Romantische ontmoetingsverhalen
Na al die (v)echtscheidingen in de media en met Valentijnsdag in het vooruitzicht, zijn we af en toe gewoon toe aan mooie liefdesverhalen. Vier schrijfsters van Ze.nl vertellen hoe zij de liefde van hun leven hebben ontmoet!
*zwijmelmodus aan*
Anouk: "Ik kan me mijn allereerste dag op de middelbare school nog heel goed herinneren. Toen ik mijn fiets in het fietsenrek zette, stond er ineens een heel knappe gozer naast me. Al snel kwam ik erachter dat hij vierdejaars was. Out of mij league, maar hé, hij was een lekker stuk om naar te kijken. Buiten school kwam ik hem ineens vaak tegen. Zo liep ik bijvoorbeeld een keer achter mijn ouders aan in een elektronicawinkel, druk in de weer met mijn mobiel. Ineens botste ik tegen iemand op. Bleek hij dat te zijn! En: hij werkte daar! Sindsdien was ik elk weekend in deze winkel te vinden. Al zijn collega's wisten inmiddels dat ik hem leuk vond, alleen hij niet. Eén van zijn collega's vond het zelfs zo schattig dat ik mijn crush stalkte, dat 'ie me zijn e-mailadres gaf. De volgende dag zat ik op MSN en ja hoor, die leuke jongen kwam online. We raakten aan de praat, maar ineens vertelde hij dat hij een vriendin had. Oeps! Ik wilde daar niet tussenzitten, dus besloot ik hem verder met rust te laten. Kwam ik hem een paar jaar later ineens tegen op het station. Hij bleef me aankijken en ik dacht: Oh nee, hij herkent me nog als zijn stalker! Toen ik die middag thuis kwam, vond ik een berichtje op mijn Hyves: of ik dat ene meisje van vroeger was en of ik wat met hem wilde gaan drinken. Inmiddels zijn we al 3 jaar samen en hebben we zelfs ons eigen huisje gekocht!"
Maike: "Op mijn zestiende ging ik voor het eerst op vakantie met vriendinnen naar het partyeiland Terschelling. In die ene week hebben we er flink op los gefeest. Een vriendin van mij ontmoette een jongen die ik stiekem best een beetje leuk vond. Eigenlijk wilde ik er niet aan toegeven, tenslotte vond zij hem ook leuk. Toen ik haar met een ander zag zoenen kon ik me niet langer inhouden en ben ik toch weer naar hem opzoek gegaan. Midden op de dansvloer kwamen we elkaar tegen. We hadden geen woorden nodig om elkaar duidelijk te maken wat we voelden, het was een onvergetelijk moment. Een dag later moest ik alweer naar huis en ging ik er vanuit dat ik hem nooit meer zou zien, zo gaat dat met vakantieliefdes. Omdat ik vaak teleurgesteld was, durfde ik nergens op te hopen. Maar deze jongen was anders. Vanuit het hoge noorden reisde hij helemaal naar Den Haag om mij op te komen zoeken. Met een roos in zijn hand stapte hij uit de trein. Die avond op het Scheveningse strand onder een prachtige sterrenhemel voelde het zo goed dat hij mijn vriendje werd. Niemand dacht dat het ging lukken, maar we hielden vol. Ieder weekend reisden we heen en weer tussen Groningen en Den Haag. Het was alle moeite meer dan waard, inmiddels zijn we vier jaar verder en wonen we samen in Utrecht."
Xandra: "Mijn eerste vriendje en ik hebben elkaar ontmoet op de middelbare school. Het gebouw van de school staat in een soort U-vorm, met maar een kleine ruimte in het midden. Als ik in het ene deel les had en hij in het andere, konden we elkaar dus zien. Zien betekent in dit geval natuurlijk zwaaien en kushandjes geven. Maar dat niet alleen. Aangezien het schoolbord tegen het raam aan stond, was de achterkant zichtbaar voor de ander en dus dé perfecte plek om een liefdesboodschap op te schrijven. Dat de rest van de klas het ook kon lezen, namen we maar voor lief."
Eefje: "Het was zo?n typische zwoele zomeravond. Ik ging heerlijk een nachtje dansen met een vriendin in de stad. Lekker zomerjurkje, haren los en gaan met die banaan. Bij binnenkomst stak ik in de rookruimte rebels een sigaretje op. Plotsklaps kwam Hij binnenlopen. Hij keek me aan, ik keek Hem aan, de muziek vervaagde en het was zo?n filmwaardig wauw-moment. Liefde op het eerste gezicht? of toch niet? Na anderhalve seconde was daar de herkenning? Het was mijn collega! Die altijd gefocuste collega die ? net als ik ? doorgaans uitsluitend romantisch in de weer was met nasi rames schotels, gado gado maken en fooi graaien. Ja, we werkten beiden bij hetzelfde Indonesische eethuis, maar we werden eigenlijk nooit samen ingepland en hadden elkaar dus nog nooit zo gezien. Los van de sambalsfeer en ?in het wild?. Wat was hij leuk. Na de hele nacht met hem gedanst te hebben, midden op de dansvloer, scheidden onze wegen. Voor twee dagen, want toen vroeg hij me mee op een eerste date. De nacht van onze eerste date hebben we samen in het eethuis gezeten en veel gelachen, waarna de werkvloer de beste vloer waar dan ook werd. Ook al werken we er nu allebei al jaren niet meer, we komen er nog graag. Al is het om terug te denken aan de bizarre werkplanning die ooit de afstand tussen ons bewaarde."
Hoe heb jij je (ex-)lover ontmoet?
