Nelly Furtado in zonovergoten Westerpark
Nelly maakte in 2001 een grandioze entree met haar album Whoa, Nelly! met daarop de single I'm Like A Bird, die haar ook meteen een Grammy Award opleverde. Ook daarvóór had ze zich al met muziek bezig gehouden, maar dat waren volgens eigen zeggen meer 'sombere en deprimerende liedjes'. Daarna kwam ze erachter dat muziek niet droevig hoeft te zijn om overtuigend te klinken. Nóg succesvoller dan Whoa, Nelly! was de opvolger, het tweede album Folklore met een aantal succesvolle singles. Gevarieerde songs als Powerless, Forca, Try en Explode werden grote hits.
Maar toen moest het best verkopende album nog komen. Dat werd het meer hiphop georiënteerde Loose, waarvoor Nelly onder andere de Album of the Year Award kreeg. Nelly Furtado is een veelzijdige zangeres. Dat heeft ze in de loop der jaren al meerdere malen bewezen met haar liedjes die invloeden bevatten van pop, soul, R & B, hiphop en folk.
Hoe gevarieerd dat kan klinken kon je ook tijdens haar Westerpark-concert horen. Daar kwamen al deze stijlen ook aan bod. Nelly kwam op in een zwarte, strakke broek en een witte top en haar hit I'm Like A Bird. Daarna was het concert een aaneenschakeling van hits en speelde ze zo nu en dan een cover. Zoals Heart of Glass van Blondie en ook herkenden we de bekende gitaarsolo van Smells Like Teen Spirit van Nirvana.
De connectie met het publiek in het Westerpark beperkte zich tot een Nederlands ingestudeerd "Dank je wel" naast de bekende uitlatingen "Jullie zijn een geweldig publiek" en "Wat een fantastische avond". Speciaal was het nummer Forca, waarbij Nelly zich in een voetbaltenue had gestoken en ze voetbal speelde. Die signeerde ze aan het einde van het concert en gooide ze het publiek in. Voor degene die 'm opving kon de toch al gezellige avond vast niet meer stuk.
