Op ontdekingsreis door India

Vanaf mijn kamertje waar mijn laptop staat schrijf ik deze mail. Het licht is zojuist uitgevallen dus ik kan de toetsen bijna niet zien. Het is hier anders dan ik had verwacht, maar ja wat te verwachten van zo’n plek? Ik ging er open in en op deze manier probeer ik de hele ervaring tot me te nemen. In het begin raakte ik even lichtelijk in paniek maar na een klein reisje in mijzelf is ook dat weer gezakt. Toch handig die tools. Ah, daar is het licht weer. De reis hierheen viel mee, het ging eigenlijk best snel. In principe ben je binnen 12 uur vanuit Amsterdam in India. Daarna nog 3,5 uur met de taxi en die rit viel me ook mee. De omgeving is mooi hier. Droog, groen en stoffig. Wat palmbomen hier en daar en soms een kleine berg of heuvel. De ashram is eenvoudig, dat was me al verteld. Het ligt aan een hele drukke doorgaande weg waar de hele dag honderden toeterende auto’s, brommers, bussen en vrachtwagen voorbij rijden. En daar tussendoor scharrelen tientallen mensen, koeien en honden.

Hoewel ik verwacht had hier meer Westerlingen zoals ik tegen te komen en makkelijk in contact te komen met anderen, moet ik dat misschien nog even afwachten. Er zijn veel Indiërs op bezoek in de ashram en de paar Westerlingen die ik heb gezien zijn veelal op zichzelf en in zichzelf gekeerd. De ashram is een verzameling lage witte gebouwen waar tussen veel bomen staan en apen rondspringen. Er zijn verschillende ruimtes op het terrein zoals meditatie ruimtes, een kleine tempel, een boekenwinkel, een kantoor en een ruimte waar ’s avonds gegeten wordt.
Ik verblijf hier 2 weken. Vandaag kwam ik in een straatje verderop een expat tegen die al jaren over de wereld zwerft. Een soort sjamaan van geboorte, maar eigenlijk een kale Rus van in de 60 op een mountainbike met een vriendelijk gezicht, een zwarte jurk en een hoop praatjes. Hij vertelde me dat het vrij exceptioneel is dat ik 2 weken in de ashram mag blijven, normaal is het maximaal drie nachten. Ik voel me vereerd!

Er is geen verplicht programma waar je aan mee moet doen, het is allemaal facultatief. Je kiest gewoon waar je heen wilt en als je nergens aan mee doet is dat ook goed. Een paar keer per dag worden er prachtige mantra’s gezongen en er zijn wat rituelen zoals tijdens het eten. Als het tijd is voor ontbijt, lunch of diner ga je buiten in de rij staan. Pas als de bel gaat loopt iedereen de grote hal in waar op de grond tientallen bananenbladeren met een aluminium beker ernaast keurig in rijen liggen. Je neemt in kleermakerszit plaats achter een bananenblad en wacht rustig af. Dan komen er mannen met emmers en die kwakken wat op je blad met een grote lepel. Het zijn soms wel 7 gangen, allemaal vegetarisch en zeer smaakvol. Aan bestek wordt niet gedaan dus iedereen eet met zijn handen. Lekker primitief, ik houd er wel van. Als je klaar bent vouw je jouw blad dicht, zet je de beker erop en loop je rustig weg. Voor het eten en het slapen wordt een donatie gevraagd. Ik hoorde van de Russische sjamaan dat de Indiërs 60 rupees betalen, ook al verdienen ze meer dan ik. Van mij verwachten ze ongeveer 200 rupees per dag, dat is omgerekend zo’n 4 Euro per dag. Nou dat lijkt me geen probleem!

Vandaag ben ik er op uitgegaan. Ik heb nog steeds geen idee waar hier nou het centrum is. Ik heb een auto riksha genomen die me 2 km verderop afzette bij de Grote Tempel. Toen ik naar binnen wilde wandelen moest ik eerst mijn schoenen uitdoen en bij de poort zetten waar alle bedelaars stonden die mij zojuist wat Rupees wilden aftroggelen. Ik dacht: “Nah, zo graag wil ik die tempel nou ook weer niet zien.” Toen ben ik rustig de 2 km weer terug gewandeld. Omdat de weg was opengebroken werd het een soort survival om niet op de vuilnis of in het riool naast de weg terecht te komen. De straten zijn hier vol met van alles behalve “normale” winkels. Het zijn meer stalletjes in een soort betonnen hokken waar ook nog mensen boven en achterin wonen. Ik wilde even naar het reisbureau om iets over mijn ticket te vragen. Haha, zoiets bestaat hier geloof ik niet. Als je geen stoffige jurk nodig hebt die al maanden langs de weg aan het rek heeft gehangen, dan wel iets van plastic of aluminium voor in de keuken dan hoef je hier verder weinig te kopen. Lekker goedkoop dus.

Als je er aan gewend bent dat dingen hier iets anders lopen dan thuis: geldautomaten die om de haverklap leeg zijn, winkels die niet terug hebben van 5 Euro, mensen die door je zielig aan te kijken een paar Rupees van je willen afdwingen, koeien die langs de weg lopen en waar je bijna over struikelt, constant getoeter van elk voertuig dat langs rijdt, een klamme hitte die tevens heel droog is, vergast worden door de uitlaatgassen en een laag stof van een cm op je huid aan het eind van de dag, geen normale kop thee kunnen vinden, en de heimwee die nu en dan voorbij komt maar ook weer gaat, dan valt het allemaal best wel mee.