De quarterlifecrisis: wat wil je nu met je leven?
Als je je plots realiseert dat je leven toch iets anders loopt dan je van tevoren in je hoofd had, kan dit voor een somber gevoel, onrust of zelfs depressieve klachten zorgen. Ook de keuzes die je dient te maken als midtwintiger (wat voor baan, wat voor huis, wil ik met mijn vriend de rest van mijn leven delen?) kunnen ervoor zorgen dat je in een (kleine) crisis terechtkomt.
Vroeger dacht je misschien dat je rond je 23e alles op een rijtje zou hebben. Dat je de liefde van je leven zou tegenkomen en eind twintig getrouwd en zwanger van de eerste zou zijn. En nu blijkt dat die droomman nog niet eens in de buurt is en de zwangerschap helemáál nog een ver van je bed show is. Zo ook bij Sanne (27). "Vanaf mijn veertiende heb ik altijd relaties gehad, totdat mijn laatste verkering zo’n vier jaar geleden overging. Ik genoot volop van het singleleven en datete erop los – met altijd in mijn achterhoofd ‘ik kom heus wel iemand tegen’. Maar nu ben ik 27 en heb ik nog steeds geen leuke man ontmoet. En eerlijk gezegd begin ik ‘m behoorlijk te knijpen: ga ik nog wel iemand tegenkomen? Ik wil heel graag een groot gezin, dus het is enigszins tijdgebonden. Vragen van mijn omgeving als ‘Heb je al een vent aan de haak geslagen?’ en ‘Hoe kan een leuke meid als jij nou nog single zijn?’ helpen ook niet bepaald mee. Al mijn vriendinnen zijn gesetteld; sommigen zijn zelfs al zwanger. En ik zit in mijn eentje op de bank. Natuurlijk heb ik een heerlijk leven met fijne vrienden en familie en een goede baan, maar toch mis ik die speciale liefde in mijn leven. En dat kan me behoorlijk ongelukkig maken. Ik wil ook iemand om mee te knuffelen, leuke dingen mee te doen en mooie reizen mee te maken. Dus of ik helemaal happy ben? Nee, ik moet eerlijk toegeven van niet."
Ook kan het gebeuren dat je om je heen ziet dat je vriendinnen allemaal goede banen hebben en met een dikke leasebak onder hun kont de straat uitrijden. Ondertussen zit jij je nog veertig uur per week te vervelen bij een baantje dat je ooit als ‘tijdelijk’ beschouwde, totdat je echt zou weten wat je wil gaan doen. En een eigen huis? Met het salaris wat je nu verdient ben je blij dat je de huur van je veredelde studentenkamer elke maand kunt betalen. Iets waar Linda (26) zich heel erg in herkent. "Ik heb best een leuk leven. Een fijne familie, prima vrienden, een lief vriendje, een fijne kamer in hartje Utrecht en een baan als HR-medewerker bij een groot juridisch advieskantoor in Amsterdam-Zuid. Ik werk vier dagen, niet fulltime omdat ik nog een opleiding volg tot Tolk/Vertaler. Daarnaast zou ik dus nog heel graag een andere opleiding willen doen, het liefst iets met dieren. Of in elk geval, iets in de zorg. Het kan ook best verpleegkunde zijn, of voeding en gezondheid. Een paar maanden geleden was ik ervan overtuigd dat ik logopedie moest gaan studeren. Net daarvoor wilde ik voor doktersassistente gaan, maar daar ben ik ook weer van afgestapt."
"Het vervelende is dat ik nog niet eens op de helft ben van de studie die ik nu volg. En ik ben er al jaren 'mee bezig'. Nu, op mijn 26e ben ik er alweer twee keer mee gestopt om vervolgens toch weer te beginnen. Ik heb daarnaast veel verschillende banen gehad. Bij een verzekeringsmaatschappij als acceptant, een aantal secretariële functies, receptioniste, noem maar op. In totaal een stuk of zes. Allemaal best leuk, maar voor tijdelijk. Het is soms best confronterend om te zien hoe iedereen om mij heen bezig is met carrière maken, terwijl ik maar een beetje rondfladder in de hoop ergens ‘mijn ding’ te vinden. Maar ik weet het gewoon écht niet. En ik wil het zo graag weten. Ik wil ook een doel hebben, mijn talenten (welke?) ontwikkelen, iets bereiken. Of misschien wil ik dit ook wel helemaal niet. Word ik het liefst, als ik diep in mijn hartje kijk, gewoon moeder."
Heb jij last van de quarterlifecrisis?
