Tranen met tuiten bij Purper

De ziekte en uiteindelijk snelle dood van Jos Brink sloeg een gat in het gezelschap Purper, maar de wereld draait door. Al tijdens zijn ziekte werd bekend dat rasartiest Jon van Eerd als vervanger zou optreden. En hij toonde zich met zijn onmiskenbare mimiek en inlevingsvermogen een zeer waardig opvolger.

Door het enorme succes van de vorige productie Purper 100, een vooruitblik ontstond, zowel bij het publiek als bij de spelers, de behoefte aan een vervolg. En dus draaiden Mullie (Frans Mulder), Erik-met-K (Erik Brey), Jon-zonder-H (Jon van Eerd) en Rop-met-P (Rop Verheijen) een splinternieuwe show in elkaar. Daarbij werden zij weer ondersteund door muzikaal talent Marco-met-C Braam. Wervelend moest het worden. Gefundeerd op vakmanschap en geïnspireerd door het beste dat de Nederlandse theatertraditie ooit heeft voortgebracht. Een ambitieus plan dus, maar de mannen zijn geslaagd.

Gedurende de hele voorstelling hangt het publiek aan de lippen van deze ras-performers. Bij de hilarische parodieën op de huidige weg-stem-programma's, die razend snel worden afgewisseld door belachelijke discussies over plastische chirurgie en LARP-en, lopen de tranen van de lach over ieders wangen. Van penisvergroting tot vla-flip-reconstructies, geen enkele banaliteit wordt geschuwd. En dat kenmerkt de gehele voorstelling, want niets menselijks is de mannen van Purper vreemd. Ze zijn alleen wat muzikaler dan de gemiddelde Hollander en hebben alle vijf een stem als een klok.

Naast de vele lachsalvo's die de zaal doorklieven, zijn er ook vele momenten van bezinning. Op een integere en bewonderenswaardige manier worden issues als 'de dood' en 'eenzaamheid' aan de kaak gesteld. Als Frans Mulder en Jon van Eerd onder luid gejoel en gebulder in een zogenaamde sing-off belanden, verrassen ze het publiek met ingetogen liedjes over een demente moeder en overleden vader. De tranen vloeien talrijk. Deze clowns weten van wanten en switchen zonder zichtbare moeite van de grap naar deze enorme emotie. Dat is de ware kunst.

Het publiek krijgt geen genoeg van de voorstelling, waarbij iedere schijnbaar spontane uitspraak weer een nieuwe emotie oproept. Na een minutenlange staande ovatie, neemt Frans Mulder het woord. Vlak voor de dood van Jos, werden voor een Purper-verzamel dvd opnames van de voorstelling gemaakt. Ondanks het feit dat Jos zelf niet meer meespeelt, staat hij wel op de registratie. En aan wie kan dat kostbare document beter worden overhandigd dan aan Frank Sanders, de levenspartner van Jos Brink. Onder luid gejuich betreedt ook Sanders het toneel en na een emotionele toespraak krijgt hij, inclusief vele omhelzingen en knuffels, de dvd in handen. Een mooie afsluiting van een Purrfect Performance! Op naar 102!