ZeBlundert: Onderweg

?Na een heerlijke zomervakantie bij familie vloog ik vorig jaar in mijn eentje terug, van Madrid naar Amsterdam. Twee uur van tevoren was ik op het vliegveld, ruim op tijd? zou je denken. Nog even een boekje lezen, kopje koffie drinken en relaxen! Tot mijn oog ineens viel op het vertrekbord. En ik mijn vlucht bovenaan zag staan. Met in rode letters ?FINAL CALL? ernaast. Kut! Helemaal omdat ik al ruim drie kwartier met m?n luie kont bij het koffietentje zat! Dus: héél snel rennen, zelfs zonder mijn bagage af te leveren, door de poortjes? die afgingen. Of er een zakmes in mijn koffer zat?! Oh ja, dat mag natuurlijk niet. Dikke chaos, alles uitgepakt, zakmes weggegooid en dóór! Welke gate? De meest verre, natuurlijk. Eindelijk aangekomen, natuurlijk te laat? Buiten adem bedacht ik me dan maar dat ik een nieuwe vlucht zou boeken ? wat kon ik anders? Een Spaanse moeder met twee kleine kindjes, die ook de vlucht gemist had, schopte flink herrie bij de gate, kindjes huilen, chaos alom... Kwam er opeens een bus, speciaal voor ons ? waarschijnlijk dankzij de Spaanse mama! Als allerlaatsten mochten wij toen nog het vliegtuig in ? ik heb tot aan Amsterdam zitten hyperventileren??

?Een paar jaar geleden ging ik op vakantie naar Griekenland en vloog ik vanaf Groningen, met een tussenstop van anderhalf uur in Maastricht. We hoefden gelukkig niet over te stappen, maar alle passagiers dienden het vliegtuig te verlaten. Bij de gate kregen we een kaart mee die we ab-so-luut niet kwijt mochten raken, want alleen met die kaart kwamen we het vliegtuig weer in. Wat denk je? Vijf minuten voor de instaptijd kom ik er ? juist ? achter dat mijn kaart weg is. Stress! En nergens was het ellendige ding te bekennen: niet op de wc, niet in mijn jas, zélfs niet in die van mijn reisgenoten? Klotsende oksels, een rondje vliegveld en een flink stressmoment later kwam de stewardess vrolijk aanlopen. Met mijn kaart in haar hand. Wat bleek? Iemand had de kaart op de grond zien liggen en aan haar afgegeven. Thank God. Een halfuur later zag ik Nederland onder me verdwijnen en was ik op weg naar de zon, maar realiseerde ik me dat ik voortaan toch iets beter op mijn spullen moest letten??

Muriël (30): ?In 2001 was ik, samen met mijn moeder, op reis in Australië. We hadden een auto gehuurd en reden hiermee heel Australië rond. Van Melbourne gingen we naar het noorden, helemaal langs de kust. Nadat we op een dag een paar honderd kilometer gereden hadden, vonden we het wel goed geweest en besloten we te stoppen bij een klein hostel met een snackbarretje ernaast. Wij liepen er naartoe en tegelijk met ons liep er ook een vrouw naar het barretje. Ik liep volgens mijn moeder een beetje te treuzelen, ze zei: 'Loop nou door, anders gaat dat mens nog voor.' En waar mijn moeder van baalde: de vrouw liep vóór ons naar binnen. Liep ze ineens door tot achter de balie en vroeg met een big smile: 'Waar kan ik jullie mee helpen?' Mijn moeder kreeg een hoofd als een tomaat!?

?Na een vakantie met vrienden in Frankrijk reden we terug naar Amsterdam. Onderweg namen we natuurlijk de verkeerde afslag en reden we per ongeluk richting Zwitserland. Na de douane keerden we dus om en zijn we weer teruggereden, maar natuurlijk werden we gestopt omdat het een beetje verdacht was. Vervolgens hadden we een erg leuk gesprekje met de douanebeambte.
Beambte: ?Zo, lekker gefeest zeker??
Chauffeur: ?Ja meneer??
Beambte: ?En, veel gedronken??
Chauffeur: ?Mwah, jawel meneer.?
Beambte: ?En ook drugs gebruikt??
Chauffeur: ?Nee meneer.?
Beambte: ?Dus jullie hebben niks bij je??
Chauffeur: ?Nee meneer.?
Vriend achterin: ?Misschien??
Je raadt het al: wat volgde was een volledige inspectie van de auto én onze bagage. Zeker anderhalf uur verder hadden ze niks gevonden en mochten we doorrijden. Wij natuurlijk pisnijdig op onze vriend ? waarom zei hij dat nou?! Zijn antwoord: 'Ik wist het niet zeker, ik dacht dat ik nog wat wiet bij me had? Ik zou het toch zweren?' Waarop hij in één beweging het voorvakje van zijn tas losritste en er inderdaad een gigantische zak wiet uithaalde. Geen idee hoe ze dat gemist hebben, maar damn lucky voor ons??

?We gingen op weg naar Zweden en moesten een tussenstop maken om te overnachten, ergens in Denemarken. Somehow wisten we de tent in keiharde wind goed op te zetten. Voor die avond hadden we een blik soep als avondeten. Met een blikopener van een euro, afkomstig van de plaatselijke campingwinkel, probeerde ik het blik open te maken ? maar het ellendige ding werkte voor geen meter. Binnen de kortste keren zat ik onder de tomatensoep en sneed ik m?n vingers aan die opener. Pisnijdig ging ik op zoek naar de verbanddoos, die achterin de auto lag. En toen? gooide ik zonder erbij na te denken de achterklep van de auto dicht. Terwijl de deuren ook dicht zaten en de sleutels in het contact zaten. Uiteindelijk maar een raampje kapot getikt en de volgende dag gespendeerd aan het zoeken naar een garage??

Lees ook de vorige edities van ZeBlundert!

Heb jij weleens flink geblunderd tijdens het reizen?