Eline: 'Ik heb een lange afstandsrelatie'

De 23-jarige Eline bivakkeerde vorig jaar zes maanden voor een minor in de Zuid-Engelse kustplaats Southampton. Al snel ontmoette ze andere studenten. Veel flat parties en stapavonden volgden. Tijdens één van de feesten viel haar oog op de Spanjaard Christian (26). ?Aangezien de groep buitenlandse studenten veel feestjes met elkaar vierden, kwam ik Christian vaak tegen?, aldus Eline. ?De vlam sloeg al snel over en van het één kwam het ander.? Het tweetal bracht vijf verliefde maanden door. Maar zorgeloos waren ze niet, want Eline en Christian hadden altijd in hun achterhoofd dat het afscheid met de dag dichterbij kwam. Elkaar nooit meer zien was voor beiden geen optie. Daarom besloot het stel hun relatie voort te zetten. Alleen dan 2126 kilometer van elkaar verwijderd. Zij in Uffelte; hij in Alicante.

Maar die dik tweeduizend kilometer werd al snel verruild voor samenwonen in de studentenkamer van Eline. Christian zei Spanje vaarwel en ging met een diploma op zak op banenjacht in Nederland. De nuchtere Hollandse: ?Maar na een paar maanden had hij nog niets gevonden en moest hij weer terug naar Spanje. Momenteel volgt hij in Alicante twee keer per week Nederlandse les, want hij heeft gemerkt dat taalkennis een pré is. We zien elkaar nu ongeveer één keer in de twee maanden. We proberen zo snel mogelijk na ons laatste bezoek een nieuwe trip te plannen, dan kan het aftellen weer beginnen.?

Geloof is de remedie
De studente vindt het moeilijk om telkens weer afscheid te nemen en elkaar dan online te spreken. ?Zodra we allebei weer druk bezig zijn met school, werk, vrienden en familie gaat de tijd gelukkig redelijk snel en proberen we het gemis een plekje te geven?, stelt Eline. ?Er zijn goede en slechtere dagen. Het is heel fijn dat er in deze moderne tijd communicatiemogelijkheden als Whatsapp en Skype zijn. Toch heeft dit ook een keerzijde. Soms voel je sterk de behoefte om elkaar even te knuffelen. Je kan dan alleen via een beeldscherm met elkaar praten en dat is frustrerend. Als vriendinnen mij vertellen dat ze gezellig een weekendje weg gaan met hun vriend, besef ik des te meer wat ik mis. Dat de relatie van Christian en mij grotendeels uit digitaal contact bestaat, is soms moeilijk te accepteren. Samen geloven in de toekomst is de enige remedie.?

 
Commentaar
?Mijn vriendinnen zeggen af en toe wel dat ze er zelf niet aan moeten denken om hun vriend zo ver weg te hebben. En dat ze het knap vinden dat ik het volhoud. Ik merk vooral dat mensen het een interessant verhaal vinden en er niet per se negatief over denken. Soms maken mijn ouders een opmerking over de kosten van de reizen. En dat we elkaar voor dat geld dan soms maar heel kort zien. Dat vind ik wel vervelend. Het is voor een student duur om eens in de zoveel tijd even op en neer naar Spanje te vliegen, maar ik heb het er zeker voor over. Dat maak ik mijn ouders dan ook duidelijk. Wat voor relatie houd je over als je elkaar niet om de paar maanden ziet??

Taalbarrière
De taalbarrière maakt het voor Eline moeilijk om met haar schoonfamilie en Christians vrienden te communiceren. De meeste Spanjaarden spreken namelijk geen Engels. ?Zijn ouders zijn wel heel vriendelijk en gastvrij?, aldus de studente. ?Voor zover het lukt kan ik goed met ze overweg. Toch zou ik graag wat meer over mezelf willen vertellen en hen ook beter leren kennen. Christian woont samen met zijn vader in een vrij kleine flat, je zit dan onvermijdelijk op elkaar lip. Wanneer je dan niet kan communiceren is dat best ongemakkelijk. Ook zijn vrienden kunnen maar een klein woordje Engels. Natuurlijk wil ik gezellig met hen om kunnen gaan, maar vanwege de taal voel ik me jammer genoeg nog vaak een buitenstaander.?

 
Cultuurverschil
?Af en toe hebben we meningsverschillen die te maken hebben met onze culturen. Dan is het beter het verschil te accepteren in plaats van te blijven discussiëren, want we zullen niet snel anders gaan denken. Om een voorbeeld te geven: in Spanje zijn jongeren en jongvolwassenen gewend om lang financieel door hun ouders te worden ondersteund. Inmiddels werkt Christian, maar alles werd gesponsord door zijn ouders. Zo had hij zijn voormalige auto van zijn vader gekregen. Het is in Nederland juist heel gewoon om naast je studie hard te werken om kleding en uitstapjes te bekostigen. Mijn vriend kon zich dit eerst niet voorstellen. Op mij komt het over alsof Spaanse kinderen flink worden verwend en nog heel lang afhankelijk blijven. Verschillen als deze zorgen soms voor onbegrip, alleen kun je het elkaar niet kwalijk nemen.?
 
Toekomstplan
Vooralsnog is het plan dat Christian eind augustus weer naar Nederland komt. Hij heeft zich aangemeld voor een master aan de Universiteit van Maastricht en is daar aangenomen. ?Nu is het afwachten of hij in Spanje een beurs krijgt om deze studie mee te betalen?, stelt de studente. ?Als dit niet lukt is een andere optie dat hij hier weer werk gaat zoeken. Hoewel ik open sta voor een avontuur in Spanje, is het niet realistisch om te denken dat we daar op dit moment een toekomst kunnen opbouwen. Als ik dit jaar klaar ben met mijn studie kunnen we in principe ook samen naar een ander land verhuizen. Ik voel me niet gebonden aan Nederland en hij niet aan Spanje. Dat je elkaar 100% vertrouwt en serieus bezig bent met de toekomst is in een lange afstandsrelatie van groot belang. We hopen in elk geval op korte termijn niet meer zo?n relatie op afstand te hebben. Tot die tijd houden we moed in onze relatie.?
 
Bewonder jij Eline? Denk je dat jij net zo positief zou kunnen zijn?