Kookboek: De dunne en dikke vegetariër.
is een handzaam boekje met snelle en makkelijke vegetarische recepten. Dus geen ingewikkelde ingrediënten, geen lange bereidingstijden en geen gedoe met aparte maaltijden voor de kinderen. En juist wél: ingrediënten die je bij iedere supermarkt kunt kopen en recepten die afwisselende en smaakvolle menu's opleveren. Volgens auteur Antoinette Hertsenberg hoeft vegetarisch koken dan ook helemaal niet ingewikkeld te zijn, als je maar een tiental succesrecepten hebt die makkelijk te maken zijn. In De dunne vegetariër geeft ze háár favoriete succesrecepten prijs.
Voor wie zich meer wil verdiepen in vegetarisch koken, is De dikke vegetariër een onmisbare aanvulling op het boekje van Antoinette Hertsenberg. De Nederlandse editie van How to cook everything vegetarian is met 2000 recepten het meest uitgebreide vegetarische kookboek ter wereld. Je kunt het vuistdikke boek van New York Times-journalist Mark Bittman gerust een standaardwerk noemen, want het geeft antwoorden op alle vragen over vleesloos koken die beginnende en doorgewinterde koks kunnen hebben.
Het bijzondere aan De dikke vegetariër is dat de schrijver geen vegetariër is en dat ook nooit geweest is. Je hebt bij het doorbladeren van de encyclopedisch aandoende gids dan ook geen moment het gevoel dat je door een overtuigde vleeshater tot een vleesloos leven wordt bekeerd. Het boek is volgens Bittman geschreven om je vegetarische kookkunsten te verbeteren en uit te breiden. Bij alle recepten is het uitgangspunt dat het eenvoudig moet zijn: het gaat om lekker koken zonder poespas, vlees, vis of gevogelte.
De dikke vegetariër doet soms meer denken aan een naslagwerk dan een kookboek. Er worden bijvoorbeeld allerlei kookbasics uitgelegd: hoe je messen, ovengerei en elektrische apparaten gebruikt; wat je moet weten als je groenten gaat snijden; welke uitgangspunten veganisten hanteren; hoe je slim kliekjes opwarmt. Ook zijn er menusuggesties voor brunch, lunch, verjaardagsdiner, voetbalbuffet en nieuwjaarsdiner.
Zoals te verwachten is van een boek van zo'n 1000 (!) bladzijden, komt een grote variëteit aan recepten aan bod. Een duizelingwekkende hoeveelheid suggesties voor salades, soepen, eiergerechten, pasta's, tofoebereidingen, peulvruchtenprutjes, broodjes, sauzen en desserts passeert de revue. De recepten zijn soms ouderwets (denk: rode kool met appel, geroosterde kastanjes en ingemaakte citroenen), maar even vaak verrassend (wie kent de versekaascurry en wittebonengratin met knolselderij?). Zelf maakte ik met succes de couscoussalade met venkel en rozijnen en de romige risotto met vier kazen.
In tegenstelling tot zijn dikke broertje, lijkt De dunne vegetariër me niet het soort boek dat vleesfans tot vegetarisme zal bekeren. De recepten klinken ófwel weinig verrassend, ófwel tamelijk onaantrekkelijk. Zo kent iedereen die wel eens de Allerhande doorbladert inmiddels wel de rucolapesto en de pasta met spinazie en champignons. En van de broccolistamppot, kapucijners met koriander, auberginestoofpot, knolselderijschotel, hutspot met pastinaak, roerbakspruitjes en oudbroodsalade word ik - zelfs als doorgewinterde en fanatieke vegetariër - niet erg enthousiast. (Manlief roept bij het zien van de foto van een auberginesalade met bleekselderij en kappertjes: 'Dat lijkt wel kots!').
Daar staat tegenover dat De dunne vegetariër en passent opvallend veel informatie over vegetarisch eten biedt: van uitleg van de talloze vleesvervangers en redenen om vlees te laten staan tot aanwijzingen voor een gezond voedingspatroon, links naar websites en tips voor vleesloos broodbeleg. En via de website Devegetariër.nl kan je ook nog eens ervaringen met recepten uitwisselen. Je hebt dus eigenlijk geen enkel excuus meer om een vegetarische maaltijd over te slaan!
