Bruce Springsteen nog steeds The Boss

Bruce Springsteen, wiens vader half Nederlands is, speelt al sinds de jaren zestig in verschillende bandjes. In 1972 wordt hij ontdekt door John Hammond en een jaar later verschijnt zijn eerste album: Greetings From Asbury Park, NJ. Zijn echte doorbraak komt echter pas in 1975 bij de release van zijn derde album Born to Run. Inmiddels bestaat dan ook al de legendarische E Street Band en in november treedt Springsteen voor het eerst op in Nederland. In de loop der jaren blijft het succes en wordt onder meer de roemruchte plaat Born in the U.S.A. uitgebracht. In de jaren negentig gaan Springsteen en de E Street Band een paar keer hun eigen weg, maar uiteindelijk gaat The Boss toch weer verder met de band die hem nog steeds begeleidt.

Working on a dream, dat slecht twee jaar na Magic is uitgebracht, bevat voornamelijk nummers die zijn opgenomen tussen het touren door en moet vooral hoop uitstralen. Het album begint met Outlaw Pete, een acht minuten durend nummer dat gaat over de kust in Jersey. Omdat er verschillende tempo's en instrumenten worden gebruikt, is het nummer ondanks de lengte toch niet langdradig. My lucky day is daarentegen weer lekker rock. Wat mij opvalt, is dat er over de hele cd wel invloeden van de E Street Band zijn te horen, zoals in bijvoorbeeld het titelnummer Working on a dream, Queen of the supermarket en This life.

Toch blijft er variëteit in de nummers, want in Good eye zijn duidelijk bluesinvloeden terug te horen, terwijl Tomorrow never knows klein wordt gehouden door het akoestisch te doen. Surprise, surprise gaat daarentegen weer meer richting de pop. The last carnival is een ode aan Danny Federici, de toetsenist van de E Street Band die in april 2008 overleed aan de gevolgen van huidkanker. En na The streets of Philadelphia, waarvoor hij een Oscar kreeg, heeft Springsteen weer een nummer gemaakt voor een film die in de prijzen is gevallen. Voor The wrestler, de titelsong van de gelijknamige film, won hij een Golden Globe.

Ik ben geen fanatieke fan van Bruce Springsteen, maar kan zijn muziek over het algemeen prima waarderen. Vooral het inmiddels 25 jaar oude Born in the U.S.A. vind ik net als vele anderen een meer dan prima plaat. Andere albums zijn daar nooit echt dicht bij in de buurt gekomen, maar Working on a dream doet een goede poging. De cd is verfrissend, afwisselend en ligt ruim vijftig minuten prettig in het gehoor. De oude rocker, die in september alweer zestig jaar wordt, is duidelijk nog lang niet aan z'n pensioen toe. Ik zal op Pinkpop dan ook zeker gaan genieten van een drie uur durend feestje.

Working on a dream
Bruce Springsteen
Uitgebracht door: Sony Music Entertainment
Speelduur: 51 minuten