Pilates: ontspanning of inspanning?

Voordat de pilatesles begint, verzamelen alle dames zich in de kantine. Ik trek de gemiddelde leeftijd een flink stuk naar beneden. Dat is alvast één opsteker? Zodra de voorgaande les is afgelopen huppelen we met elkaar de zaal in. Er schijnt een heuse run te zijn op een stukje vloer. Op het moment dat ik mijn matje wil neerleggen klinkt het nijdig: "Daar ga ik al liggen!" Oké, deze dame is zo te merken behoorlijk toe aan haar wekelijkse uurtje ontspanning.

Benen omhoog!
De instructrice is een vlotte meid en lijkt op het eerste gezicht onvermoeibaar en dat blijkt later ook zo te zijn. Na de warming up ben ik eigenlijk al toe aan een pauze, maar de klok geeft aan dat ik nog vijftig minuten moet volhouden. Soms gluur ik stiekem naar de andere vrouwen en iedereen is ijverig bezig om de instructies zo goed mogelijk op te volgen. Op het moment dat ik denk dat het ergste voorbij is, roept de instructrice enthousiast dat we nu de bal erbij mogen pakken. Fijn. "Bal losjes tussen de voeten klemmen en benen in de lucht!" klinkt het. Nog altijd vraag ik mijzelf af hoe je dat nu precies moet doen. In deze houding moeten we vele buispieroefeningen doen.

De instructrice probeert ons enige motivatie bij te brengen. "Denk aan die bikini, denk aan die bikini", klinkt het door de zaal. Bikini? vraag ik mijzelf af. Eén van de dames reageert: "Het duurt nog minstens zeven maanden voordat het kwik weer boven de twintig graden uitkomt!" Ze krijgt bijval van de anderen, voor die bikini doen we het dus duidelijk niet. De instructrice roept gauw: "De galajurk voor het kerstfeest dan!" Dat ik zo mijn eigen trucjes heb om mijn probleemzones te verdoezelen houd ik maar even voor mezelf.

Bowlen
Na verloop van tijd mag de bal weer aan de kant gelegd worden. Er volgen nog een paar oefeningen voordat de cooling down gaat beginnen. Handig als ik ben geef ik tijdens één van de oefeningen per ongeluk een mep tegen mijn bal, die vervolgens door de zaal heen rolt en precies het flesje water van de instructrice raakt. "Misschien is bowlen toch meer mijn ding", stamel ik. Er klinkt gelach door de zaal en mijn hoofd kleurt nog roder dan dat het al was.

Eindelijk is het dan zo ver, de cooling down! Deze vindt plaats in de vorm van een meditatieoefening. "Ontspan je voeten, je knieën en je bovenbenen." Intussen dwalen mijn gedachten af. Ik moet nog een docent mailen, vriendin X terugbellen en deze kent vast iedereen: het boodschappenlijstje komt opeens naar boven. "Ontspan je hoofd, je haren en je kruin." Ik schrik, zijn we al zo ver? Oeps, had ik maar beter meegedaan dan lag ik nu vast helemaal ontspannen op mijn matje en had ik nooit aan de boodschappen gedacht.

Doorzetten
Terwijl ik dit stukje schrijf bedenk ik dat het vanavond weer zo ver is. Eigenlijk zou ik moeten gaan. Snel schieten er wat smoesjes door mijn hoofd: schoolwerk, het gaat regenen vanavond, mijn sportkleren zitten in de was. Het stemmetje in mijn hoofd spreekt mij streng toe. Nee, eigenlijk kan ik geen goed excuus verzinnen. Ik moet gewoon doorzetten en gaan, over zeven maanden komt het kwik tenslotte alweer boven de twintig graden uit...

Heb jij weleens pilates geprobeerd? Wat vond je ervan?