Column Christine Pannebakker: De wereld wacht op jou.

Toen ze een blokje kaas sneed, dacht ik wel even: weet ze wel waar ze aan begint? Ik vraag me namelijk in alle eerlijkheid af of jullie als lezers niet gelijk op mij afknappen als jullie straks weten waarom ik überhaupt over vrouwen ging schrijven. Of als jullie ontdekken dat ik als voorvechtster van vrouwenpower al maandenlang vriendinnen verwaarloos, een hekel heb aan onverwachts koffiebezoek, zelden de behoefte voel om eindeloos te bellen en me er liever vanaf maak met een snel mailtje.

Maar wellicht herken je het wel. Want hoeveel vriendinnen bekennen mij niet hetzelfde als we een avond met wijn bij elkaar kruipen? Dan komen er schuldgevoelens boven tafel over het gebrek aan tijd, voor onszelf, kinderen en geliefden. De een bekent dat ze zoekt naar de liefde die ooit overvloedig leek en nu onvindbaar is. Anderen klagen over carrières die niet lekker lopen in banen die nooit zijn geambieerd. Er worden dromen achterna gerend, alsof we kinderen zijn die met een netje achter vlinders aanhollen die door de onhandige pogingen telkens weer ontsnappen. En weer anderen zijn allang gestopt met hollen en hebben zich thuis opgesloten om met de benen op de bank te kijken hoe anderen hun leven leiden.

En toch zei ik ja. Want ik weet ook dat de wereld wacht op vrouwenpower. De vorige eeuw was de bloedigste ooit en de cijfers worden er niet beter op. Ik wil laten zien dat vrouwen de bedding zijn. En dat een rivier alleen maar buiten zijn oevers kan treden als de oever te zwak is.

We weten nauwelijks meer hoe machtig vrouwen vroeger waren. In de beroemde tempel van Jeruzalem is naast Jahweh eeuwenlang een godin aanbeden, Asjera. Of neem de Egyptische godin Isis, voor wie er zelfs in 200 na Christus nog tempels waren in Rome, Londen en Parijs; de stad die ooit Par Isis heette. Met het wegsnijden van de vrouwelijke kant van God uit de geschriften kelderde ook het aanzien van de vrouw in de samenleving. Niet alleen God werd mannelijk, de hele maatschappij ging draaien om mannelijke waarden. Waardoor we nu geloven dat succes betekent dat we een topfunctie hebben in het bedrijfsleven.

Of er verandering op komst is, ligt aan ons. Zijn wij bereid om met opgeheven hoofd en wapperende rokken een nieuwe toekomst binnen te stappen. Willen we alles waar we tot nu toe in geloofden, in twijfel brengen? Durven we eerlijk te kijken naar onszelf, onze geliefden, kinderen en vriendinnen? Ons werk, de hypotheek, zelfs ons make-up tasje?

Willen we de consequenties dragen?
Ik besloot om het wel te doen. En daarom klonk ik nog eens met Aviola.
En vanaf nu doe ik dat graag met jou.

Christine Pannebakker schrijft wekelijks een column voor vrOuw.nl
Vrouwenpower verschijnt februari 2010. De website is nog niet online. Maar je kunt al wel kijken op www.hetmamamasterplan.nl