Een slank 2006 toegewenst!
Zo op het eerste gezicht lijkt het boek nogal wat overbodige informatie te bevatten. Ik zie een calorieëntabel, en er wordt me verteld dat mensen vaak "emotioneel eten". Maar goed, niet iedereen is zo?n doorgewinterde diëter als ik. Dus ik lees verder.
De schrijfster blijkt een diëtiste en fitnesstrainer die zelf aan bodybuilding doet. Ze heeft een overenthousiaste, "Amerikaanse" uitstraling. Ze is heel duidelijk: trek is geen honger. Het gaat erom dat je vet verliest, geen spiermassa. Je moet niet zeuren over genetische aanleg. Je moet niet (hard)lopen, je moet trainen met gewichten. Je moet dun worden en blijven. Ze heeft het over "de dikke, vette feiten van het leven."
Naarmate ik verder lees, word ik chagrijniger. Volgens mij vindt Tammi Flynn dikke mensen per definitie niet aardig. En ik vind haar niet aardig. Ze is nogal drammerig. Daar komt nog bij dat ik ongelooflijk misselijk word als ik een appel op een lege maag eet.
Maar daar gaat het niet om. De vraag is: werkt haar afvalplan?
Halverwege het boek bekruipt me het gevoel dat dit het zoveelste couplet is van een potje met vet, alleen moet dit potje dan zonder vet, natuurlijk. Ofwel: het werd op de kaft toch weer mooier voorgesteld dan het is. De mop is namelijk niet alleen dat je voor elke maaltijd een appel eet. Er is sprake van een streng dieet, en van een sportprogramma dat volgens mij lang niet iedereen in het dagelijks leven kan proppen. Als beginner kun je je op de eerste maandag al meteen trakteren op 8 squats (zetfoutje: er staat 81), 8 lunges, 8 dumbbell chest presses, 8 triceps push-downs, 20 ab-crunches, 15 minuten cardiovasculair en 5 minuten stretching. De aantallen en tijden lopen gestaag op gedurende het 12 weken durende ?sportprogramma voor beginners?. In week 12 zul je echt een flinke tijd in de sportschool moeten doorbrengen, en ik vraag me af hoe het sociale leven van de gevorderden eruit ziet.
Maar daar gaat het niet om. De vraag is: werkt haar afvalplan?
Ruim 50 bladzijden van het boek bestaan uit recepten. En dat, terwijl je al heel wat (on)nodige theorie over cholesterol, glycemische index, vezels, eiwitten, essentiële vetten en triglyceriden achter de kiezen hebt. Als je dat allemaal begrijpt, heb je eigenlijk geen recepten meer nodig. Gelukkig word je niet onvoorbereid de winkel ingestuurd: je bent gewapend met boodschappenlijstjes voor de lange en de korte termijn.
Hopeloze gevallen zoals ik kunnen zich optrekken aan de erg Amerikaanse succesverhalen, die bijna 20 bladzijden beslaan.
De rest van het boek bestaat vooral uit tijdrovende plannen, stappen, fases, dagboeken en schema?s.
Maar daar gaat het niet om. De vraag is: werkt haar afvalplan?
Ik ben nog steeds niet blij. Dat komt ook, doordat Tammi de boel wetenschappelijk niet goed onderbouwt. Ze kan niet zeggen waarom appels helpen bij vetverbranding. Ze schrijft dan ook: "Voor dit moment zijn we tevreden met wat werkt!" De appel wordt en passant nog even als wonderdoener voorgesteld bij het voorkomen en verminderen van allerlei kwalen, van hoge bloeddruk tot diabetes. Dat zou mooi zijn! Maar het probleem zit ?m natuurlijk in het feit dat niet alleen het effect van de appels is gemeten, maar van het hele dieet, sportprogramma incluis.
Maar daar gaat het niet om. De vraag is: werkt haar afvalplan?
Is dit een makkelijk dieet? Nee. Is het voldoende om voor elke maaltijd een appel te eten? Nee. Is het een afvalplan dat iedereen aankan? Nee!
Werkt het? Ja!
Als je alle aanwijzingen in het boek goed opvolgt, dan zul je zeker behoorlijk wat vetmassa kwijtraken, en bovendien spiermassa opbouwen. Maar ik denk dat ik me voorlopig gewoon aan de goede raad van het Voedingscentrum houd, want je kunt nog zo veel leukere dingen doen dan rekenen, eet- en sportdagboeken bijhouden en met gewichten rondzeulen. Intussen heb ik mezelf wel aangeleerd om voor elke maaltijd een appel te eten. Het zou toch een béétje kunnen helpen.
Uitgeverij AW Bruna
isbn 9022991431
