Shhh...it happens!
Eelco Claassen, producent en componist, is al jaren bezig met een project van 'zichzelf'. Na jaren actief te zijn geweest in musicals van Joop van den Ende en First in de Field Producties (o.a. Love me just a little bit more) krijgt zijn idee vaste vormen. Wanneer hij Coney Island, een verouderd, verlaten amusementspark in de Verenigde Staten, bezoekt, wordt het duidelijk. Samen met musicalster, tekstschrijver en regisseur Michael Diederich besluit hij een musical te gaan schrijven, die op alle vlakken anders denken vereist. Op het gebied van script, tekstgebruik en muziek is in deze productie, die door de makers gekscherend Shit Happens wordt genoemd, alles geoorloofd. Eelco: 'Eigenlijk heet het stuk natuurlijk Shhh...it happens, maar wij noemen het zelf ook al Shit Happens!'
Dat de makers echt out of de box denken, is mede terug te vinden in de lied- en scriptteksten. Daarin wordt het Engels en Nederlands willekeurig door elkaar gebruikt. Schrijver Michael Diederich: 'Bij Rocky over the Rainbow mixten we beide talen ook en het publiek accepteerde dat gewoon. In het hedendaagse taalgebruik zit al zoveel Engels, dat wij voor het publiek geen problemen zien om het verhaal te kunnen volgen.'
Tijdens de perspreview krijgen we drie nummers uit deze nieuwe musical te zien en horen. De cast gaat er volledig in op en ondanks het ontbreken van kostuums en grime, krijgen we een goed beeld van de freakshow die ons te wachten staat. De muziek is even divers als de personages: rocknummers die niet zouden misstaan in de hedendaagse top 40, rap, ballads en soms klinkt het bijna als operette. Het geluid is tijdens deze middag helaas niet van allerbeste kwaliteit, waardoor de teksten niet altijd even goed te verstaan zijn. Tony Neef heeft zelfs moeite ze goed te leren. Ze zijn af en toe bedoeld onbegrijpelijk. Lachend vertelt Tony: 'Het slaat als kut op dirk, er is geen touw aan vast te knopen! Normaal leer ik heel makkelijk teksten, maar hier zit soms zo'n rare twist in dat ik de weg kwijt raak. Dat kost wel enige inspanning!'
Tony vindt het geweldig om aan Shhh... It Happens mee te werken. 'Het is de eerste rol die ik helemaal zelf mag vormgeven!' Rolf Koster, die het personage TV Head gestalte geeft, vult aan: 'We kunnen het karakter zelf ontwikkelen en van alles uitproberen. Michael (de regisseur red.) laat ons de boel zelf invullen, maar we geven elkaar wel heel veel tips.' Op de vraag of het niet vreemd is om geregisseerd te worden door Michael, vorig jaar één van zijn tegenspelers in Jesus Christ Superstar, antwoordt Rolf dat hij daar helemaal geen last van heeft. 'Je geeft je over aan de regisseur, ongeacht wie hij is. En ik heb veel vertrouwen in hem.'
Er staat toch nog wel wat druk op de ketel. Op 5 augustus beginnen de try outs, maar de spelers hebben pas deze middag gehoord hoe het stuk zal eindigen en wat er met hun personage gebeurt. Michael Diederich verklapt: 'Het eind staat gewoon nog niet eens op papier. Eelco en ik hebben tot een bepaald punt in het verhaal geschreven. Gedurende het proces merk je welke kant het werkelijk opgaat. Zo flexibel moet je zijn.' Op onze vraag hóe het dan gaat eindigen, hult Michael zich, net als Eelco, glimlachend in stilzwijgen. 'Ik kan alleen zeggen dat niet alle personages waarmee het stuk start de finish halen!' En hij begint te lachen.
Martin van der Starre vertelt wat die relatieve onduidelijkheid voor de spelers betekent: 'Als je het eind niet kent, is het wel lastig om goed in je karakter te komen. Maar ik werk het beste onder druk. De andere spelers hebben er dan ook geen last van dat ik nu nog niet alle teksten ken. Bij de try outs ken ik ze helemaal en zal ik er staan!' Het is wel hard werken voor de ploeg. Na de lange dag repeteren, moeten er nieuwe of andere teksten worden gestampt. Ze hebben er lol in, dat staat vast. Een nieuwe, jonge, frisse, freakmusical van eigen bodem, waarbij het codewoord 'ANDERS' is. Want wat ís eigenlijk normaal?
Shhh...it Happens is vanaf 5 augustus te zien in het Panama Theater te Amsterdam. De première vindt plaats op 12 augustus.
