Thirty-love: Eerste grijze haren
?Je liegt?, zeg ik. ?Sorry? zegt Hannah, maar ik blijf haar boos aankijken. ?Ik kan er toch niks aan doen?? zegt ze verongelijkt. ?Maar weet je het wel zeker dan?? vraag ik. ?Frederique, lieverd, het is zover?, zegt ze dan plechtig.
"Trek hem eruit dan", zeg ik ongeduldig.
"Weet je het zeker?" vraagt ze.
"Natuurlijk", zeg ik, "het is er toch maar één?"
"Hmmm, even checken, hoor", zegt Hannah en buigt zich dichter naar me toe.
Ik duw haar weg, maar ze heeft mijn haar nog vast en die wordt meegetrokken.
"Au", zeg ik.
Triomfantelijk houdt Hannah de haar omhoog: "Dit is hem nou. Wil je hem bewaren?"
Ik kijk naar de lange dunne haar. Hij is inderdaad onmiskenbaar grijs, zilverkleurig bijna.
"Vanmorgen zeiden ze nog 'u' tegen me bij de Albert Heijn to go", mopper ik.
"Dat zeggen ze daar standaard", probeert Hannah me gerust te stellen.
"Nou, tegen het meisje voor me zei ze gewoon 'je? en 'jij', hoor."
"Die was zeker twaalf?"
"Dat zou kunnen, ja", geef ik toe.
"Nou dan", zegt ze.
"Jij hebt makkelijk praten", zeg ik.
"Omdat ik ze nog niet heb?" vraagt Hannah.
"Omdat jij blond bent."
"Dan vallen grijze haren minder snel op, ja, als dat is wat je bedoelt."
"Zal ik je even goed inspecteren?" vraag ik gretig.
"Nee, hoor, dankje", zegt ze met een cynische grijns, "mijn haar is nog net zo jeugdig als ik."
Ik steek mijn tong naar haar uit.
"Kom op, Frederique, het is er maar één", zegt ze.
"Het is het begin, Hannah", zeg ik terug.
Ze haalt haar schouders op.
"Het begin van de aftakeling", zucht ik.
"Bijna rijp voor een tehuis", zegt Hannah. Ik knik.
"Nou, laten we opschieten, anders halen we de film nooit, in jouw bejaardentempo", grapt ze. Ik kan er niet om lachen, maar haal wel mijn fietssleutel tevoorschijn.
"Waar staat je rollator?" vraagt Hannah. Ik stomp in haar zij.
Eenmaal bij de bioscoop ga ik kaartjes halen. De man achter het loket kijkt me stoïcijns aan.
"Twee kaartjes voor de voorstelling van half negen graag", zeg ik.
"Studentenkaart?" vraagt hij nors.
"Sorry?" vraag ik.
"Heb je een studentenkaart?"
Een glimlach breekt door op mijn gezicht.
"Hallo, jongedame", zegt de man, "studentenkorting of niet?"
"Niet", zeg ik breeduit lachend. Als er geen ruitje tussen deze chagrijn en mij had gezeten, had ik hem hem een dikke zoen op zijn harige wang gegeven. Die grijze haar is gewoon een stom incidentje en ik kan nog steeds voor een jonge twintiger door. Zometeen ga ik een Bacardi Breezer bestellen!
Lees ook de vorige Thirty-love columns!
Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.
De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van Thirty-love, de roman in wording. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.
Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van Thirty-love, de roman in wording. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.