ZeBlundert: Takkeweer

: ?Ik heb een grafhekel aan alles wat met kou en winter te maken heeft. Ik heb geen auto en doe dus alles met het openbaar vervoer of de fiets. Maar aangezien ik het openbaar vervoer verschrikkelijk vind, probeer ik als het sneeuwt toch maar zoveel mogelijk te blijven fietsen. Vol goede moed pakte ik dus wederom ?s ochtends mijn fiets terwijl er zo?n tien centimeter sneeuw lag. Je zag iedereen heel voorzichtig fietsen natuurlijk, maar ik had haast en dacht dat al die ?mietjes? zich gewoon aanstelden. En dus ging ik in volle vaart keihard onderuit op een kruispunt. Om vervolgens vol verse blauwe plekken vijf meter verderop wéér op m?n plaat te gaan. Ik durfde alle voorbijgangers niet aan te kijken toen ik weer opstond en ben maar zo snel mogelijk verder gaan lopen naar mijn bestemming??

: ?Ik ben dol op de zomer en de zon, ik vind mezelf namelijk veel mooier met een lekker bruin tintje. Alleen soms kan ik daar een beetje in doorslaan. Op een snikhete zomerdag móest ik natuurlijk naar het strand. Terwijl al mijn vriendinnen zich enthousiast begonnen in te smeren, ging ik lekker bakken zonder zonnebrand. Ja hallo, ik wilde bruin worden, niet wit blijven! En bovendien had ik al een beetje een bruin kleurtje. Heerlijk lag ik dan ook heel de dag te zonnen en ik had het gevoel dat het best prima ging zonder zonnebrand. Tot ik ?s avonds thuis kwam en ik in de spiegel keek. Ik heb nog nooit in mijn leven zó?n rood hoofd gezien. Heel mijn lichaam deed pijn. De volgende dag kwam ik met een tomaat van een hoofd en met een lichaam dat ik amper kon bewegen aan op een belangrijke afspraak. Ik heb die man daarna nooit meer gezien??

Maresa (26): ?Afgelopen lente had het flink geregend. 's Avonds regende het opnieuw, en ik kreeg een lift naar huis van een collega zodat ik niet op de fiets terug hoefde. 'De auto staat wel achter geparkeerd', zei ze. 'Achter' betekende op het veld, een klein stukje lopen vanaf kantoor. Samen met nog een andere collega liepen we die kant op. Vlak voor we het veld op kwamen, konden we door een enorme plas niet verder. Terwijl mijn collega's een manier probeerden te vinden om er via de zijkant langs te gaan, riep ik: 'Zo kan het ook!' en sprong soepel over de plas heen. Bij het neerkomen voelde ik dat de grond achter de plas modderig en dus spekglad was. Ik landde dramatisch op mijn kont. Alles zat onder de modder... Ik bedenk me voortaan wel tien keer voor ik over een plas heen spring!?

: ?Ik had een belangrijk sollicitatiegesprek waar ik heen moest dus ik op m'n fiets (moest wel, er reden geen trams) door de stad, met een muts op en een paraplu in de aanslag. Paraplu waaide weg, muts raakte doorweekt, fietsen was loeizwaar door de sneeuw dus ik zweette me te pletter. Resultaat: mascara letterlijk over m'n hele wangen, haar zo nat alsof ik net uit de douche kwam, plus een rode en bezwete kop. Eenmaal ter plekke heb ik in het toilet met wc-papier de mascara weggeveegd (dag make-up, hallo blotebillengezicht) en geprobeerd mijn haar te drogen. Wonder boven wonder werd ik wel uitgenodigd voor een tweede gesprek en heb ik uiteindelijk de baan binnengesleept.?

Jamaica (20): "Ik was op weg naar de Uithof in Utrecht voor een dagje school. Het had die ochtend ontzettend gesneeuwd. Mijn bus vertrok iets later en onderweg stond er ook nog eens een flinke file. Ik was dus behoorlijk chagrijnig toen ik uiteindelijk op Utrecht Centraal aankwam. Ik besloot flink door te lopen, zodat ik mijn les nog zou halen. Maar toen, in de altijd drukke aankomsthal van het station, ging het mis. De vloer was spekglad waardoor ik vol achterover gleed en op mijn kont viel. Snel sprong ik omhoog in de hoop dat niemand het gezien had. Maar dat is helaas lastig als er honderden mensen lopen..."

: "Ik was net begonnen als freelancer en werd uitgenodigd op de nieuwjaarsborrel van mijn eerste opdrachtgever. Natuurlijk wilde ik een beetje goed voor de dag komen, dus besteedde ik extra aandacht aan mijn kleding en make-up. Ik staarde voor vertrek nog even snel naar de lucht, besloot dat erheen gaan zonder paraplu wel kon en... had dat vreselijk mis. Halverwege begon het vreselijk te stormen, maar ik kon niet meer terug naar huis. Ik heb nog geprobeerd de boel te redden door me zoveel mogelijk in mijn jas te verstoppen en naar een schuilplaats te zoeken, maar het kwaad was als geschied. Als een verzopen kat met rouge en doorweekte laarzen werd ik ontvangen en kreeg ik, na druppelend iedereen te hebben begroet, als troost een drankje én een handdoek."

Lees ook de vorige edities van ZeBlundert!

Wat is jouw ergste weerblunder?