Terugblikken op Pinkpop 2008

Pinkpop - het oudste en bekendste openluchtfestival - deed zijn naam dit jaar geen eer aan. Het werd namelijk niet traditioneel georganiseerd met Pinksteren, maar in het weekend van 30 mei tot en met 1 juni. De reden daarvoor was vooral, omdat Pinksteren dit jaar extra vroeg viel en de meeste Amerikaanse bands dan nog niet beschikbaar waren.

Het programma voor dit jaar stond in ieder geval als een huis met veel grote namen. Vandaar dat de 39e editie van Pinkpop ook al vroeg helemaal uitverkocht was (drie dagen achter elkaar zestigduizend bezoekers!). Er stonden ook in totaal 39 acts op drie podia. Maar wat is nu precies de charme van Pinkpop? Dat is behalve kijken naar je favoriete bands natuurlijk ook de gezelligheid die je beleeft op het festival. De Limburgse sfeer is altijd relaxt en de omgeving is er mooi en glooiend. Als fotograaf/journalist is het wel anders beleven dan als publiek. Wanneer de drukte je allemaal even teveel wordt dan trek je je terug in de persruimte, waar je even tot rust kunt komen. Pinkpop is natuurlijk ook keihard werken, want het aanbod van bands is gigantisch. Maak maar eens een juiste keuze uit zóveel acts die er spelen! Vooral op de laatste dag is dat moeilijk, omdat veel bands tegelijkertijd spelen.

Op dag een van Pinkpop was het eigenlijk alleen de naam Metallica die écht opviel. Het festival begon dan ook pas later op de middag. Heel veel mensen bleken speciaal voor Metallica naar Landgraaf te zijn gekomen. Dat optreden bleek alleszins de moeite waard. James Hetfield en de zijnen speelden veel klassiekers en deden dat met een reuze tv-scherm op de achtergrond, veel vuurwerk, vlammen en gitaargeweld. De fans werden vooral getrakteerd op veel hits uit de jaren tachtig met natuurlijk als absolute highlight One.

Pinkpop is behalve vermoeiend voor fotografen en journalisten ook heel erg verslavend. Je krijgt zóveel adrenaline als je weer vlakbij zo'n podium staat en de groten der aarde voor je lens krijgt. Voordat een concert begint sta je met vijftig andere fotografen frontstage te wachten tot je je eerste plaatje mag schieten. Drie nummers strikt is het limiet, dan mag je weer langs de zijkant het veld op. In die drie nummers moet het dus allemaal gebeuren: de digitale spiegelreflex met de lange lens erop in de starthouding en fotograferen!

Op dag twee was er al vanaf een uur een druk programma met optredens van The Foo Fighters, The Verve, Editors, KT Tunstall, Kaiser Chiefs en Amy McDonald. Vooral Amy MacDonald zorgde voor commotie door ruim vijftig minuten later dan gepland het podium van de GM Next Stage te beklimmen. Door de tent galmt dan meteen het boe-geroep en volgt er een fluitconcert. Maar zodra het eerste liedje weerklinkt is de woede vergeten. Helaas krijgt de veelbelovende zangeres van de huidige megahit This Is The Life maar vijfentwintig minuten in plaats van het volle uur wat er beloofd was. Bij het optreden van The Kaiser Chiefs is het wederom genieten. Zanger Ricky Wilson zorgt er voor dat het publiek zich geen moment verveelt. Hij springt en rent over het podium, klimt op de boxen en duikt het publiek in. The Verve kennen we van een aantal jaar terug en vooral van Bittersweet. De band blijkt terug van weggeweest en hun muziek klinkt nog altijd even mooi en gedreven. Dat laatste is zeker ook van toepassing op de Foo Fighters. Dave Grohl en zijn mannen weten precies wat hun publiek wil en dat krijgen ze ook! Ruim anderhalf uur lang trakteert de band op goed in het gehoor liggende, pure rockklanken. Met recht een perfecte afsluiter van dag twee.

Dag drie is ook vol geboekt. Als fotograaf zit je er dan al goed doorheen, want het is geen makkelijke opgave om de hele dag in touw te zijn en van podium naar podium te sjokken. Ook op deze derde dag staan er weer grote namen. Eén daarvan is natuurlijk megaster Alanis Morissette, die het publiek vooral trakteert op een uur lang meezingen. Ze is ook nog jarig op 1 juni dus dat is extra reden voor een feestje. Alanis danst, zwaait met haar (weer) lange lokken en is zichtbaar verheugd om weer op het podium te staan. Het nostalgische gevoel is alom aanwezig en bereikt een hoogtepunt met 'oldies' als Ironic en You Oughta Know. Ook zangeres Roinsin Murphy (vroeger zangeres bij Moloko) mag tot de hoogtepunten gerekend worden. Ze verrast het publiek niet alleen op wisselende (funky triphop) muziek, maar ook op veel verschillende outfits. Dansbaar is het optreden zeker, want in een mum van tijd staat de tent op zijn kop.

Spectaculair mag zeker het optreden van de slotact genoemd worden. Rage Against The Machine komt met loeiende sirenes en gekleed in gevangenispakken het podium op. Ze blijken nog net zo boos en radicaal als vroeger. In 1993 nog stonden ze als invalsact op Pinkpop en nu op het hoofdpodium. Het publiek op het enorme veld gaat nog een keer goed uit zijn dak op de Rage-klassiekers als Bullet In The Head. En terechte afsluiter van het uitermate geslaagde Pinkpop 2008.