Column Christine Pannebakker: Dominante mannen

Hoewel ik vind dat mannen en vrouwen veel overeenkomsten hebben, vind ik toch dat we vooral de verschillen moeten vieren. Karen Berg vindt dat ook. Zij is de vrouw die het kabbalacentrum oprichtte met haar echtgenoot.

Het leek een onmogelijke combinatie. Karen Berg was jong, gescheiden, gekleed in minirokken en moeder van twee kinderen. Rav Berg was een orthodoxe jood die alleen traditionele gewaden droeg en zich dag na dag opsloot om te studeren. Toen ik haar in Londen sprak, vertelde ze hoe ze naar hem toeging en vroeg: ‘Als ik gratis voor u ga werken, wilt u mij dan alles leren over kabbala?’ Want een ding wist ze zeker: spiritualiteit is niet raar of vaag. Het betekent: weten dat je hier bent om te delen. Het is het vermogen om te zien wat ons mankeert. Het toont de bereidheid om te transformeren, in plaats van te vertrouwen op het ego dat zegt: ik ben oké, de rest van de wereld heeft gewoon een probleem.’

Karen en de Rav trouwden kort daarop. Het werd het begin van een turbulente tijd. Het echtpaar leefde op voet van oorlog. ‘Hij gooide vlak na ons huwelijk al mijn spirituele boeken weg, zonder te overleggen en zette mijn televisie buiten’, zei ze vurig alsof het gisteren was gebeurd. Het leidde tot een volgende crisis. ‘Je gaat me toch niet verlaten voor een televisie?’, vroeg hij verbaasd toen ze het huis verliet en de kinderen uit haar vorige huwelijk bij hem achterliet. Kort daarop gooide ze zijn zwarte hoed uit het raam en gilde: ‘Ik ben in jouw wereld gestapt, nu zul je in die van mij moeten komen. Want als vrouw ben ik er om jouw energie in goede banen te leiden.’

Ze besloot het simpel te formuleren: er twee krachten in de wereld. Het licht, dat is de man. En een kelk die het licht opvangt en transformeert, dat is de vrouw. ‘De rol van vrouwen is dus essentieel in de wereld. Wij kunnen de energie donker maken of als licht teruggeven aan de wereld.’

Ik vond het briljant. We komen dus niet langer van Mars of Venus. We zijn de elektriciteit en de lamp. ‘Je kunt mannelijke energie zien als elektriciteit. Het is er, het zit in de muur, maar je hebt een stekker nodig om het licht te laten schijnen. Als er geen stekker in de muur wordt gestoken, stroomt de elektriciteit zonder te worden geactiveerd. Dat is wat de vrouw doet. De ongerichte, ongevormde energie opvangen, voeden, manifesteren en laten schijnen. Want dan pas heeft het een doel.’

Wij vrouwen pluggen aldus ons stopcontact in de man, want anders wordt het niets met hem. Toen ik bij Karen zat, kon ik me al verheugen om deze visie te vertellen aan een dominante man. Het voelde bij voorbaat alsof ik werd opgetild en tot grote hoogte werd gebracht.

Christine Pannebakker schreef Vrouwenpower. Je kunt het boek nu voor slechts 15 euro bestellen op www.vrouwenpower.eu