Patricia: 'Mijn zoon is vermoord'

 
Patricia (54) woonde samen met haar man en zoon van achttien in het midden van Nederland. Ze hadden het ontzettend fijn met z'n drietjes. ?Nigel had net een leuk vriendinnetje van zijn leeftijd. O, wat waren die twee gelukkig met elkaar. Ze heette Jaimy en kwam vaak bij ons eten en logeren. Ik vond alles goed, als ze het samen maar naar hun zin hadden.?

Helaas kwam aan dit fijne leventje plotseling een eind. ?Op een avond gingen mijn zoon en zijn vriendin uit eten. Hij zei dat hij niet zo laat thuis zou zijn. Toen ik die nacht op de klok keek en 00.21 uur zag staan dacht ik vooral dat hij het heel erg naar zijn zin had en straks wel thuis zou komen. Helaas was dat niet het geval??
 
Even daarna hoorde Patricia de deurbel gaan. ?Ik zuchtte nog. ?Waarom vergeet ?ie nou altijd die stomme huissleutel?? Maar nee, het was Nigel niet, maar de politie... Zodra ik ze zag staan aan de voordeur wist ik dat het foute boel was en keerde mijn maag helemaal om. Ze vroegen of ze konden binnenkomen en zeiden dat ik maar even moest gaan zitten. ?Uw zoon is overleden, het spijt ons?? Ik raakte in shock.?

 
Nachtmerrie
?Ik kwam in een grote nachtmerrie terecht en nu - na zoveel jaar -  ben ik daar nog steeds niet uitgekomen. Nadat mijn zoon en zijn vriendin uit het restaurant kwamen, zagen ze haar ex-vriend staan. Hij was gelijk erg agressief tegen de twee. Op een gegeven moment liep het zo uit de hand dat de ex-vriend van Jaimy een mes pakte en haar probeerde aan te vallen. Mijn zoon sprong ervoor en het mes raakte een slagader. Hij was op slag dood??
 
Gelukkig had de politie de dader snel te pakken gekregen, maar hij heeft zo'n lage straf gekregen dat hij nu alweer op vrije voeten is. "Ze zeiden dat hij het niet met opzet had gedaan en het een ongeluk was. Ik kan het niet geloven dat de moordenaar van mijn zoon nu alweer op straat loopt. Ik kan er maar beter niet over nadenken, want dan word ik alleen maar woest." 

?Een paar maanden na de moord kwamen mijn man en ik echt in een zwart gat. Het is niet te bevatten door wat voor een hel je gaat. Onze lieve zoon was vermoord. We konden er maar niet bij en besloten een intensieve therapie te volgen. We zijn nog steeds bezig om het een plekje te kunnen geven. Al denk ik dat dat nog lang gaat duren?? 

Lees ook onze vorige real life verhalen.