Een moment om bij stil te staan
Al een tijdje karde ik op en neer tussen Amsterdam en zijn huis. Zijn huis stond in een rustige wijk, waar groen nog écht groen is. Waar je niets hoorde, tenzij je zelf kabaal maakte. Een heerlijke, welkome afwisseling met de drukke, dynamische omgeving van mijn eigen huis.
In zijn huis had ik mijn eigen kamer gekregen, waar ik me kon terugtrekken en even op mezelf kon zijn. Het toegeven aan die behoefte deed mij meer dan hem. Hij keek daar helemaal niet vreemd van op, en opperde zelfs dat ik de grootste kamer moest nemen zodat ik genoeg ruimte zou hebben. Hoe lief is dat?!
Het inrichten van de kamer was geweldig. Elke mogelijkheid die zich voordeed, sleepte mijn lief me mee naar allerlei winkeltjes om een eigen stijl te vormen en ideeën op te doen. Hij wist zó goed wat ik mooi vond, dat hij steeds gerichter aanwijzingen ging geven. Af en toe stond ik versteld van zijn enthousiasme voor mij, voor mijn kamer, voor mijn woning in Amsterdam, voor mijn boek, voor alles wat met mij te maken had.
Zo vond ik van de week twee fauteuils, met enorme oren, nog geen kilometer van zijn woning. Samen voor nog geen twintig euro. Hij zat als eerst in de auto om ze op te gaan halen. ?Schatje, dit is precies jouw stijl. En dan alleen nog die lampen erbij??
Als ik bij mijn lief in Luilekkerland ben, verhuur ik mijn appartement aan toeristen. Zo eens in de week verblijven mensen vanuit de hele wereld een paar dagen in mijn huis. Voordat zij komen, maak ik het hele huis spik en span. De lakens, badhanddoeken, de badmat en de dekens gaan voor iedere check-in naar de stomerij. Het hele huis, alle hoeken en kieren, wordt gesopt en gepoetst. De koelkast wordt voorzien van lekkere hapjes en mooie wijnen. Tijdens de check-in geef ik trots een rondleiding en leg ik uit wat mijn gasten dienen te weten. Met mijn ervaring met vastgoed voel ik de kleine makelaar in mij wakker worden. Deze afwisseling in mijn leven, naast mijn werk over de liefde, is zo welkom. Maar het is alleen mogelijk omdat hij dit voor mij creëert.
Vanmorgen stapte ik in de auto om 92 kilometer te rijden naar mijn lief. Het was werkelijk een monsterrit: druk, donker, file, motregen? Twee uur later kwam ik aan. Mijn lief opende de deur en nam mijn spullen aan. Ik kwam binnen met trek en zoals altijd had hij wat te eten voor me geregeld.
Zo door de dag heen, maar zeker tijdens de autorit, realiseerde ik me hoeveel geluk ik heb met een man zoals hij. Iemand die er voor me is, die mij steunt, die met me meedenkt en voor wie ik alles ben. Dagelijks vertelt hij mij hoeveel geluk hij heeft met mij als zijn ?meisje?. Ja, door zijn postuur wordt iedere vrouw een meisje?
Hij legde zijn hoofd neer op de bankleuning. Ik boog nogmaals voorover en kuste hem. Mijn hand gleed door zijn haar. Toen onze ogen elkaar vonden, voelde ik het.
Ja, bij jou ben ik thuis.
Lees ook de vorige columns van Mendy!
Mendy schrijft over relaties, psyche en spiritualiteit. Ze woont in Amsterdam samen met haar honde-kind, Daisy Dallas. In haar eigen 'liefdessituatie' is ze gelukkig met haar 'grote' liefde.
Mendy houdt zich voornamelijk bezig met bewustwording in/en de liefde en het filosoferen hierover. Zij geeft workshops, lezingen en schrijft een boek over haar eigen ontwikkelde methodiek. Iedere week schrijft ze een column over haar eigen ervaringen met betrekking tot haar methodiek.
Mendy's dag is gevuld met; filosoferen, schrijven, lezen, Daisy Dallas, reizen, ervaren, groeien en liefde... Hierover kun je lezen op MendyvanderLinden.nl en SuperVrouwelijk.nl.
