Sophisticated Sophie?

Vrije tijd 17 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Haar samenwerking met DJ Spiller betekent in 2000 de wereldwijde doorbraak voor de dan 21-jarige Sophie. Het nummer Groovejet (If this ain't love) staat wekenlang op 1 in verschillende landen. In 2001 komt Sophie met haar eerste eigen nummer, Take me home. In eerste instantie vergelijkt de Britse pers Sophie nog met Victoria Beckham, maar die vergelijking blijkt al snel belachelijk. Waar Victoria's debuutalbum jammerlijk flopt, schiet Sophie met haar eerste cd Read my lips meteen naar de bovenste regionen van de hitlijsten. In 2002 is het pas echt raak. Het nummer Murder on the dancefloor wordt het meest gedraaide nummer in Europa.

Mag ik deze dans van u?

In Nederland horen we na het nummer Get over you plotseling niets meer van Sophie. In Engeland brengt ze in 2003 nog een album uit, Shoot from the hips. Op dit album is nog weinig disco te bekennen. Na een rustpauze van vier jaar, waarin Sophie een zoon krijgt en trouwt met Richard Jones, bassist van The Feeling, komt ze nu met Trip the light fantastic. De albumtitel verwijst naar een Engelse term voor swingen op muziek. Volgens Sophie is het album: "een uitnodiging om te dansen."

Ze gaat naar eigen zeggen verder waar haar debuutalbum ophield. Sophie schreef zelf meer dan zeventig nummers voor het album, waarvan natuurlijk het merendeel in de prullenbak belandde. Catch you, de eerste track op het album, is ook meteen de eerst uitgebrachte single. Het tweede nummer, Me and my imagination, is de tweede single, die momenteel op de radio te horen is. Hoe vaker je de beide singles hoort, hoe beter ze te verdragen zijn. Dat geldt niet voor de rest van het album. Na tig keer luisteren kan ik de liedjes inmiddels stuk voor stuk meezingen, maar nog steeds ben ik niet enthousiast.

No more dancefloor...

Het album kabbelt nietszeggend voort. De voormalige dancefloor diva weet zich niet meer te onderscheiden van de massa, zoals ze dat jaren geleden wel deed met Murder on the dancefloor. Het enige nummer dat wel de moeite waard is, is 'If you go': een lekkere mix van country en latin, die waarschijnlijk als derde single wordt uitgebracht. Het is één van Sophie's favorieten en ook haar fans zijn er lyrisch over. De Britse poshvoice van Sophie schalt uit de speakers bij het nummer If I can't dance, met de feministische leus: "If I can't dance, I don't want any part in your revolution." Slecht kan ik het album niet noemen, maar opzienbarend is het ook zeker niet. Na een lange Sophieloze tijd had ik veel meer van dit album verwacht. Waar is de eighties discopop? Waar zijn de dancegrooves?