Gangnam Style

De eerste keer dat ik het hoorde vloog het in mijn oren en er direct weer uit. De dagen erna zag ik het overal en nergens. Zomaar. Uit het niets. Ook de bijbehorend clip kwam in beeld, waarin een ietwat papperige Kim Jong Il-lookalike een vreemd dansje doet. Het enige wat ik van de tekst verstond was ?Heeeeeey sexy lady, hop, hop, hop, hop hop?? Nog steeds niet bepaald motiverend om verder te luisteren. Als ik dat wil horen kan ik net zo goed langs een bouwplaats lopen. Daar hoef je als vrouw geen liedje voor op te zetten.

Vervolgens betrapte ik mezelf , tijdens het boodschappen doen, op het neuriën van het refrein. Dat was het moment dat ik me begon af te vragen: what the fuck zing ik eigenlijk?

Ik bedoel, soms zing je wat, omdat het nu eenmaal ergens in je hoofd zit terwijl je het niet eens in de gaten hebt. Dat zorgde al eerder voor onbedoelde missers met Joan Osborne (?God is good, God is great? ? iedereen dacht dat ik plots in de Here was) en, nog veel erger, de Outhere Brothers (?I wanna fuck you in the ass? ? behoorlijke walk of shame naar de kassa). Kortom: de zin ?een gewaarschuwd mens telt voor twee? was vanaf die momenten mijn devies.

Welnu, eerst de tekst maar eens opgezocht, maar met ?Na je nun ta sa ro un in gan jo gin yo ja? kwam ik geen steek verder. De vertaalde versie bracht enige opheldering.
 
Psy begint met ?I?m a guy?. Dat is een broodnodige bevestiging, dank je daarvoor, Psy. Vervolgens lijkt het over een soort van bipolair meisje te gaan (?A girl who is warm en humanly during the day, a girl who goes completely crazy when the right time comes, a girl with a kind of twist? ? dan denk je: je zult er maar mee opgezadeld zitten), maar het blijkt een sterk koppel! Hijzelf is misschien niet bipolair, maar dan toch zeker bi, met een voorkeur voor rare standjes (?On top of the running man is the flying man, baby baby, I?m a man who knows a thing or two?: zie het even voor je).

Volgens Psy zelf gaat het over meisjes uit de Gangnam-wijk in Seoul, het Beverly Hills van Korea, zo schijnt. Voilà, in een notendop: Ik ook van jou van Ronald Giphart meets Uptown Girl van Billy Joel. Dat verklaart niet waarom hij in het dansje ? dat volgens mij gelijk staat aan social suicide, als je het in het zicht uitvoert ? van die lasso- en paardrijbewegingen maakt. Speelt het meisje hard to get en probeert hij haar te vangen? Of is het weer een ander standje, hop hop hop? Paardje in galop?

Maar, terug naar de beginvraag: waarom slaat het zo aan? Geen idee. Ik denk omdat het gewoon een enorm aanstekelijke melodie is, die je niet uit je hoofd krijgt ? wat telkens als je het hoort weer bevestigd wordt door je eigen hersenen.

Parodieën
En zoals bij elke hype levert ook deze weer de nodige parodieën op die nog tien keer meliger zijn dan het origineel, en die ook weer blijven plakken. Dus, de volgende keer bij de Chinees zing ik waarschijnlijk wéér tijdens het wachten. Erger dan met de Outhere Brothers kan het toch niet worden.

Daniëlle de Mol Moncourt (1969) geniet ervan met een knipoog naar dagelijkse dingen te kijken.

Ze is moeder van twee hevig puberende zonen - waarbij ze die knipoog meer dan hard nodig heeft -, schrijfster en journalist. Buiten dat houdt ze van sporten, heeft ze een hardnekkige chocoladeverslaving en wijst ze een lekker wijntje ook niet af.

In haar columns observeert ze mensen, de dingen die ze doen en waarom ze dat doen. Wat drijft ze? Een enorm gebied wat haar verbeelding steeds weer opnieuw prikkelt.

Over haar sportavonturen schrijft ze op haar blog serendipityddmm.blogspot.com.