Het lelijke eendje

Yes, I got it all. Ik heb een bos rood haar, een bolle buik en heb er sinds kort ook nog eens een breeduit lachend beugelbekkie bij. Een stereotype lelijk eendje. En dat op 27-jarige leeftijd. Can it get any worse? 

 

De mooiste, de slimste, de stoerste en?

In elke klas heb je ze. De mooiste, de slimste, de stoerste. En nee, geen van deze drie komen op het moment bij mij in aanmerking. Ik ben van de vierde partij. Het dikke, roodharige meisje met on top of that ook nog eens een beugelbekkie. Het lelijke eendje.

 

Redhead

Dat ik rood haar heb, dat is nou eenmaal zo. Daar ben ik inmiddels aan gewend. Het heeft even geduurd, maar ik laat het nu voor wat het is. Mooi rood is niet lelijk. Mits de overige factoren van je uiterlijk het een beetje compenseren. Echter beginnen deze factoren me beetje bij beetje in de steek te laten.
 

Braceface

Vroeger bedelde ik vaak om een beugel. Dat vond ik zo ontzettend stoer. Vooral een beugel met slotjes die je van veraf tegemoet glommen. Nu, als ?volwassene?, ligt dat net even anders. Een beugel staat inmiddels niet meer bovenaan mijn verlanglijstje. Verre van! En juist nu moet ik er, na zoveel jaren wachten en smachten, aan geloven.
 

 

 

Kunstwerk

Sinds kort zit er een waar kunstwerk aan mijn tanden vastgeplakt. Niks geen geglans en geglim, maar de minst opvallende versie. "Dat past wat beter bij je leeftijd", aldus mijn ortho. "Het kost wat, maar dan heb je ook wat." Nou, dat ?wat? valt me vies tegen! Bakken met geld betaald voor deze ellende! En onopvallend is hij zeker niet. Is dit nou de slechte versie van ?investeren in een glansrijke toekomst??

 

Lange termijn

Ik ben erg van het plannen en het denken op lange termijn. Maar in dit geval gaat mij dat niet zo goed af. Een dag na het plaatsen stond ik al met mijn brackets in de startblokken om het gevaarte er weer uit te laten halen. Dit kan toch niet?! 27 jaar en ik zie eruit als een brugklasser! Gelukkig vallen de reacties om me heen erg mee. Ik ben nog niet uitgescholden. En zelfs nog niet gepest. Een wonder, gezien ik het met mijn meervoudige pestgevoelige factoren zelf toch wel een beetje aan het uitlokken ben.

 

Bolletje

Gelukkig word ik, om het plaatje nóg completer te maken, ook nog eens steeds dikker en dikker. Geen bolgegeten buikje van de feestdagen. Nee, mijn passie voor lekkere hapjes is door mijn beugel flink afgeremd. Bourgondisch genieten is er voor mij voorlopig niet bij. Mijn nieuwe uitbuiken heeft een machtig mooie oorzaak. Ik heb mijn buik niet vol van bolletjes van Bolletje, maar van een klein kleintje. Een broertje of zusje voor Noah. 
 

 

Sjansfactor

Een goed teken natuurlijk dat mijn kilo?s de pan uit reizen. ?More to love? zullen we maar zeggen. En de beugel zorgt straks - als het goed is - alsnog voor een stralend gebit. Maar mijn huidige sjansfactor is net zo hard gedaald als te temperatuur buiten. Van ?goed te doen? naar ?blijf maar beter binnen?. Brrr, wat is dat koud.

 

Sprookje

Om van ?lelijk eendje? omgetoverd te kunnen worden tot die beloofde ?mooie zwaan? moet ik, net zoals in het sprookje, eerst de winter door zien te komen. Op het prachtige plaatje, wat ik mezelf voorspiegel als ik mijn spiegelbeeld met afschuw aanschouw, moet ik dus helaas nog even wachten. Maar de aanhouder wint, zegt men. Dus wacht maar af! Straks sla ik mijn vleugels uit!

 

Ben jij tevreden met je uiterlijk?

Mil@, onze 27-jarige columniste en jonge moeder van Noah, droomt ervan om schrijfster te worden. Ze woont samen met haar twee mannen in Hoorn, maar vlucht minimaal 28 uur per week naar de stad van haar hart: Amsterdam.
 
In haar columns worden de meest uiteenlopende mama-onderwerpen besproken. Van het kolven in een hippe club tot het met een krijsende peuter in de supermarkt staan. Graag neemt ze je mee in de wereld van zwangerschap, peuters, moeders, vaders, de bijbehorende taboekwesties en nog veel meer.