Review: Wit is het nieuwe zwart
In december ga ik trouwen, dus ik wil dat 2012 één grote roze wolk is. Als er een boek verschijnt waarin bruidsmeisjes worden beloofd, wil ik 'm dan ook natuurlijk lezen. Wit is het nieuwe zwart gaat over trouwen, dus mijn verwachtingen zijn van te voren al hooggespannen. Volgens de cover is het boek Sex and the City voor een nieuwe generatie. Daarnaast is het verhaal inmiddels verkocht aan ABC om als tv-serie bewerkt te worden. Het lijkt er dus op dat het boek alle ingrediënten tot succes in zich heeft!
Het verhaal
Vriendinnen Isabella, Mary en Lauren worden als bruidsmeisjes gevraagd op de bruiloft van hun vriendin Kristi. Terwijl ze het ene bruidsfeestje na het andere afgaan, gaat ook hun eigen leven door. Isabella is succesvol, maar doodongelukkig. Mary houdt van een man die zijn moeder op een ereplaats heeft staan en Lauren voelt zich aangetrokken tot de foutste man ooit.
In het boek worden we meegenomen in hun studententijd en de periode erna. De dames lopen tegen dezelfde dingen aan waar elke twintiger op een gegeven moment mee te maken krijgt. Je ziet succesvolle, zelfvoldane stellen om je heen, terwijl je zelf nog geen idee hebt waar je naartoe wilt of wat je kan met jouw leven.
En?
De introductie heeft mij totaal op het verkeerde been gezet. Het bruidsmeisjesschap van de dames is ondergeschikt aan hun ietwat ingewikkelde leven. Daardoor duurde het even voor ik in het verhaal kwam.
Ook lijkt het of de schrijfster het boek alvast geschreven heeft in 'tv-taal', waardoor elk hoofdstuk als een tv-scene of terugblik leest. En dat verhoogt de leesvreugde niet bepaald!
Ik vind het een saai boek, met niet goed uitgediepte personages. Het springt van de hak op de tak, van verleden naar heden. Ik word geen moment meegesleept in het verhaal. Ik besluit door te zetten en lees het boek uit. Maar er volgt geen spannende of romantische ontknoping. Teleurgesteld sla ik het boek dicht. Wit mag dan wel het nieuwe zwart zijn, ik blijf liever nog even op mijn roze wolk.
Koop het boek online!
