Interview: Nynke Laverman over ‘Nomade’.
Tijdens en na haar tijd in Mongolië schreef Nynke de nummers voor haar nieuwe album Nomade. Ook de muziek schreef ze zelf, een primeur voor Nynke. Eerder werd dit voor haar geschreven, maar samen met muzikant Ward Veenstra lukte het haar. "Dit album voelt een beetje als eerste echte eigen album. Eerder had ik wel een eigen repertoire, maar dat was voornamelijk door andere mensen geschreven. Ik vond het eng om zelf mijn teksten te schrijven. Ik wist niet of ik het zelf zou kunnen. Ik moest mezelf echt over iets heen zetten, dat was soms een hele worsteling. Toen ik naar de muziek ging kijken, lukte het ook niet echt. Anderen kunnen niet in je hoofd kijken en ik wilde echt een bepaalde sfeer aan de teksten meegeven. Maar ik beschouw mezelf niet als componist. Toch heb ik een keyboardje tevoorschijn gehaald en ben gaan pingelen. Gelukkig wilde Ward met me samenwerken. Dat ging ook echt heel goed, hij pikt mijn wensen op en werkt het uit tot een volwassen liedje. Door alles zelf te doen, heb ik echt een nieuwe grens bereikt. Daar kan ik heel blij van worden, ik had dit nooit voor niet voor mogelijk gehouden."
Het grenzen verleggen loopt als een rode draad in het leven van Nynke. "Ik wil mijn grenzen oprekken op alle mogelijke manieren. Ik probeer mijn hele leven op deze manier te leiden. Ook met vrienden en in liefde. Soms moet je jezelf dwingen een stap zetten. Natuurlijk is het prettig om te blijven waar je zit, maar ik heb geleerd dat ik steeds verder moet kijken."
En verder kéék ze. Ze vertrok naar Mongolië om daar een maand lang met een nomadenfamilie te leven. Nogal een pittige stap voor een jonge vrouw, maar het heeft Nynke heel veel gebracht. "Ik weet niet precies hoe ik bij Mongolië kwam. In eerste instanties door films die ik heb gezien. Het land sprak direct tot mijn verbeelding, het heeft iets mysterieus en ruigs. Het is een enorm uitgestrekt groot land, heeft een hard klimaat en het is dunbevolkt. Ik had, zonder het gezien te hebben, iets met dat land. En toen besloot ik op reis te gaan. Ik werd opgehaald, samen met een tolk. Dat was een meisje dat Engels studeerde. Het is voor de nomaden heel ongebruikelijk dat er iemand een maand lang mee trekt, dus ik voelde me zeer vereerd. Ik probeerde zoveel mogelijk mee te werken. Maar als het aan hen lag dan was ik puur gast. Het werken is soms lastiger dan ik van tevoren dacht. Het melken van de yaks was bijvoorbeeld elke dag weer stuntelen. Ik dacht op een gegeven moment ook echt: 'misschien moeten jullie het maar gewoon doen.' Verder hielp ik met het koken en houtzagen. Je komt mee in hun rust, de enorme kalmte, ondanks dat iedereen keihard werkt. Ik was er in Augustus, de mooiste tijd van het jaar. Het is daar negen maanden lang winter, met temperaturen van min veertig. Ik zou graag nog eens terug willen in de winter, al weet ik niet of ik dat trek."
Nynke deed ongelooflijk veel inspiratie op en laat ons meegenieten op haar album De nomade. "Het is zo'n mooie en andere cultuur. Het was voor mij echt een mooie bodem voor de teksten. Ik heb vel gelopen door het landschap, veel gelezen, nagedacht. Daarnaast nam ik geluiden op en filmde ik alles. In het nummer Dream is bijvoorbeeld het geluid van de Transsiberische Express te horen. Ik heb goed gekeken en geluisterd naar de cultuur van rituelen en verhalen. Ik luisterde naar de muziek, maar ook in hun kleding kom je dingen tegen, die de basis kunnen vormen voor een lied. Het ontdekken van de nomaden staat ook als metafoor voor mijzelf en voor mijn album. De nomaden trekken altijd verder, rekken steeds hun eigen grenzen op, net als ik dat probeer te doen. Als je iets hebt geleerd, ga dan nieuwe uitdagingen gaan. Dat is wat de nomaden ook doen: ze laten steeds het vertrouwde achter zich en gaan vol vertrouwen het onbekende tegemoet."
Lees ook het eerste deel van het interview met Nynke Laverman: Deel 1
