuijt. Het gevolg is helaas een beetje een bij elkaar geraapt zooitje. Het lijkt te vluchtig gemaakt, waardoor er nog veel taalfouten in staan. Brieven lijken lukraak in verschillende hoofdstukken te zijn onderverdeeld en veel dingen worden dubbel verteld. Zo lees ik minstens drie keer dat Carry Hamburger (de vrouw van advocaat Mr. Geert-Jan Knoops) niet naar Thailand kon komen wegens een ernstige val. Lullig, en dat wil ik best een keertje lezen, maar niet drie. Het gaat immers om Machiel. Maar die praat niet bepaald honderduit over zijn eigen gevoelens. Ook over het gevangenisleven vertelt hij niet zoveel als ik had gehoopt. Wel vertelt hij véél over de Thaise regering en de procesgang. Ik mis een beetje diepgang; het verhaal blijft aan de oppervlakte. Het raakt niet. Alleen de stukken van de moeder van Machiel maakten indruk op me. Ik had veel meer van dit boek verwacht.

Lees ook over Levenslang in Thailand op Vrouw.nl.