Is liefde een illusie?

Hangt de liefde die ik ervaar af van de persoon met wie ik ben? Hoe kan het dat als híj niet meer belt ik naar hem verlang en als die ander niet belt, ik soms juist blij ben? Wat is liefde?

 

Ik ging vandaag naar een feestje in Bloemendaal met mijn vriendin. Daar lette ik goed op welke gevoelens ik kreeg in contact met andere mensen. Ik merkte dat bij die ene mooie man niets ging stromen, terwijl een andere mooie man mijn lichaam liet kriebelen. Ik was helemaal in het moment en genoot met volle teugen van de ervaringen in mijn lichaam.

 

Voorheen als ik uitging was ik veel meer naar buiten gericht en vond ik het leuk om mensen te 'bekijken', maar deze keer was het anders. Deze keer 'bekeek' ik ze met heel andere ogen. De ogen van mijn gevoel. 

 

En hij, hij bekeek mij ook anders. 
 

 

De reactie in de interactie was verrassend. Doordat ik met mijn gevoel navigeerde in plaats van met mijn ogen, ontstonden er totaal nieuwe situaties voor mij. Zo wilde iemand mijn voeten masseren, werden er drankjes voor me gehaald en zo ga ik volgende week met een hele mooie man uit eten. Het vrouwelijke afrodisiac deed haar ding. 

 

Vriendinnenliefde

Mijn vriendin en ik zijn nogal een leuke combi van persoonlijkheden en beroepen. Ik help mensen bij elkaar en zij helpt mensen uit elkaar. Ze is echtscheidingsadvocate. Dat levert hilarische momenten op, zoals wanneer ons wordt  gevraagd of we elkaar bijstaan in tijden van relatiecrisis. En ons antwoord is dan: 'Wij zijn er in voor- en tegenspoed'.

 

Bij mijn vriendinnen ervaar ik een gevoel van saamhorigheid, acceptatie en fun! Over het algemeen word ik rustig in hun omgeving, adem ik vanuit mijn buik en stralen mijn ogen. Ik neem ze nooit voor vanzelfsprekend en besef me iedere keer weer hoezeer ik het tref met ze. Girlies, you know who you are!

 

Hoe zit het dan met al die verschillende emoties in combinatie met al die verschillende mensen in de verschillende situaties? 
 

 

Wat is liefde?

Wat mij opvalt is dat alle emoties in mij ontstaan. Dat zij alleen sneller, langzamer, heftiger of voller gaan stromen door de mensen met wie ik in verbinding ben. Zo stroomt er bij de één niets en bij de ander veel. Deze gevoelens vinden hun oorsprong in mij en ik ben degene die ze ervaart. Het betekent dus ook dat wanneer ik liefde voel voor iemand, het niet diegene is die mij die gevoelens geeft, maar dat ik het ben die de gevoelens ervaart in aanwezigheid van die persoon.

 

Als ik de liefde zo kan ervaren, ben ik los van angst en los van het binden. Want ik wil niets liever dan de emoties in volle overgave ervaren zonder het in te tomen. Zonder ze te beladen met de alledaagse issues over het vuil buiten zetten. 'Liggen je sokken nu alweer daar?'

 

Hoe mooi zou het zijn als onze liefdeservaringen niet meer af zouden hangen van goedkeuring en afkeuring, dat we niet meer worden beoordeeld op onze prestaties, maar op de stroom van de emoties. Als we gewoon kunnen zijn wie we zijn en anderen laten zijn wie ze zijn. Als we feedback zouden geven om vooruit te helpen, in plaats van kritiek of zelfverrijking.

Lees ook de vorige columns van Mendy!
________________________________________________________________________________________

Mendy schrijft over relaties, psyche en spiritualiteit. Ze woont in Amsterdam samen met haar honde-kind, Daisy Dallas. In haar eigen 'liefdessituatie' experimenteert ze naar hartenlust. Mendy schrijft iedere week een column over haar eigen ervaringen met betrekking tot haar  methodiek.

Ze houdt zich voornamelijk bezig met bewustwording in/en de liefde en het filosoferen hierover. Zij geeft workshops, lezingen en schrijft een boek over haar eigen ontwikkelde methodiek.

Mendy's dag is gevuld met; filosoferen, schrijven, lezen, Daisy Dallas, reizen, ervaren, groeien en liefde... hierover kun je lezen, op o.a. SuperVrouwelijk.nl