Mike Batt weet van geen ophouden!

Mike Batt zit al jaren in het artiestenvak, maar toch is hij anders dan de 'grote sterren'. Hij is heel normaal en wil gewoon lekker praten over zijn vak: muziek. Hij hoeft zich niet beter voor te doen dan hij is, zoals veel van zijn collega's dat wel doen. Hij draagt zelfs dezelfde kleding als op de cover van zijn album. Zwarte broek, zwart overhemd en een zwart colbert met een sheriff-teken. Mike: "Ik heb altijd zwart aan. Het is heel gemakkelijk. Vroeger had ik altijd kleurrijke kleding aan, ze zeiden tegen mij: Mike, you scare horses with those clothes!. Maar toen ik een aantal jaar geleden een auto ongeluk kreeg en mijn nek brak, moest ik tijdens mijn revalidatie gemakkelijke kleding aan. Dat moest namelijk 's morgens aangetrokken worden en 's avonds werd dat kapot geknipt om het uit te kunnen doen. We kozen toen voor zwart en dat bleef. En toen ik veel met Katie (Melua, red.) op pad ging, bleek dat het gewoon heel gemakkelijk is om zwart te dragen. Ik ben altijd ready to go, of ik nou ga ontbijten of sjiek dineren. Zwart is altijd prima." Vervolgt grijnzend: "Maar het wordt nu wel saai, dus ik denk dat mijn zwarte periode over is."

Mike bracht zelf een aantal albums uit, dirigeerde het Royal Philharmonic Orchestra en schreef (en schrijft) voor vele films de muziek, waaronder Miss Potter met Renée Zellweger. "Ik heb een lange carrière achter de rug, ik ben dan ook al wat ouder. Dit album was niet bedoeld als overzicht van mijn ouevre. Maar toen we de cd kant en klaar binnenkregen en ik naar de achterkant keek, dacht ik bij mezelf: Het is wel een overzicht van mijn leven. Ik schreef de nummers toen ik twintig, dertig en veertig jaar oud was. Het was toeval dat de titel van het album A Songwriter's Tale is, maar het blijkt wel de spijker op z'n kop te slaan."

De nummers op de cd zijn nummers die eerder werden uitgebracht door andere artiesten, bijvoorbeeld Cliff Richard. En The Closest Thing to Crazy werd kort geleden nog door Katie Melua uitgebracht. "Het komt niet vaak voor dat ik nummers specifiek voor een zanger of zangeres schrijf. Meestal heb ik het al en vinden zij het mooi om te doen. Dat was met The Closest Thing to Crazy ook zo, het stond al op een album van mij. Katie was er helemaal weg van. Ik zei nog tegen haar: dat wil je echt niet opnemen! Maar toch wilde ze dat wel. Maar Nine Million Bicycles heb ik wel echt voor haar geschreven. Katie wordt echt een van de grootste zangeressen van haar generatie. Zij is ongelooflijk goed!"

Zoveel hits, maar bijna niemand die weet dat hij degene was die de liedjes schreef. Toch heeft Mike geen last van jaloezie. "Nee, dat heb ik helemaal niet. Ik voel me juist zeer vereerd dat die muzikanten mijn nummers willen spelen en zingen. In menselijke relaties kan ik wel heel gepassioneerd jaloers zijn. Bijvoorbeeld met mijn huidige vrouw. We ontmoetten elkaar 23 jaar geleden in Australië, waar zij een actrice was. We hadden een affaire, maar ik moest terug naar de UK. Toen ze me schreef dat ze een verhouding had met een collega-acteur, werd ik razend jaloers. Ik wilde niet dat ze op deze man verliefd zou worden. Ik schreef het nummer Please Don't Fall in Love op donderdag, vloog op vrijdag naar Australië en speelde het nummer op zaterdag voor haar. We hadden een heerlijk weekend en een paar weken later kwam ze naar Engeland. Ze is nooit meer weggegaan, gelukkig. De humor is belangrijk in ons huwelijk. Ze grapt weleens dat ze bij me weggaat, want dan schrijf ik tenminste weer een hit. Dan waarschuw ik haar dat het wel eens hele happy hits zouden kunnen worden!"

De inspiratie voor zijn nummers haalt Mike overal vandaan. Hij schreef dus niet alleen uit de liefde voor zijn vrouw, maar Mike heeft ook voor zijn zoon een nummer geschreven. "I Watch You Sleeping schreef ik toen mijn zoon twee maanden te vroeg was geboren. Ik zat naar hem te kijken, zo'n klein mannetje in zo'n glazen bak, vreselijk. Maar gelukkig is alles goedgekomen, hij is nu twintig en speelt in een rockband!" Maar ook tarotkaarten inspireren Mike. "Ik vind tarotkaarten prachtig. Niet zozeer om te leggen, maar het design vind ik prachtig. Lady of the Dawn is dan ook gebasseerd op de kaart van de Hoge Priesteres."

Mike is nog lang niet van plan te stoppen. "Ik heb sinds mijn achttiende een platencontract en had op mijn 23ste mijn eerste hit. Ik ga zeker nog door. Er zijn veel slechte nummers geweest en die zullen er vast ook nog wel komen. Maar naast talent, moet een van je kwaliteiten doorzettingsvermogen zijn. Want anders red je het niet in dit vak!"