Thirty-love: Supermarktdaten

Er ligt een bakje met één kipfilet in zijn mandje. Verder zie ik een stronk broccoli en een pakje krielaardappeltjes. Daarnaast liggen een blikje ginger ale, een half brood en een pot pindakaas. Kan niet missen: hij is single. 

 

Ik sta achter hem in de rij bij de kassa. Hij heeft een leren jack aan en hippe schoenen. Zijn rug is breed en zijn haar goed geknipt. Als hij aan de beurt is voor de kassaband, stoot hij per ongeluk tegen mijn mandje.

 

?Sorry?, zegt hij.

?Geeft niet?, zeg ik.
 

 

Weetjes over bananen
Hij glimlacht goddelijk en legt dan zijn boodschappen op de band. Ik zoek wanhopig in mijn hoofd naar een goede openingszin, maar al mijn leuke weetjes over broccoli zijn weggezakt. Ik vind dat hij biologische kip zou moeten kopen, maar om daar nu al over te beginnen? Ondertussen bliepen zijn boodschappen voorbij, zijn bonuskaart en zijn Airmiles-pas. Hij betaalt en loopt naar de hoek met dozen. Het kan nog steeds. Hij heeft een bananendoos gepakt en staat die in te laden, maar weer kan ik niks goeds bedenken, ook niet over bananen of dozen in het algemeen. Als hij is ingepakt en ik naast hem mijn spullen verzamel, lacht hij nog een keer naar me. Dan is hij weg. Buiten bij mijn fiets kijk ik om me heen alsof ik verwacht dat hij ergens naar me staat te wenken.

 

Was dit maar in de trein gebeurd. Dan kon ik een advertentietje zetten in de rails. Bestaat die rubriek eigenlijk nog? ?Jij reisde naar Zwolle en las 50 tinten grijs. Ik vroeg me af waarom de kleur grijs je zo fascineerde maar voor ik het kon vragen, staptje je uit. Ik was die jongen met dat geruite jack en die kuif. Schrijf me!? Natuurlijk is er tegenwoordig All you need is love, zijn er datingsites en speeddate-avonden, maar ik wil slowdaten. Met iemand die ik tegen het mooie lijf ben gelopen. Iemand die ik niet durfde aan te spreken en hij mij niet, omdat we verlegen werden van elkaar. Iemand die ik gevonden heb via een romantische advertentie die niet alleen mijn hart, maar vele lezersharten sneller deed kloppen. 

 

 

Hou je van kip?
Helaas: ik sta niet op een perron, maar bij de supermarkt. Met een bijna-kant-en-klare-maar-toch-best-verse-en-alleen-biologische-ingrediënten-bevattende-wokschotel die ik heb afgerekend met een ultramodern ?scan-het-zelf-betaal-systeem?. Alles hip en modern en gelukt. Behalve dan dat ik weer alleen ga magnetroneten voor de televisie. Ik verlang naar vroeger. Naar een trein met restauratiewagon, naar geknipte kaartjes, zwarte rook en een stoomfluit. Naar de tijd dat niemand alleen at. In mijn oren hoor ik Ramses Shaffy aanzwellen: ?Ik ben misschien te laat gebooooren.? Maar dan word ik op mijn schouder getikt: ?Hou je van kip?? Ik kijk op, recht in de glimlach van de kassajongen. En ik maar piekeren over een goede openingszin. Gelukkig weet ik net op tijd de opmerking te onderdrukken dat ik alleen biologisch vlees eet. Ik wilde toch slowdaten? Opvoeden kan morgen ook nog.

Lees ook de vorige Thirty-love columns!



Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.

De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van Thirty-love, de roman in wording. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.