Trilling

Psyche & spiritualiteit 15 jaar geleden door Redactie Ze.nl

Dit principe heb ik geleerd van een boeiende mevrouw uit de Jordaan. Deze bijzondere Jordanese kwam een aantal jaar geleden op mijn pad. Eén keer per drie maanden ga ik bij haar langs en sindsdien heb ik haar omgedoopt tot mijn spiritueel coach. Willeke* vindt het gewoon gezellig dat ik langs kom om te praten over het leven, waarbij haar Jordanese accent een extra vleugje toevoegt. Ze leert me los te komen van de dagelijkse beslommeringen. Om te kijken naar het leven vanuit the eye of the storm, zodat je alles om je heen kunt laten gebeuren en het geen heftige impact op je maakt. Emotieloos? Nee, want zo werkt het niet in het leven. Je verbindt je alleen niet met de dingen. Want, zegt Willeke, dan ben je verloren. In het begin heb ik bij haar van alles naar mijn hoofd gekregen, van spons, tot "is verbinden je hobby of zo??" tot inderdaad: stemvorkje...

Met terugwerkende kracht kwam ik erachter dat ik een ongelofelijke meetriller ben. Alsof het inderdaad mijn hobby is. Het is aan de ene kant uiteraard een mooie kwaliteit om mensen snel aan te voelen, maar als je je er niet bewust van bent, kan het knap lastig zijn. Ik kon door een bus lopen en naast iemand gaan zitten en binnen een paar minuten hetzelfde gevoel oppakken. Ik kon iemand aan de telefoon hebben en binnen een paar tellen zijn of haar vervelende gevoel overnemen. Ik pikte het gewoon op alsof het mijn gevoel was. Ik verbond me met alles en iedereen zonder dat ik er erg in had. Tot dat Willeke mij op een dag vertelde dat de gevoelens die ik had misschien niet van mezelf waren, maar overgenomen van een ander...

Mijn omgeving bestaat uit veel psychologen, pedagogen en andere soort huis, tuin en keuken hulpverleners: het ultieme meetrilvolk. Als ik hierover begin dan ontstaat vaak de discussie of je er nu wel of niet goed aan doet om je volledig in te leven. Het grappige was dat ik altijd dacht dat het een verdienste was: "Ongelofelijk, ik kan iedereen aanvoelen, ik kan er helemaal in op gaan." Buiten het feit dat dit een fantastische kwaliteit is, besefte ik dat het misschien helemaal niet nodig was om me met alles en iedereen te verbinden. Ik dacht dat het nodig was om iemand te kunnen begrijpen. Maar help je iemand als je zijn of haar gevoel overneemt? Ik geloof niet dat ik de wereld ooit goed heb gedaan door iemands buikpijn mee te nemen. En al helemaal mezelf niet...

Is het dan zo dat ik werkelijk niet meer meetril? Absoluut niet. Ook daarin ben ik zelf lerende. Het verschil is alleen, dat ik me er nu bewust van ben zodra het gebeurt. Soms is het namelijk bijzonder handig en ook lekker om even mee te resoneren. Met een babytje bijvoorbeeld. Die trilling is nog zo zuiver. Een minuutje turen in de ogen van een baby en menig mens zal ontspannen worden. Voor de gevoelige mens is dit vast herkenbaar. Een paar supertips van Willeke hebben mij de afgelopen jaren doen inzien dat door het juist niet te verbinden je veel meer met mensen bereikt. Het klopt dat verbinding maken voor een ultiem contact wel van essentieel belang is. Maar niet met de ander, maar met jezelf. Nog een keer: niet met de ander, maar met jezelf. Werkelijk contact maken met jezelf. Dit klinkt misschien vreemd, maar probeer het maar eens te doen als jij jezelf herkent als heuse resonant.

Hoe doe je dat dan? Is wellicht je vraag. Er zijn verschillende manieren voor om meer bij jezelf te blijven, om contact te maken met jezelf. De één doet het door te sporten, de ander door te mediteren, de volgende door te schilderen. Ken je het lekkere gevoel van de ﬂow waar je dan in zit? Soms kan het zomaar gebeuren dat je door een opmerking van iemand er ineens weer uit bent. Hoe kwam dat? Inderdaad, je verbond je volledig met die ander. Ik denk dat het beste devies is om door te laten dringen dat meetrillen niet nodig is. Of het in elk geval als een keuze te zien! Oefening baart kunst. Kijk naar wat er gebeurt. Als ik voel dat ik op een vervelende manier meeresoneer dan probeer ik van het 3D plaatje waar ik inzit een 2D plaatje te maken. Wat direct het effect heeft dat mijn gevoel afstand neemt en ik makkelijker kan observeren. Ook kan het helpen om een prettig iemand in je hoofd te nemen die heerlijk licht en luchtig voelt.

Maar waarom doen we het dan? Tja, wat ik voor mezelf kan zeggen is dat ik zo graag contact wilde met mensen, dat ik dacht dat het essentieel was om mee te trillen. Wij mensen doen dat denk ik vanuit behoeftes als leuk gevonden te worden en begrepen te worden. Want ja, je helemaal verbinden met jezelf is best spannend en lijkt eenzaam. Maar niets is minder waar. Het gevoel van ‘geleefd’ worden ontstaat bij de gratie van meeresoneren. Juist door uit die ﬂow te stappen, creëer je in mijn optiek vrijheid. En o ja, ook in de optiek van Willeke, mijn Jordanese lichtpuntje, die totaal niet door heeft dat ze zo ongelofelijk inspirerend is. Ja inderdaad, een ﬁjn persoon om even mee te trillen.