ZeReist: Rendierracen in Lapland

Rendieren en Lapland zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een groot deel van de traditionele bevolking van Lapland (de Saami) leefde als nomaden, die hun kudde rendieren volgden in hun jaarlijkse voedseltrek. Tegenwoordig reizen de Saami niet meer rond, maar het houden van rendieren is nog steeds een veel voorkomend beroep. De rendieren leveren melk, vlees en huiden, en bovendien worden ze ingezet bij het werk. Ze doen vooral dienst als trekdier voor de slee, het vervoermiddel bij uitstek in dit gebied. Maar er wordt ook geracet met de rendieren.

Voorzien van diverse lagen kleding, met daaroverheen een thermopak, helm, handschoenen en ski's kan de rendierrace na een korte uitleg van de gids beginnen. We krijgen de instructie ?Stoppen doe je met het linkertouw? en ?Als je zonder rendier over de finish komt, krijg je vijf minuten straftijd?. Ik vraag de gids hoe je het rendier stuurt met maar één touw. "Als je aan het touw trekt, dan gaat het rendier vanzelf naar links. Zo rem je ook." Dat is geen geruststellend antwoord. "Wat doe je dan als het rendier naar links gaat? Hoe stuur je naar rechts?" Het wordt er niet beter op: "Dan geef je hem een klap met datzelfde touw. Het rendier schrikt daarvan, en zal naar rechts gaan. Dat doe je ook als je harder wil."

Voor het eerst op ski's achter een rendier
Ze rennen ontzettend hard, maar ik waag graag een gokje. De rendieren zijn erg schichtig, dus het blijft opletten geblazen. De begeleider heeft nauwelijks het touw van ?mijn? rendier in zijn hand, of het beest zet het op een rennen. Hij moet met alle macht aan het touw gaan hangen om hem tot de orde te roepen. De touwen worden me aangereikt en met een aansporende schreeuw gaat het rendier er direct vandoor. Boven al mijn verwachtingen volgt het rendier de complete ronde, totdat hij alle toeschouwers langs de finishlijn ziet staan. Aangezien hij angstig is, mindert hij vaart. Ik denk aan de instructie, en geef het rendier een aanmoedigend klapje met het touw. Hij springt direct opzij, en ik ski alleen over de finish. Ik verontschuldig me bij de gids voor het loslaten van het rendier, maar hij vertelt me dat het kuddedieren zijn. Ze komen dus altijd terug naar de groep. En met een beetje rendiermos kun je ze helemaal snel lokken.

Bij de volgende poging krijg ik een nog wat wilder rendier. Dat kan twee dingen betekenen: of hij rent heel hard en ik zet de winnende tijd neer, of hij gaat er vandoor en ik kom opnieuw zonder rendier over de finish. Hij gaat er als een speer vandoor. De toeschouwers worden weg gedirigeerd bij de finishlijn. Wat gaan we hard! Ongelofelijk..! Mijn rendier doet 22 seconden over een rondje van 300 meter, dat is meer dan vijftig kilometer per uur! En wie de ronde het snelst aflegt, mag vol trots een medaille van rendiergewei in ontvangst nemen!  Er schijnt zelfs een ?Wereldbeker Rendierracen? te bestaan, Reinkappkjøring, waarbij de snelste rendieren 700 meter in iets meer dan 50 seconden afleggen! Zoals je vast kan begrijpen, heb ik de hele dag gepronkt met mijn gewonnen eerste prijs!

Heb jij ook weleens zo?n nieuw toeristisch avontuur uitgeprobeerd?