ZePapa: Peuterpuberteit?!
Steeds meer wordt duidelijk hoe naïef ik de kinderwereld ben ingestapt. In mijn beleving waren de eerste 13 jaar a piece of cake en zouden de moeilijkheden in de puberteit komen. Helaas: er bestaat ook zoiets als ?peuterpuberteit?.
Pre-puberen
De ene na de andere kinderfase komt langs. Elke fase heeft z?n leuke en minder leuke kanten. De laatste tijd komen de eerste woordjes in een rap tempo voorbij. Haar vocabulair wordt wekelijks uitgebreid, maar het meest voorkomende woordje is toch wel ?nee?. Het is vooral de manier waarop. Het kinderlijke stemmetje met een extra plagend klinkende intonatie. De ?N? is vrij standaard maar de ?E? wordt langer en bijna zingend uitgesproken. En dat op een soort pestende manier. Alsof ze figuurlijk gezien haar middelvinger naar je opsteekt. Nu is ze een echte diva dus mag deze term natuurlijk niet ontbreken maar af en toe zou toch wel lekker zijn.
?Wil Sanne wat drinken??
?Neee.?
?Sanne gaat zo lekker naar bed.?
?Neeee.?
?Gaat Sanne zo lekker eten??
?Neeee.?
Een ander verschijnsel is dat ze alles zelf wil doen. Bijvoorbeeld met eten. De boontjes, worteltjes, stukjes vlees en aardappels zijn uiteraard geen enkel probleem. Maar uit praktisch oogpunt zijn macaroni, andijvie en spinazie natuurlijk een minder goed idee. Echter valt dit onze eigenwijze La Diva lastig uit te leggen. Oftewel, ze weigert zich te laten voeren door haar ouders en dat kan ze uitstekend laten weten. Als een ander het doet blijkt het plotseling toch minder problematisch te zijn, maar dat schijnt er allemaal bij te horen. Hoofdschuddend kijk ik vervolgens toe als ze haar oren dichtkit met spinazie en met de jus haar kapsel in model probeert te brengen. Met een enorme smile op haar gezicht kijkt ze me aan en even lijkt het alsof de figuurlijke middelvinger ook weer voorbij komt.
De ?alles is leuk'-vader
Ken je die types? Verschrikkelijk vind ik ze. Vaders die het heerlijk vinden een poepluier te verschonen. Vaders die op een verjaardag naast je komen staan en vervolgens voor de vorm vragen hoe het met je gaat. Tijdens het beantwoorden van de vraag realiseer je je dat het te laat is. Je bent er weer ingestonken. Zijn hand gaat richting broekzak. De telefoon komt tevoorschijn en voor je het weet ben je het komende uur toeschouwer van de meest ?hilarische? filmpjes. Begrijp me niet verkeerd. Die filmpjes heb ik zelf ook, maar bewaar ze alsjeblieft voor jezelf en de opa?s en oma?s? Ik heb mezelf altijd voorgenomen niet zo?n vader te zijn die continu de prestaties van zijn kind tegen Jan en alleman staat te vertellen. Dus als mensen dan vragen hoe het gaat met de kleine diva geef ik meestal aan dat ze nog niet zindelijk is maar op een smartphone sneller swipet dan de schaduw van Lucky Luke.
Cliché
Het bijzondere is toch wel dat wat ze ook doet, hoe erg ze bij tijd en wijlen het bloed onder je nagels vandaan haalt, dat één glimlach of één blik alles weer goedmaakt. Het is zo?n lieverd, zo?n schatje. En weet je wat ze allemaal al kan? Nee? Dat zal ik je eens laten zien. Zou ik dan toch...? Nee, alsjeblieft niet!
Lees hier Davids vorige ZePapa-columns!
David is onze ZePapa-columnist en vader van Sanne, een dochter van een jaar oud. Hij is samen met zijn vriendin Jennifer begonnen aan een lange reis met poepluiers, babyvakanties, aandachtspannes van een kind, en meer van die clichés. De wereld die altijd zo ver weg leek, is nu toch echt begonnen.
Met het schrijven van deze maandelijkse columns probeert hij de gebeurtenissen met wat humor te relativeren en zijn hoofd boven water te houden in deze nieuwe, bijzondere wereld!
