De tweede Raymann

Vrije tijd 16 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Oké, het bundelen van je columns is natuurlijk niet zo moeilijk. Maar het succes van dat boek, in dit geval De tweede Raymann is erg afhankelijk van de toon die in het verleden is gezet. Als de schrijver toen de juiste snaar te pakken had, dan leest ieder stuk weer als een trein. Als lezer duik je met plezier in het verleden én dat is in dit boek van Raymann echt het geval. Zijn columns mogen dan maatschappij kritisch zijn, ze zijn ook nog eens ontzettend grappig. Je hoort het hem zo vertellen in één van zijn shows.

De hersenspinsels van Raymann lezen écht als een trein. Of het nu over de verkiezingen, de Nederlandse samenleving, hobby's of zijn familie gaat; Raymann weet er allemaal een boeiend verhaal over te schrijven. Met zijn soepele en humoristische stijl beschrijft hij zelfs de saaiste onderwerpen op vermakelijke wijze. Op de achterflap las ik 'Raymann schrijft zoals hij praat, ontwapenend, snel en met de nodige zelfspot' - en daar heeft de uitgever helemaal gelijk in.

Maar waar ik gedurende mijn reis door de gedachten van Raymann wel last van heb, zijn de vele lege bladzijdes. Het lijkt dus of je met De tweede Raymann een boek van bijna tweehonderd bladzijden in handen hebt, maar slechts de helft van het aantal pagina's is effectief gemaakt. In de tijd dat we nog schoolboeken doornamen, vonden we dat natuurlijk prettig. Als je een goed boek leest en het blijkt dat je er zo snel doorheen gaat, is dat juist een domper. Helaas staan er dan ook maar 51 columns in dit boek. Gelukkig zijn het stuk voor stuk wel toppers!