Thirty-love: Niemand die iets zegt

Ik sta in de rij voor witte rozen voor Carien, waar ik ga eten. ?Ehm, mevrouw?, hoor ik en ik voel een tikje op mijn schouder. Ik doe de oortjes van mijn iPhone uit, draai me om en kijk in twee diepgroene ogen die mijn hart doen overslaan.

Vanuit een ander universum dringt zijn stem nauwelijks tot me door: ?Mevrouw??

Het zijn niet alleen zijn ogen. Het zijn ook de kuiltjes in zijn wangen. En dat kleine litteken bij zijn wenkbrauw. Maar vooral die ogen, met lange zwarte wimpers. Hij is een jaar of vijfendertig, gok ik, en kijkt me zo indringend aan dat ik er slecht bij kan nadenken.

 

?Hai?, krijg ik er uiteindelijk uit.

?Mevrouw, uw eh?, begint hij. 

?Geen u, hoor?, zeg ik.

?Sorry, wat zegt u?? vraagt hij. 

Het is dat hij zo ongelooflijk lekker is, anders zou ik afhaken.

 

?Het is niet nodig dat je u zegt, ik denk dat je ouder bent dan ik?, leg ik uit. 

?Kan best, maar...?

?Nee, serieus?, zeg ik, ?ik ben de dertig nog maar net voorbij.?

?Oke, maar...?

?Laten we opnieuw beginnen?, zeg ik, ?ik ben Frederique.? Ik steek mijn hand uit naar de zijne, maar hij kijkt aarzelend omlaag. Naar mijn rokje. Of naar mijn kont of mijn heupen. Van mij mag hij. Deze man mag alles aan mij bekijken, zo lang als hij wil. Het lijkt erop dat hij net zo afgeleid is door mijn verschijning als ik door die van hem. Dit belooft veel goeds. Straks even Carien afbellen.
 

 

?Hallo?? vraag ik aan de groene ogen die nog steeds omlaag kijken in plaats van zich voor te stellen.

?Ja, eh, ik heet Sietse, maar...?

?Sorry, hoe??

?Sietse?, zegt hij en gebaart naar mijn rokje. 

?Ik dacht dat dat een meisjesnaam was?, zeg ik.

?En ik dacht dat je panty onder je rok hoorde, in plaats van je rok onder je panty?, zegt hij.

Verschrikt kijk ik omlaag. Alles ziet er normaal uit. Boos kijk ik naar de groene ogen. 

?Aan de achterkant?, zegt Sietse zachtjes. Ik leg mijn handen op mijn billen en waar mijn rokje hoort te zitten, voel ik onmiskenbaar een pantynaad. Koortsachtig ga ik mijn gangen na. Het toilet van de V&D. Een uur geleden. Daar ben ik wezen plassen. Daarna ben ik bij de Etos geweest, bij de boekhandel en bij dat leuke cadeauwinkeltje. Niemand heeft iets gezegd.

?Bedankt voor de waarschuwing?, mompel ik terwijl ik het rokje uit mijn panty bevrijd.

?Graag gedaan, mevrouw Frederique?, zegt Sietse en dan word ik opnieuw aangetikt, nu door de bloemenman. Met de witte rozen voor Carien onder mijn arm maak ik aanstalten om te vertekken.

?Toch jammer?, denk ik terwijl ik gegeneerd de groene ogen van Sietse ontwijk.

?Toch jammer?, zegt hij.

Ik knik verrast.

Hij vervolgt: ?Van die mooie billen, bedoel ik?. 
 

De ongelooflijk mooie man flirt met me. Maar ik durf niet meer. Ik ga een broek aan doen en bij Carien eten. 

Lees ook de vorige Thirty-love columns!



Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.

De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van Thirty-love, de roman in wording. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.