Rauw randje bij Paul Potts
Het zal je maar gebeuren! Als klein jongetje dat van kerkmuziek houdt, word je veel gepest. Op je kamertje zing je dat het een lieve lust is. Geen popmuziek, nee... opera! Als 28-jarige krijg je wat kansen en win je een geldbedrag met je stem. Daarmee kun je een masterclass bij Pavarotti himself betalen. Als je vervolgens kanker blijkt te hebben, stort de droom in. Maar plots ben je 37 en doe je mee met één van de grootste Engelse televisiehits na Idols. Tijdens je auditie krijg je staande ovaties en het vrouwelijke jurylid is tot tranen geroerd. Je zegetocht is begonnen en aan het eind van het programma ben je de grote winnaar.
Deze American dream is het waargebeurde verhaal van Paul Potts. In het dagelijks leven verkoper van mobiele telefoons en plots de ster van Engeland. En van de wereld, want Paul's eerste auditie voor Britain's Got Talent staat op YouTube en is al meer dan 26 miljoen keer bekeken. Paul was te gast bij de Koningin van Engeland, de Prime Minister en Oprah Winfrey. Zijn droom kwam uit en het Nederlandse publiek kon op 8 en 9 juni 2008 kennismaken met dit fenomeen.
De Heineken Music Hall is immens. Een zeer divers publiek in de leeftijd van dertig tot tachtig jaar oud neemt rustig plaats in de koele zaal. Allen in afwachting van de kleine man met de grote stem. Het Nederlandse begeleidingsorkest zet in. Niets op aan te merken, al klinkt alles wel hol en erg ver weg, doordat het versterkt is. De Heineken Music Hall is nou eenmaal geen klassieke concertzaal waar violen warme klanken voortbrengen. Dat zal later in het concert nog een paar keer opvallen.
Als Paul het podium betreedt, wordt hij met een staande ovatie ontvangen. Hij trekt gelijk van leer. Na elk nummer krijgt het publiek een kijkje in Potts' leven. Met anekdotes over zijn koortijd, hij zong altijd veel te hard, dus moest achteraan staan, Britain's Got Talent en zijn huwelijksreis praat hij de voorstelling aan elkaar. In het begin stottert hij wat, maar met zijn kopje thee, je bent Engels of je bent het niet, smeert hij de keel. Toch is het niet helemaal goed met Pauls stem. Hij heeft een prachtig geluid dat bij iedereen kippenvel oproept. Maar hij zit er soms ook net naast. Als hij volume maakt, is er van het hese randje weinig over, maar zingt hij zacht, dan lijkt het erg veel moeite te kosten. Het lijkt ook een paar keer of zijn neus verstopt zit. Zijn metgezel, sopraan Natasha Marsh, heeft eveneens een wat krakerige tussentoon. Deze boomlange blonde schone is overigens een echte pro. Als haar microfoonstandaard het begeeft, terwijl ze eigenlijk moet zingen én pianospelen tegelijk, speelt ze gewoon met één hand. En ondertussen zingt ze loepzuiver verder.
Het programma is gevarieerd. Potts brengt een repertoire met ware operaklassiekers als Caruso, maar ook het musicalgenre wordt niet vergeten door zijn vertolkingen van nummers uit Les Miserables en The Phantom Of The Opera. Een filmgedeelte ligt hem goed. Hij gaat er volledig in op en van onzekerheid of een trillende stem is niets meer te merken. Zo ook bij het eerder genoemde Caruso. Dat is fenomenaal. Maar bij de toegift gaat het mis. Precies bij de laatste twee noten van Potts beroemde Nessun Dorma breekt zijn stem. De Scandinavische toer van de afgelopen twee weken, Nederland is de hekkensluiter, eist kennelijk zijn tol. Het sympathieke publiek geeft Paul toch een oorverdovend applaus, maar je ziet de teleurstelling op zijn en hun gezicht.
Paul Potts - gezien in de Heineken Music Hall op 8 juni 2008
