China: wie mooi wil zijn moet pijn lijden!

Ik bezoek Hangzhou (vlakbij Shanghai), ook wel het Chinese Gooi genoemd. Dure winkels, massagesalons, beauty spa?s, mooie hotels, het Westlake, indrukwekkende tempels en theebergen typeren deze stad. Het is een echte Chinese stad, waar de Chinezen zelf graag naartoe gaan om even te ontsnappen aan de realiteit. En ik kan ze geen ongelijk geven. Ik ben hier namelijk met dezelfde reden: pure ontsnapping en ontspanning!

Mijn eerste dag. Na een vlucht van tien uur ben ik volledig uit mijn hum en ontzettend brak. De zogeheten jetlag slaat toe, maar dat weerhoudt me er niet van om ?s avonds een heerlijke massage te nemen.

Iets buiten de stad, sta ik aan de balie van een echte Chinese massagesalon. Ik krijg een menulijst voorgeschoteld met hierop de verschillende behandelingen in het Chinees. Gelukkig ziet de receptioniste snel genoeg dat ik hier niet vandaan kom, en schotelt me een Engelse kaart voor. Ik wijs op de menukaart de Chinese massage aan en wordt door een klein Chinees meisje meegenomen naar een relaxruimte, waar ik een zijden pyjama in mijn handen gedrukt krijg. In gebarentaal legt ze me uit dat ik deze aan moet trekken, maar eigenlijk wil ik dit niet. Ik wil massageolie en een lekkere vent die me masseert. Maar goed, ik besluit toch naar het kleine ding te luisteren en ga vervolgens op de massagetafel liggen. Mijn poezelige Chinese masseuse masseert met haar vingertoppen zachtjes mijn voorhoofd en slaap, om vervolgens door mijn haren heen te gaan. Dit voelt erg lekker! Deze handeling herhaalt ze meerdere malen, maar bij iedere herhaling begint ze harder te drukken. Eerst met haar vingertoppen, dan haar knokkels en ze eindigt met een vuist die tegen mijn hoofd aan ramt. Ik lach, maar van binnen huil ik. Ik ben benieuwd wat er nog meer op het lijstje staat, ik moet namelijk nog ruim een uur.

Na mijn hoofd te hebben mishandeld, zijn mijn schouders en nek aan de beurt. Ook hier begint ze heel lief en zachtjes te masseren. Voor eventjes ben ik in de wolken, ver van hier, totdat ze aan mijn nek begint te trekken en deze alle kanten opslingert. Oké, Oké, rustig aan, ik ben weer wakker... Wanneer ze mijn handen, armen en bovenbenen gehad heeft, moet ik me omdraaien. En dat betekent dat ik mevrouw niet meer in de gaten kan houden maar moet vertrouwen dat ik hier heelhuids uit ga komen. Opeens is ze verdwenen. AU! Wat een gewicht op mijn rug! Pardon? Voel ik dit goed? Ze is weer terug hoor en ditmaal staat ze op mijn rug. Er gebeurt niets, ze staat stil en ik denk om te kijken naar de grootte van mijn welgevormde billen, dat zijn ze namelijk niet gewend. Als ze ze eenmaal goed bestudeerd heeft, gebruikt ze mijn billen als trommel. Dit ging een beetje lijken op een verkapt soort van SM. Ik hoor haar van de inspanning hijgen en ik hoop dat ze stopt. Helaas, ze gooit haar hele lichaam op me en begint met haar knieën in mijn rug te porren. Ik zal jullie de verdere details besparen.

In totaal ben ik anderhalf uur lang gemarteld, geslagen, uit elkaar getrokken en dubbelgevouwen. Ik wist niet dat Chinese kleine vrouwtjes zoveel pijn konden verrichten. Pijn, maar fijn. Want na anderhalf uur voel ik me als herboren. Ik denk zelfs dat door al het getouwtrek ik toch zeker twee centimeter langer ben, wauw!

Theebergen
De tweede dag bezoek ik de welbekende theebergen. Deze thee schijnt een helende werking te hebben. Wanneer een theegoeroe mij aan de thee zet, ben ik niet gelijk enthousiast. Ik ben geen theeleut en al helemaal niet wanneer de thee naar spinazie ruikt, maar goed, inmiddels ben ik verslaafd aan deze thee. Smerig maar gezond!

Dag drie is het tijd voor een manicure en pedicure. Wanneer ik mijn keuze heb laten vallen op een uitgebreide manicure- en pedicurebehandeling, word ik in een stoel gezet en gaat het Chinese meisje gelijk aan de slag. Schuren, vijlen, boenen, inoliën, knippen; alles komt aan bod. Alle handelingen gaan gepaard met een bepaalde passie, of zal ik het agressie noemen? Hoe dan ook: ze doet het erg netjes en zit ik hier prima in een mooie witte troon achterover geleund. Na anderhalf uur te hebben gezeten, ben ik nog geen twintig euro armer, maar wel een paar kleuren rijker (op advies): rood en oranje.  

Shoppen
Winkelen gaat me wat minder af in China. Ik ben een maatje 38/40 (meer 40 dan 38, maar het liefste ben ik meer 38). In China betekent een maatje 38/40 een XXL of zelfs een XXXL. Overal waar ik kom noemt men mij 'big', of ik zie ze kijken naar de grootte van mijn billen en borsten. Chinezen hebben namelijk geen van beiden. Bij de meeste winkels word ik gelijk de deur gewezen met het verhaal dat ze mijn maat gewoon niet hebben. En ook al wil ik er niet aan toegeven; dit doet pijn! Mocht ik hier ooit willen winkelen zou ik minimaal twee maten smaller moeten zijn, 34/36? Ik besluit mijn shopdrang opzij te zetten en me te focussen op andere leuke dingen.

China is een geweldig land om je eens goed te laten verwennen, wat minder goed voor je ego wanneer je gaat winkelen, maar dat terzijde. Het (niet) eten, manicures, massages en de theetjes doen je pijn tijdens het ondergaan, maar het is voor een goed doel: wie mooi wil zijn moet nu eenmaal pijn lijden, niet..?