Ik hou van uw man

Vrije tijd 15 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Clara Voigt was zelf getrouwd met een man die vreemdging. En nadat ze van hem scheidde, werd ze hevig verliefd... op een man die getrouwd bleek te zijn! Ze begon met hem een geheime relatie, ondanks haar principiële bezwaren. De aantrekkingskracht was te groot. De geheime relatie bracht vlinders, maar ook eenzaamheid. Uiteindelijk lukte het haar om de relatie te beëindigen. Daarna ontstond het idee voor een boek over dit thema. Voigt: "Een dergelijke relatie is een bron voor schrijvers en cineasten, maar waargebeurde verhalen hoor je zelden."

"Het is vaak domme pech", vertelt Voigt. "Je kunt niet zomaar kiezen op wie je verliefd wordt." Tijdens de gesprekken met minnaressen liet ze haar oordeel over 'goed' of 'fout' daarom los. Ze herkende veel in de verhalen. Net als de andere vrouwen, had zij aanvankelijk het idee dat zoiets haar nooit zou overkomen. Ook herkende ze het moeizame afscheid nemen als de liefde nog aanwezig is. Voigt: "Eerst moet de illusie erkend worden, voordat je kunt loslaten. Het is een gevecht tussen je verstand en je sterke gevoelens."

[doclib][/doclib]

Schrijfster Clara Voigt: "Ontrouw speelde een grote rol in mijn leven."

Minnaressen hoeven zeker geen losbandige types te zijn, volgens Voigt. Iedere vrouw is een potentiële minnares en alle types zijn er ontvankelijk voor. Maar liefst één op de drie vrouwen boven de dertig heeft een affaire met een getrouwde man gehad. In het boek worden de liefdesgeschiedenissen van veertien verschillende vrouwen weergegeven.

Voigt zocht naar antwoorden. Ze vroeg zich af waarom iemand in zo'n moeizame relatie terecht komt en waarom mannen aan een dergelijke ingewikkelde relatie beginnen. Ze heeft daarom ook vragen gesteld over de achtergrond van de vrouwen en mannen in kwestie. Het viel haar tevens op, dat maar weinig mannen in de minnaarspositie terecht komen. Voigt: "Vrouwen lijken zich makkelijker aan te kunnen passen, ook aan een ondergeschikte situatie. Deze kracht bijkt tegelijkertijd hun zwakte te zijn."

De schrijfstijl van Voigt leest makkelijk weg en ik kon me goed inleven. Ik heb het boek bijna in een adem uitgelezen - het verveelde geen moment. Alle interviews zijn door Voigt omgezet in verhalen, qua stijl het meest vergelijkbaar met verhalen uit het tijdschrift Mijn Geheim, alleen dan met meer diepgang en achtergrondinformatie.

Ik beschouw het als positief dat dit boek op de markt is gebracht. Oordelen over dergelijke relaties ombuigen naar begrip, vind ik een goede zaak. Voigt laat helder zien, dat er naast de wereld van ogenschijnlijk gelukkig getrouwde mensen, een onbekende maar niet onaanzienlijke schadduwwereld bestaat.