Victor Reinier's Machisme

Het interview begint aan de telefoon, maar al snel besluiten Victor en ik in de kroeg af te spreken. Dat kletst gemakkelijker vindt hij en wie ben ik om hem tegen te spreken? Victor speelt in Brief voor de Koning Ridder Ristridin. "Ik kende het boek van Tonke Dragt niet. Ik had het nog nooit gelezen, maar dat heeft te maken met dat ik als kind heel dyslectisch was. Ik las dus heel erg weinig. Ik ga het nu pas lezen, omdat de regisseur mij het had afgeraden om het boek te lezen. Hij zei: "Anders ga je me alleen maar mijn kop zeuren over wat je allemaal mist". Dus ik heb gewerkt vanuit het script en dat was voor mij wel meer dan genoeg. En nu kan ik tijdens mijn vakantie lekker Tonke Dragt gaan lezen." Als je dyslectisch bent, dan heb je moeite met lezen en spellen. Voor een acteur, die scripts moet leren, niet heel handig. "Het is niet zo dat ik helemaal niets kan lezen, ik lees gewoon traag. Voordeel daarvan is dat wanneer ik een script lees het ook bijna meteen ken, maar voor de rest is het wel jammer. Dyslexie is niet te genezen, maar ik heb het wel verbeterd door veel te lezen de afgelopen jaren. Maar ik heb wel veel boekverfilmingen gezien, want je gaat het compenseren. Maar ik heb weinig films gezien die het boek evenaren of overtreffen. Dat komt ook omdat je je in een boek helemaal inleeft. In de film Brief voor de Koning wordt het boek ook 'gevolgd' en niet precies verteld. Dat kan ook niet, want anders wordt het een film van 29 uur. De enige goede boekverfilming die ik heb gezien was The Godfather, denk ik."

Ik moet bekennen aan Victor dat ik deze film nog nooit heb gezien. "Ik kan dan als ouwe lul tegen jou zeggen dat je die echt moet gaan zien. Dat is echt de moeder aller gangsterfilms. Het is zo fucking goed gemaakt. Daarbij speelt mijn grote held Marlon Brando de hoofdrol. Dat is de allergrootste allertijden, hij heeft gewoon het acteren veranderd. Naar aanleiding van zijn prestaties zijn er jongens als Al Pacino opgestaan. Toch was hij niet mijn duwtje om dit vak in te gaan. Ik moest kiezen wat ik wilde gaan doen en had geen flauw idee. Een vriend van mij vroeg of ik mee ging om auditie te doen voor de Toneelschool en dat deed ik. Ik zat daar tussen allemaal ongelooflijk ambitieuze mensen voor wie dit echt een droom was. Maar ik kwam alle rondes door. Steeds meer mensen vielen af. Van de honderden aanmeldingen mochten vijftien mensen starten in dat jaar, waar ik ook bij zat. De eerste twee jaar heb ik ook eigenlijk niet zoveel uitgevoerd. 's Morgens hadden we bijvoorbeeld het vak filosofie en daar ging ik nooit heen. Ik vond het afschuwelijk. Naar de toneellessen ging ik wel, want dat vond ik heel leuk en ik was ook één van de beste van mijn klas. Na twee jaar kreeg ik de keuze: of alle vakken volgen en de opleiding afmaken, of weggaan. Ik heb gekozen voor het eerste, want inmiddels wilde ik niet meer stoppen."

Voor Nederlandse acteurs is het vaak een droom om het in Amerika te maken en velen hebben ook een poging gedaan. "Ik heb mijn laatste jaar in Amerika gestudeerd en daar heb ik het vak pas geleerd. In Nederland zijn ze nogal soft, maar daar waren ze keihard. Ook auditeren heb ik daar geleerd, je moet weten om te gaan met de afwijzing. Ik had een hele goede impressario daar en ik mocht auditie doen voor een film die later heel groot is geworden, The last of the Mohicans. Maar dat was de dag voordat ik weer naar Nederland vertrok. Ik had ongelooflijke heimwee en heb daarom die auditie niet voorbereid, ik wilde het gewoon echt niet. Nu vind ik dat wel jammer."

