Interview: Winnares mis(s)-en met lichamelijke beperking.

"Natuurlijk is het al een tijdje geleden dat ik gewonnen heb én toch ben ik gevraagd voor de Miss Disabled Beauty Contest of the World. Dat vind ik echt een hele eer. Natuurlijk hoop ik dat ik win, maar realistisch gezien is die kans niet zo groot. Winnaressen uit landen als Turkije en Spanje hebben natuurlijk in eigen land al een groot aantal dames verslagen. Toch ga ik er alles aan doen om te winnen. Ik vind het echt heel erg spannend, want op die avond moet je er echt staan." Waarom Roos zo gebrand is op de titel? "Met de titel op zak zullen er veel deuren voor je open gaan. Op die manier kun je als miss nog meer doen om voor veranderingen te zorgen. Dat wil ik heel graag. Ik wil de positie van mensen met een beperking verbeteren. Dat is mijn passie."

Om haar kansen te vergroten heeft Roos nog wel wat extra's gedaan. "Ik heb een koolsoepdieet gevolgd. Een aantal jaar geleden heb ik dit in het ziekenhuis gehad en viel ik ontzettend veel af. Nu gaat het maar om twee kilo. Eigenlijk wilde ik ook nog trainen, maar dat is er niet meer van gekomen. Ach, ik ben gelukkig. Ik denk dat dat het belangrijkste is voor je lichaam." Dat ze gelukkig is, straalt ook van haar af. Dat zal de jury vast ook zien.

Vanaf haar verkiezing tot Mis(s) 2006, heeft Roos zich voor mensen met een handicap ingezet. Zo heeft ze met Jan Peter Balkenende, Wouter Bos en André Rouvoet gediscussieerd. Waarom dat van belang is? "De politiek moet zien dat er iets moet gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan het openbaar vervoer. Op dit moment zijn er te weinig mogelijkheden. Als er liftjes of plankjes bij iedere trein komen, denk ik dat veel meer mensen er op uit trekken. En doordat je meer mensen met een beperking in het straatbeeld ziet, zal de houding van mensen volgens mij veranderen. Dan kijk je niet meer vreemd op als je iemand met een rolstoel in de trein ziet. Toen ik in 2004 de zeldzame handicap Torticollis spasmodica kreeg, keken mensen me opeens anders aan. Daarom wilde ik ook zo graag het ambassadeurschap veroveren tijdens de mis(s)-verkiezing. Ik wilde mezelf weer nuttig voelen en mensen laten zien dat ik meer ben dan een meisje dat in een rolstoel ligt. Voor hen was ik namelijk een ander mens dankzij die handicap. Vonden ze me vroeger arrogant en sexy, nu was ik opeens kwetsbaar en onschuldig. Ik wil de zwart-wit gedachten veranderen en het onbegrip wegnemen waar mensen met een handicap tegenaan lopen. Dat doe ik bijvoorbeeld door het maken van een kalender, met daarop twaalf vrouwen met een beperking. Ik heb mijn eigen stichting opgericht. En breng een aparte lijn voor rolstoelen, rollators en loopkrukken onder de naam PimpedbyRoos op de markt."

Met haar handicap is ze weinig bezig. "Voor mij is het gewoon. Ik denk er niet meer over na. Als ik samen met mijn vriend ben, heb ik me nog nooit anders gevoeld." En dit terwijl ze pas sinds 2004 de zeldzame handicap Torticollis spasmodica heeft, waarbij haar nek door een foutieve spierspanning in een abnormale stand staat. Hierdoor wordt haar hoofd naar achteren getrokken en kan ze moeilijk ademhalen. Dat betekent dat ze vaak ligt. "Voor mijn handicap dacht ik dat ik daar zwaar depressief van zou worden, maar ik ben ondanks dat mijn lichaam niet perfect is, erg gelukkig en geniet van ieder moment. Ze mogen alles van me afnemen, als ik maar helder kan denken en goed kan communiceren. Mijn lichaam maakt me verder niets uit. Ik vraag soms ook meer van mijn lichaam dan het eigenlijk aankan. De gevolgen neem ik dan voor lief. Ik wil als ik doodga namelijk het gevoel hebben dat ik echt heb geleefd. Je kunt wel heel gezond leven, maar daar heb je ook weinig aan als je vervolgens door een auto wordt aangereden."

Bezoek ook: www.roosprommenschenckelfoundation.nl

Eerder verschenen op Gezondheidsnet.