Ik ga op reis en ik neem mee..

Een beetje sneu, ik weet het. Wie kijkt er immers uit naar het pakken van zijn koffer als er een wereld van ?taxfree? en ?ready for takeoff? op haar staat te wachten? Niemand lijkt me. Maar het pakken van mijn koffer is altijd een chaotische ritueel dat direct duidelijk maakt wat de plannen zijn. Bovendien zorgen al die boekjes over Australië niet voor het echte ?ik-ga-op-vakantie? gevoel. Dat krijg ik pas wanneer ik in blinde paniek bezig ben met mijn koffer. Want hoewel de meeste mensen al dagen van tevoren beginnen met het pakken van hun koffer, stel ik het gegarandeerd uit. Pas één dag voor het vertrek pak ik mijn koffer uit een stoffig hoekje. De woofer van mijn geluidsinstallatie gaat aan en op het ritme van Pitbull (ik weet het) ben ik vervolgens uren zoet, zodat paps altijd even komt kijken of ik niet een zenuwinzinking heb gehad. Zijn levensmotto is namelijk dat je niet vroeg genoeg kunt beginnen. Hij is ook degene die er altijd voor zorgt dat je uren van tevoren op Schiphol staat, want: ?Er staan altijd files!?. Lieve man.

Nog leuker is dat ik een nieuwe koffer heb. Zo eentje met wieltjes die daadwerkelijk rijden en zo. Intens gelukkig was ik toen ik hem vond tijdens de Dol Dwaze Dagen. Een lichtgewicht koffer is namelijk niet zo eenvoudig te vinden als je geen 300 euro wilt uitgeven aan een Samsonite. En toch heb ik een koffer gevonden die zo?n 1,5 kilo lichter is dan de gemiddelde koffer. Dat zijn toch weer drie paar schoenen die ik extra kan meenemen. Als vrouw moet je over dat soort dingen nadenken, want laten we even realistisch zijn: wie the fuck heeft verzonnen dat je twintig kilo mag meenemen voor een reis naar de andere kant van de wereld? Ik zou hem graag willen spreken, want hij snapt duidelijk niets van de kilo?s die mijn schoenen, bodylotion en sieraden in beslag nemen.

De dag voor mijn vakantie zal Pitbull dan ook harder ?Bon Bon? zingen dan gewoonlijk, want ik voel dat ik me dit keer eens aan het levensmotto van mijn zus had moeten houden: "Maak een lijstje". Zij zou waarschijnlijk binnen een uur de kilo?s weten terug te brengen naar het toegestane, terwijl ik nog zwetend met de koffer op de weegschaal sta. Maar dat is dan ook de charme van mijn levensmotto: ?Gecontroleerde chaos?. It worked so far, dus die lijstjes zitten tot nu toe alleen in mijn hoofd. Zo moet natuurlijk mijn paspoort mee, hardloopschoenen, fotocamera en een bikini. O, en natuurlijk hakken voor stappen, een paar jurkjes, shirts, een badhanddoek, misschien een paar boeken en ? shit ? ook dat medicijnpakket van mijn vader. Dan natuurlijk allerlei vrouwenitems zoals bodylotion en make-up en ? kut ? ik moet natuurlijk ook zonnebrandcrème mee.

O hel.

Lees ook de vorige columns van Jerney!


Jerney van Poorten - een 25-jarige in ontkenning - heeft een ?overdose? aan fantasie, een boel sarcasme en een afkeer voor mensen die altijd drie zoenen moeten geven.

Wekelijks schrijft ze op haar blog http://schrijftaal.blogspot.com over alles wat in haar ogen bijzonder interessant is. Zoals George Clooney of ruziën in bed. De columns zijn niet politiek correct, maar gelukkig ook nooit politiek: "Want dat is voor oude mannetjes met hangbillen."