Tegenwoordig bereidt Victor zich wel voor op audities. "Het is moeilijk om in Nederland audities te doen. Je zit dan bijvoorbeeld met vier andere kandidaten te wachten en allemaal zijn we anders. Het is dan alsof ze niet weten wat voor type ze zoeken: knap, oud, jong of iets anders. Dat is heel verwarrend." Inmiddels is Victor een acteur met een goede naam in deze business. Hij heeft er dan ook hard voor gewerkt. "In mijn jaren als acteur heb ik veel geleerd en ik leer nog elke dag bij, ik leer nu zelfs hier van jou. Ik zie nu bij jongere acteurs dat ze er een hele andere werkethiek op nahouden. Ik begrijp dat niet, dan komen ze op de set en weten ze hun tekst niet eens. Of, bij Baantjer bijvoorbeeld, hebben een hele grote mond tegen Piet Römer. Dat vind ik dus echt niet kunnen. Ik heb daar zelf heel lang mee gewacht, voor ik dat deed. Piet is nu een hele goede vriend van mij en ik heb veel dingen later pas tegen hem gezegd. Maar die jonge acteurs gaan er zo anders mee om, ik kan daar niet tegen. Ik zeg dat ook tegen ze en waarschuw ze dat ze niet zullen meewerken in een toekomstige productie waar ik ook in werk."

Terwijl Victor nog een biertje neemt en ik een wijntje, praten we verder over zijn leven in de schijnwerpers. "Ik wil nooit praten over mijn privéleven, omdat ik vind dat de mensen in mijn omgeving niet gekozen hebben voor dat leven. Als ze over mij willen schrijven, prima, maar dan niet over mijn ex-vrouw of kinderen." De vraag hoe Victor als papa is, wil hij dan ook niet beantwoorden. "Er zijn maar twee die die vraag kunnen beantwoorden en dat zullen ze niet doen." Maar de vraag hoe Victor het vindt als vader wil hij wel beantwoorden. "Ik vind het geweldig. Het is fantastisch om te zien hoe ze opgroeien en keuzes maken. Mijn oudste zit nu in de puberteit en dat is soms heel lastig om te zien. Ik wil hem dan wel eens door elkaar schudden, omdat ik vind dat hij andere keuzes zou moeten maken. Maar ik herken het ook wel weer, want ik was eigenlijk precies zo."

In Flikken speelt Victor, net als in Baantjer, een politieagent. "Ik was wel bang dat men mij altijd zou zien als Vledder, maar Floris is zo'n andere man, dat kan gewoon niet. Vledder had het bijvoorbeeld altijd fout. Als hij in een zaak dook, dan ging hij altijd een andere kant op dan waar de oplossing eigenlijk lag. Hij was echt een beetje een lulletje. Floris is dat helemaal niet. Daarnaast zie ik er in de serie ook anders uit. Ik draag nu een baard, wat ik afschuwelijk vind, maar Reinout Oerlemans zag mij eens met een ongeschoren kop en hij zei tegen mij: 'Zo moet Floris er uitzien!'. In Brief voor de Koning had ik mijn baard zelfs nog langer laten groeien. Wat een hel! Zo'n baard wordt echt vies met eten bijvoorbeeld. Ik vind het helemaal niets."

In Brief voor de Koning speelt Victor een ridder. Vrouw.nl vraagt zich af hoe het is gesteld met zijn eigen ridderlijkheid. "Voor mannen is emancipatie een vloek. Er is namelijk niets romantischer dan de deur voor een vrouw open houden. Maar dat machisme mag niet meer bij de meeste vrouwen. Dat vind ik jammer, want ik ben best een macho."

En dat blijkt, want als Victor en ik het café uitlopen, houdt hij netjes de deur voor me open. En even, heel even, voel ik mij een prinses.

Lees ook het backstage verhaal op ons redactieweblog!