Schilderachtig prachtig

Choreograaf Manuel Segovia, die in 2001 werd gelauwerd met de 'Nationale Prijs voor Creatieve Dans' en van de stad Madrid de 'Antonio Ruiz Soler-prijs' voor de beste choreografie kreeg, neemt het publiek mee op ontdekkingsreis naar de wereld van de meest vooraanstaande Spaanse schilders uit de twintigste eeuw. Gelukkig zijn Dalí, Picasso en Miró geen onbekende meer voor me, zodat ik tijdens de video-presentaties, waar ieder blok mee begint, ook werken van deze kunstenaars ken.

Maar de voorstelling bestaat uit meer dan de videofragmenten. Met zijn choreografieën geeft Manuel Segovia namelijk beweging aan de penseelstreken, ritme aan de gebruikte kleuren en een hernieuwde kijk op het werk van deze grootmeesters. In de uitleg die iedere bezoeker voor aanvang van de show ontvangt, lees ik het volgende: "Het wordt een reis naar een universele fantasiewereld waarin alles mogelijk is. Droom, werkelijkheid en magie voeren naar gebieden zonder grenzen die de inspiratiebron vormden voor het kunstenaarschap van deze drie schilders tegen het tijdsbeeld van de vorige eeuw."

Alles blijkt mogelijk te zijn. De diversiteit in het werk van de schilders heeft de choreograaf prachtig gekoppeld aan de enorme variëteit die in de Spaanse dans te vinden is. Daar hebben ook de videokunstenaars aan meegewerkt. Want zij laten ieder werk in beeld tot leven komen. In combinatie met de mooie muziek is het echt een meeslepend geheel geworden. Dat het gezelschap hiermee zowel op nationaal, als internationaal niveau indruk op het publiek maakt, vind ik niet vreemd.

Niet alleen de choreograaf verdient alle lof voor deze combinatie van kunst. Het zijn namelijk de dansers die zijn plannen moeten uitvoeren. En ondanks dat ze maar met z'n tienen zijn en vaak met z'n allen op het podium staan, wordt het publiek toch getrakteerd op de nodige kledingwisselingen. De dansers beheren stuk voor stuk de kunst van het performen. Dit gaat verder dan dans. Zo versterken ze regelmatig met castagnetten het ritme en de kracht van de dans.

Ik heb werkelijk genoten van deze show, maar helaas moet ik wel concluderen dat we met name in het laatste deel van de voorstelling veel van hetzelfde te zien kregen. Hier had het creatieve team de kunst van het weglaten, moeten toepassen. Maar dat dat moeilijk is als je iets met zoveel passie doet, weet iedere kunstenaar als geen ander.

Deze voorstelling van Ibérica de Danza is nog tot en met 15 november 2008 in de Nederlandse theaters te zien. Klik hier voor de speeldata.