De supervrouwen van WNF: Lida Pet

Nu ben ik 40. Ik ben geboren in Nederland, in Woerden. Afkomstig uit een gewoon, maar supergoed en veilig voelend gezin. Ik heb een jongere broer en fijne ouders die altijd voor ons klaar stonden en staan. Ik deed veel aan sport, zoals paardrijden en turnen. Onze ouders reden ons heen en weer naar training en wedstrijden. Gezamenlijk hebben we leuke vakanties doorgebracht: naar voormalig Joegoslavië, Oostenrijk, uitstapjes op de fiets van Woerden naar Utrecht.

In Wageningen heb ik aan de Landbouwuniversiteit gestudeerd met als specialisatie veeteelt. Maar al snel richtte ik mij op de visteelt en visserij. Hierbij heb ik mij specifiek gericht op tropisch visserijbeheer. Ik heb veel vrienden op gedaan tijdens mijn studie. Vooral op de studentenvereniging, CERES, waar ik lid van was. De club is zeer hecht, we gaan nog steeds met elkaar om.

Tijdens mijn studie heb ik stage gelopen in Sri Lanka. Daar heb ik eveneens mijn man ontmoet die daar promotieonderzoek deed voor Wageningen landbouwuniversiteit. Het was liefde op het eerste gezicht. Wij zijn na drie maanden getrouwd en dat is alweer zestien jaar geleden. Na een jaar en zes maanden in Sri Lanka te hebben vertoefd, is mijn man klaar met onderzoek en promoveert in Wageningen. Op dat moment schreef ik een onderzoeksvoorstel voor visserijonderzoek in Indonesië. Samen besluiten we naar Indonesië te gaan. Ik doe twee en een half jaar veldwerk in Zuid-Sulawesi. Mijn man Jos heeft in Indonesië een natuurbeschermingspark opgezet: Komodo National Park. De eerste twee jaar van ons leven in Indonesië moesten wij constant pendelen.

*Wat zijn je passies?
Mijn passies zijn duiken en samen met mijn man en de kinderen, op onze boot mooie verafgelegen gebieden in Indonesië bekijken. Daarnaast nodigen wij veel mensen in en rond ons huis uit voor etentjes etc.

*Wat vind jij belangrijk in het leven?

Eerlijkheid in alles. Hoewel ik er ook soms over kan klagen: niet zeuren als je het goed hebt, en dat delen met anderen. Verder vind ik het belangrijk met mensen te werken die ook enthousiast zijn, die duidelijk dingen oppikken, creatief denken en ook dingen direct aanpakken.

*Hoe ben je bij het WNF terecht gekomen?

Ik had tijdens mijn studie wat papers geschreven in de semi-wetenschappelijke sfeer over destructieve vis-methoden. Daar stonden de vissers in mijn onderzoeksgebied jammer genoeg bekend om: vissen met bommen en cyanide maken riffen kapot. Ik heb dat ook in symposia gedeeld en leerde zo mensen kennen die wel werk voor me hadden als consultant toen ik net klaar was met mijn promotieonderzoek. Zo werd ik als consultant bij WNF Indonesië te werk gesteld en heb daar het visserijbeheer gedeelte van het mariene natuurbeschermingsprogramma opgezet. Toen ik zo'n twee jaar part-time als consultant bij WNF werkte, vroeg WNF Indonesië me om het hele marieneprogramma te helpen herzien samen met de staff. Ik stelde hen het nieuwe programma voor en op basis daarvan werd mij gevraagd of ik het implementeren van dat nieuwe plan wilde leiden. Dat was een fulltime baan en dat heb ik meteen aangenomen.

*Wat is jouw functie binnen het WNF?
Ik heb in de begin jaren van 1999-2003 als technisch adviseur gewerkt. Daarna ben ik fulltime gaan werken onder de marieneprogramma-directeur. Die positie heb ik overgenomen in 2004 en ingevuld tot zeven maanden geleden. Nu ben ik hoofd voor het nieuwe regionale programma van de Koraaldriehoek.

*En, waarom heb je dan uiteindelijk voor Indonesië gekozen? Dat moet een grote stap zijn geweest om alles en iedereen achter te laten? (Dat vind ik bewonderenswaardig dat je die keus hebt gemaakt om je idealen na te kunnen streven.)
Mijn studie was georiënteerd op de tropen, om te helpen op een goede manier om te gaan met natuurlijke hulpbronnen in landen waar mensen erg afhankelijk zijn van de natuur om hen heen voor hun levensonderhoud en dus wisten we allemaal dat ik waarschijnlijk wel in de tropen terecht zou komen. Ik hield altijd al van reizen. Ook toen in nog studeerde in Wageningen, ging al mijn spaargeld op aan buitenlandse reizen. Ook mijn promotieonderzoek was in Indonesië. Jos, had voordat hij zijn promotieonderzoek in Sri Lanka deed als assistent-deskundige gewerkt in Indonesië, en er veel over verteld. Hij kon daar ook makkelijk weer een baan vinden dachten we, en inderdaad werd hij post-doc toen ik naar Indonesië ging voor mijn promotieonderzoek. Hij zette Komodo National Park op in Indonesië, dus dat was allemaal heel positief. Mijn ouders waren dus al vrij vroeg vertrouwd met het idee dat ik niet altijd in Nederland zou wonen en hebben ons door de jaren heen ook altijd gevolgd en zijn ons veel op komen zoeken.

*Waar doe je exact onderzoek naar?

Ik doe nu zelf geen onderzoek meer. Maar ik heb de afgelopen jaren een Indonesisch team aangestuurd in het uitvoeren van visserijbeheer, strategieën en natuurbescherming in Indonesië. Het team is heel goed gegroeid en er is nu een groot aantal hele capabele Indonesische mensen in WNF Indonesië die aan kust-beheer, visserij en bedreigde (mariene) dieren werken. Het werk varieerde van fondsen werven, contacten leggen met overheid en industrie en bevolking (vissers) en gezamenlijk aan verbetering van vis-beheer en bescherming van koraalriffen en andere mariene ecosystemen werken. Nu werk ik op een grotere schaal aan de Koraaldriehoek voor een regionaal programma, met andere groepen, dus niet alleen voor WNF.

*Wat heb je in het kader van WNF opgezet of opgebouwd?

Onder andere: Een heel capabel team in WNF Indonesië. Samen met het team en partners heb ik nieuwe beschermde zeegebieden opgezet, uitvoering van wetgeving rond schildpadden bescherming, veranderingen in tonijn visserij en garnalen industrie, en aanpassingen van nationaal Indonesische beleid voor visserijbeheer en natuurbescherming.