ZeMama: Schelden voor Dummies

Ik scheld de hele dag door. En mijn kinderen vinden het nog leuk ook. Mijn scheldpartijen vallen dan ook meestal in de categorie "AL": geschikt voor alle leeftijden. Je mag best weten dat ik er bijzonder goed in ben. Met het grootste gemak verzin ik 101 varianten op Piet Piraats "alle wind in de zeilen nog an toe". De alle drollen op een stokje's, driedubbelovergehaalde dakduiven en scheefgepoepte patatzagen knallen in vliegende vaart door ons huis.

Ik moet natuurlijk ook wel, met twee kinderen die elk nieuw woord opslurpen als een uitgedroogde spons. Alles wat ik zeg zuigen ze direct naar binnen, rechtstreeks die hersentjes in. Zelf kan ik gelukkig tegen een stootje, want wie kaatst kan de bal verwachten. Zo ben ik al meerdere keren uitgemaakt voor schele waterolifant, billenwapper of rechtsgedraaide stinksok. Maar ook de doodgewone pannenkoek doet het goed hier. Een zure pannenkoek is een stuk chagrijn, een pannenkoek met stroop is een achterbaks stuk vreten en een vliegende pannenkoek is volkomen gestoord.

Nondepielekes
Het liefst verzin ik telkens weer iets nieuws, het kan me niet debiel genoeg zijn. Poephoofd, gillende bavianenbil, zingende zweetkever; als ik semi-boos ben trek ik alles uit de kast. Een voordeel is dat het ze scherp houdt. Eigenlijk kun je het zien als een geheim opvoedwapen. Ik maak ze eerst aan het lachen waardoor ze beter luisteren wanneer ik daarna met een serieus gezicht zeg: "Zo jongens, en nu even opruimen." Ze weten heus wel dat er straf dreigt als ze na drie keer snotverdorie of nondepielekes nog niet in actie komen.  

Toch zijn er van die momenten. Bijvoorbeeld als ik een pan op mijn tenen laat vallen, als mijn kinderen de zoveelste beker met Roosvicee omvergooien of als mijn auto plotseling wordt gesneden door een bellende meid in een Twingo. Van die momenten dat ik even mijn verantwoordelijke bewustzijn verlies en er toch een godverdomme, klerezooi of takkewijf uitglipt. Dat is dan dikke, vette oepsiepoepsie voor mij, want - al mijn creatieve verzinselen ten spijt - zijn dat nu net de woorden die mijn kleine badsponsjes het allerleukste vinden om gretig te absorberen en rijkelijk in het rond te spetteren.

Floep
Tot nu toe is de schade beperkt gebleven tot een welgemeend hoerenjong! tegen onze bejaarde achterbuurman. Gelukkig is hij stokdoof. Maar ik hou mijn hart vast. Je weet nooit wat ze eruit floepen op dat ene onverwachte ogenblik. In een volle bus, tegen de juf op school of tijdens een etentje met mijn baas. Gloeiende godverdegodver, ik moet er niet aan denken.
________________________________________________________________________________________

Iris is onze vaste ZeMama-columniste. Ze is getrouwd en heeft twee zoontjes van vier en twee jaar. Voordat Iris kinderen had, snapte ze nooit waarom ouders niet ingrepen als kinderen alles bij elkaar krijsten in de supermarkt; waarom alles aan je kind énig is: zelfs poepluiers verschonen. En van overbezorgde ouders kreeg ze helemaal de kriebels. Totdat ze zelf moeder werd.

Iris is meer dan alleen moeder: secretaresse, wannabe schrijfster, 'francofille', chocoholic... En ook daarover schrijft ze, op Miss Moneypenny Blogs.