Het ritme van mijn lichaam

Al geruime tijd ben ik me ervan bewust dat mijn lichaam een instrument is. Afgelopen week kreeg ik een megacadeau in de vorm van een heel mooi inzicht. Mijn hart opende en ik voelde: ja, dit is mijn waarheid. 

 

Wanneer mijn hart opent, vind ik het fijn. Wanneer mijn buik krampt, vind ik het niet fijn. Klinkt heel simpel, maar is dat ook zo? 

 

Ik kan me heel goed, heel veel situaties voor de geest halen dat ik met buikpijn uit beleefdheid ergens ben gebleven, waar ik me eigenlijk niet zo lekker voelde. Of dat ik met hoofdpijn uit verplichtingsgevoel iets ging doen, wat ik eigenlijk helemaal niet leuk vond. Of dat ik iets at waarvan ik wist dat het mij geen goed zou doen. 

 

De onderliggende emoties waren veelal dat ik lief gevonden wilde worden, of betrouwbaar. Ik wilde in ieder geval niet afgekeurd worden of egoïstisch lijken. Nu besef ik me dat ik daarmee een speelpopje was van mijn eigen emoties. Uit angst voor afkeuring wilde ik anderen, tegen mijn eigen zin in, pleasen. Oh please...
 

 

Mezelf misbruikt

Mijn lichaam heeft zo vaak, zo nauwkeurig aangegeven wat wel fijn is en wat niet fijn is, maar op de één of andere manier vond ik het toch belangrijker dat ik een 'goede' band had met anderen. Ik zag anderen als veilig, als iets wat ik nodig had om staande te blijven in deze wereld. 

 

Maar zekerheid zoeken buiten mezelf, is het weggeven van mijn eigen kracht. 

 

Voor het zekerstellen van deze banden, was ik bereid om mezelf weg te geven. Ik was bereid om toch nog even iets te doen, terwijl ik rust veel beter kon gebruiken. Ik was bereid om dingen te laten, die ik eigenlijk wel graag wilde doen. Ik was bereid om emoties niet te uiten, om de ander niet te storen. Nu zie ik hoe ik daarmee mijn lichaam, ziel en geest vreselijk misbruikt heb, voor de illusie van veiligheid. Veiligheid dat buiten mezelf ligt, is nooit mijn veiligheid.

 

Mijn veiligheid komt uit integraal zelfvertrouwen, waar ik mezelf keer op keer bewezen heb dat ik groot en krachtig genoeg ben voor dit leven. Dat ik veel meer liefde kan geven wanneer mijn hart openstaat en heel hard 'JA' roept, dan wanneer ik iets doe om te pleasen. Dat ik een veel betere vriendin ben wanneer ik krachtig met mezelf ben, dan wanneer ik iemand anders verantwoordelijk maak voor mijn kracht. Dat ik veel meer te bieden heb uit deze bron.

 

Het ritme van mijn lichaam

Wanneer ik in mijn kracht sta, wanneer ik besef dat alle antwoorden in mij liggen en helemaal vredig bewust ben, dan voel ik het ritme van mijn lichaam. Mijn lichaam begint te gloeien, vlinders in mijn buik. Niemand om verliefd op te zijn, dan het leven zelf. Bewust kiezen voor het willen ervaren van deze geneugten, biedt al de kracht om over de angsten heen te stappen.

 

Vorige week kwam mijn grote knuffelbeer langs en hij had een house track gemaakt. Hij plantte me op de bank, zette zo'n grote koptelefoon bij me op en liet mij zijn meesterwerk horen. Door zijn hele benadering en door de klanken van zijn muziek, opende mijn hart en merkte ik dat hij het ritme van mijn lichaam te pakken had. Vanaf dat moment ben ik me ervan bewust dat ik vanuit mijn kracht mag kiezen voor mijn ritme, dat het me sterker maakt en dat ik vanuit deze benadering veel meer te bieden heb aan de wereld.

Lees ook de vorige columns van Mendy!
________________________________________________________________________________________

Mendy schrijft over relaties, psyche en spiritualiteit. Ze woont in Amsterdam samen met haar honde-kind, Daisy Dallas. In haar eigen 'liefdessituatie' experimenteert ze naar hartenlust.Mendy schrijft iedere week een column over haar eigen ervaringen met betrekking tot haar  methodiek.

Ze houdt zich voornamelijk bezig met bewustwording in/en de liefde en het filosoferen hierover. Zij geeft workshops, lezingen en schrijft een boek over haar eigen ontwikkelde methodiek.

Mendy's dag is gevuld met; filosoferen, schrijven, lezen, Daisy Dallas, reizen, ervaren, groeien en liefde... hierover kun je lezen, op o.a. SuperVrouwelijk.nl