Mama to be: De echo op Facebook

Vandaag zag ik het weer. Een baby echo op Facebook, samen met de blije tekst dat de plaatser ervan een zoontje verwacht. Ondanks dat ik een ware social media-addict ben en vrij veel deel op het net, gaat dit me te ver. Een echo van mijn ongeboren zoon of dochter deel ik alleen in huiselijke kring.  
 

Bellypaint

Op social media bepalen gebruikers natuurlijk zelf wat zij delen en van anderen willen lezen. Ik hoor geregeld terug dat er op mijn Facebook-pagina zoveel te zien is en daarnaast twitter ik geregeld over van alles wat me bezig houdt. Maar voor mijn (ongeboren) kind ben ik voorzichtig. Tijdens mijn verlof laat ik een bellypaint maken, maar op de vraag van de kunstenares of zij een foto van mijn buik op haar website mocht plaatsen, twijfelde ik. Ik vond het te persoonlijk. Te privé en niet nodig om dit in de openbaarheid te gooien. 
 

Privacyschending

Toch zijn er voorbeelden genoeg van mensen die daar anders over denken. Facebook wordt overspoeld met foto?s van schattig slapende kindjes in hun bedjes met twee dolgelukkige ouders naast zich. Close-ups van de laatste persweeën. Een filmpje van ?Sannes eerste plasje?. Allemaal online. Maar Sanne is niets gevraagd. Het lijkt misschien onschuldig, maar wat als er op de Facebook-pagina van haar ouders van ernstiger problemen verslag wordt gedaan? Een groeistoornis bijvoorbeeld? Dat is later misschien een reden om Sanne niet aan te nemen voor die nieuwe job. En stel dat het filmpje van het eerste plasje verkeerd terecht komt op internet? 
 

 

Sociale media voorzien natuurlijk perfect in de ouderlijke behoefte om alles binnen een paar muisklikken te delen. Facebook, Twitter, Pinterest of een blog? iedereen kan heel snel zien hoe mooi en lief jouw kroost is. Zelf vraag ik altijd aan vrienden of ik een foto mag posten op Facebook of Twitter, maar mijn kind heeft nog geen enkel benul in welk tijdperk hij geboren wordt en kan nog geen toestemming geven voor het plaatsen van zijn of haar kiekjes. "Privacyschending!" roept de socioloog. "Want wat vindt het kind er zelf van dat iedereen kan zien hoe hij of zij opgroeit?"
 

Over alle grenzen

Het meest extreme wat ik op Facebook qua het delen van informatie over baby?s ben tegengekomen, is de foto van een doodgeboren kindje. Iemand had deze afbeelding gedeeld waardoor deze in mijn timeline terecht kwam. Ik kende noch de ouders, noch het kind dat ik ongevraagd zag. Ik schrok me rot en het beeld heeft me nog lang bezig gehouden. Voor mij ging dit over alle grenzen van de sociale mediawereld, hoe verschrikkelijk ik dit ook voor de familie vond. Dit soort leed zou ik zelf liever in intiemere kring delen. 
 

Baby 3.0

Natuurlijk maakt iedereen zijn eigen keuzes in wat hij of zij wil delen. Dit geldt zowel op internet als in real life. Maar nemen wij ons kind zijn of haar keuzevrijheid niet af door alles klakkeloos het net op te gooien? Wie doen wij überhaupt een plezier met die filmpjes en foto?s van ons kroost? Misschien is een groep op WhatsApp wel voldoende waaraan we de opa?s, oma?s en beste vrienden toevoegen. Aan de andere kant heb ik inmiddels misschien al een angststoornis ontwikkeld door de meest gruwelijke scenario?s de revue te laten passeren en moet ik me niet zo aanstellen. Op Facebook kun je tegenwoordig alles afschermen en alleen die mensen toegang geven tot foto?s die je niet met de hele wereld wil delen. Nu alleen nog even je vrienden en familie een contract laten tekenen dat zij dat kostbare babymateriaal niet alsnog zo het net op plempen. Best vermoeiend, zo?n baby 3.0.

 

Lees ook de vorige Mama to be-columns van Aefke!



Aefke is onze Mama to be-columniste. Ze is net getrouwd en zwanger van haar eerste kind. Aefke hoopt een consequente moeder te worden, maar van haar hoeft haar kind later niet zijn of haar bord leeg te eten. Ze hoopt dat haar kind later net zo dol is op ?boekjes? zoals ze dat zelf is.  

Aefke is meer dan alleen zwanger. Ze heeft net weer een boek uitgebracht, de kantoorthriller 'Tijdens Kantooruren?. Verder is ze gek op Nieuw-Zeeland, sushi, haar kat Casper en natuurlijk de aanstaande vader van haar kind. Aefke schrijft op stoereschrijfster.nl.