Groepstherapie
Het begon allemaal met mijn vader (natuurlijk krijgt hij de schuld van alles). Vaderlief heeft namelijk een bizarre obsessie om alles over de ellende wereldwijd te lezen. Hierdoor had hij vernomen dat een Nederlands meisje in de gevangenis van Australië zat door een ongeluk waarbij haar meerijder was overleden. Oeps. In mijn eentje door Australië tuffen kon ik daarna wel vergeten: ?Over m?n dooie dood niet?, was geloof ik zijn letterlijke aanmoediging.
Meet je medereizigers!
Maar mijn vader is een fantastische vent en eerlijk gezegd kon ik me geheel in zijn standpunt vinden. Ik zou mezelf ook niet aan de linkerkant van de weghelft vertrouwen in een land vol afleiding (ik heb het over mannen, geen kangoeroes). Bovendien houd ik wel van een uitdaging en dit leek duidelijk een geval van ?Hoe overleef ik..?. Een paar duizend euro armer stond ik uiteindelijk aan de andere kant van de wereld te wachten op een grote groep onbekenden. Het voelde een beetje als het eerste bezoek aan je nieuwe schoonouders (?Shit, zit m?n haar goed? Hoe snel zullen ze al mijn slechte kanten ontdekken en me uit huis schoppen??).
Twee weken later heb ik ontdekt dat een groepsrondreis hetzelfde inhoudt als wat de middelbare school voor een puber is. De één maakt vrienden en heeft een fantastische tijd. De ander krijgt een krater van een pukkel op zijn kin (overal eigenlijk) en hoopt alleen maar dat het leven ooit beter zal worden. Godzijdank was ik niet de pukkelige tiener, maar heb ik een fantastische tijd beleefd. Nou ja. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen waarmee je moet leven tijdens de reis. Hieronder een paar voorbeelden.
?De baas?
Dit figuur heeft al enkele maanden in Australië gereisd en denkt daarom dat zij alle levensvragen kan beantwoorden. De kans op een volle minuut spreektijd voor jezelf is minimaal, want ?she has done it all?. Dat zul je dus weten ook tijdens de busrit, in het hotel of op de boerderij (zelfs als je probeert te slapen). Totdat ze op een surfplank gaat liggen en ze geheel niet op het bord kan staan zoals ze beweerde. Dan is ze toch best grappig.
?De Duitsers?
Over het algemeen kun je Duitsers blijkbaar in twee groepen delen; de Engelssprekenden en degene die het verdommen om een woord Engels te verspillen als je ook Duits kunt praten. Wanneer de laatste categorie wel Engels tegen je spreekt gaat het veelal over het vriendje dat men mist en de kwestie waarom men eigenlijk naar de andere kant van de wereld is gegaan.
?De versierder?
Mannen hebben een fijne tijd gedurende de groepsreis. Ze zijn altijd in de minderheid en hebben tientallen hitsige vrouwen om zich heen; wat wil je nog meer in het leven? Hier maakt men dan ook graag gebruik (/misbruik) van, alleen heeft ieder zijn eigen benadering die ofwel schattig is of gigantisch irritant. Wanneer de gozer in kwestie allerlei zinnen in dezelfde taal wil leren, als een tweede schaduw achter je aanloopt en het met alles eens is, neigt dit volgens de meeste groepsleden naar irritant. Zelfs al is hij maar een (onbenullig) vakantieliefje.
Natuurlijk waren er nog meer bijzondere figuren tijdens mijn groepsreis, maar deze bewaar ik misschien maar voor een volgend reisverslag. Wie weet schrik ik je anders geheel af en dat is onnodig. Ondanks het delen van een föhn en een badkamer met vier personen, heb ik geen slecht moment beleefd tijdens de reis. Bovendien wil ik dolgraag naar Egypte. De kans dat mijn vader me daarheen laat vertrekken in mijn eentje is waarschijnlijk net zo groot als de kans dat prins Charles ooit op de troon komt. Ik zal dus gewend moeten raken aan ?de baas? en alle andere figuren die mijn reis tot een briljante ervaring hebben gemaakt. Op naar de reünie!
Jerney van Poorten - een 25-jarige in ontkenning - heeft een ?overdose? aan fantasie, een boel sarcasme en een afkeer voor mensen die altijd drie zoenen moeten geven.
Wekelijks schrijft ze op haar blog http://schrijftaal.blogspot.com over alles wat in haar ogen bijzonder interessant is. Zoals George Clooney of ruziën in bed. De columns zijn niet politiek correct, maar gelukkig ook nooit politiek: "Want dat is voor oude mannetjes met hangbillen."
