Anouk: 'Ik kies bewust voor het alleenstaand moederschap'

Na zelf een liefdeloze jeugd te hebben gehad, wist Anouk het zeker: ik word later nooit zoals mijn moeder. Een kinderwens had ze daarom niet. Toch begon het ineens te kriebelen. “Ik wil heel graag een kindje, maar geen relatie.”
 
“Mijn eigen moeder was een persoon die je continu vertelde wat er allemaal mis met je was. Als je dat als kind veelvuldig te horen krijgt, ga je uiteindelijk ook écht geloven dat je geen stuiver waard bent.”

De jeugd van Anouk (30) was alles behalve liefdevol. “De vraag waarom ze wel van haar andere kinderen hield en niet van mij heb ik mezelf vaak gesteld. Door het grote gebrek aan liefde en steun werd ik ontzettend onzeker. Ik geloofde wat mijn moeder mij altijd vertelde: ik had überhaupt nooit geboren mogen worden dus alles wat ik dacht of deed was bij voorbaat al fout.”

Geen kinderen
Hierdoor was Anouk er altijd heilig van overtuigd dat kinderen niet in haar leven pasten. “Ergens in mijn hoofd zat een stemmetje dat me vertelde dat ik heel erg op mijn moeder leek. Ik heb zoveel pijn en verdriet gehad door die vrouw dat ik doodsbang was om ook in het moederschap op haar te gaan lijken. En dat gunde ik geen enkel kind. Ik geloofde dat ik een slechte moeder zou zijn, dus mocht ik het niet willen van mezelf”, vertelt Anouk.
 
“Toen ik de twintig was gepasseerd kon ik al die negatieve gedachten eindelijk van me af schudden. Na jaren van zelfdestructie kwam ik op een punt dat ik eindelijk inzag dat ik wel het recht had om te leven. Vanaf dat moment wilde ik aan mezelf werken. Dat was onmogelijk in de nabijheid van dat deel van mijn familie, dus verbrak ik de banden met mijn moeder en zusje. Sinds ik mezelf uit die omgeving heb geplaatst, is alles beter geworden. Eerlijk gezegd vond ik dat wel prima, zonder mijn ouders in mijn leven werd ik ineens een stuk minder vaak teleurgesteld.”
 
Het tikken van de biologische klok
Anouk pakte beetje bij beetje haar leven weer op, toch bleef ze van mening dat kinderen niet aan haar waren besteed. “Mijn beste vriendin zei op een gegeven moment tegen me: ‘Je weet dat je geen kind bent van je moeder, maar van God hè?’ Dat sloeg in als een bom. Ineens was daar het besef dat mijn enige reden om geen kinderen te willen puur de angst was om een moeder te worden die haar kinderen zo’n naar en ongewenst gevoel geeft. Maar ik had afgerekend met angsten uit het verleden en ik zou mijn leven niet meer door die angsten laten leiden. En toen bleek dat er een biologische klok al enige tijd fanatiek aan het tikken was. Ik had er alleen nooit aandacht aan besteed.”

Helaas liep Anouk tegen een aantal problemen aan waardoor ze alsnog begon te twijfelen. “Ik ben niet in staat om een relatie te hebben. Door mijn jeugd hecht ik enorm veel waarde aan tijd en ruimte voor mezelf alleen. Ik heb altijd geleerd voor anderen te leven, niets kwam uit mezelf. Alles wat ik deed of dacht kwam van iemand anders. Meestal was dit mijn moeder. Ik had geen eigen identiteit. Het heeft me heel veel jaren gekost om die identiteit te vinden en daardoor hecht ik daar nu ontzettend veel waarde aan.” Toch probeerde ze, omwille van een baby in de toekomst, relaties aan te gaan met mannen. “Ik wist dat ik kinderen wilde, maar dacht alleen nog aan de 'ouderwetse' manier. Ik ben fanatiek gaan daten en geforceerd gaan proberen om me bij een man 100% op mijn gemak te voelen. Dat werkte natuurlijk averechts. Ik dacht dat als ik maar hard genoeg probeerde, het vanzelf zou lukken. Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik gewoon heel blij ben met mezelf en dat een relatie het gewoon niet voor mij is. En dat is helemaal niet erg.”
 
Bewust Alleenstaande Moeder
Anouk wilde niet dat dit haar babywens in de weg zou komen te staan. “Ik koos uiteindelijk voor het zogeheten BAM-schap. Dit staat voor Bewust Alleenstaande Moeder: ik kies ervoor om alleen een kindje op te voeden. Dit kan op heel veel verschillende manieren, maar ik wil graag een kindje van een donor. Wie dit is kan ik helemaal zelf bepalen. Het enige dat voor mij telt is dat hij zowel fysiek als mentaal helemaal in orde is. Qua uiterlijke kenmerken maakt het me niet uit, zolang mijn kind maar gezond is.”
 
“Ik kies nu voor de route met zelfinseminatie. Dat houdt in dat je zelf thuis met een inseminatiekit aan de slag gaat om te proberen zwanger te raken. Hierdoor kun je eigenlijk met elke willekeurige donor aan de slag. Ik heb er zelf voor gekozen om een donor te zoeken die ook een actieve vaderrol wil. Hij zul dus later een zeer belangrijke rol spelen in het leven van het kind.” Momenteel staat Anouk op het punt de laatste knopen door te hakken met haar, zoals ze het zelf noemt, baby-papa. “Hij wil heel graag een kindje, maar geen relatie. Hij is een superfijne, stabiele en zorgzame man geworden, ondanks dat hij bijna hetzelfde heeft meegemaakt als ik”, vertelt Anouk.

“Onze verdeling zal zijn als die van de gemiddelde gescheiden ouders. Het kind zal vooral bij mij zijn, maar om het weekend en de helft van de vakanties bij de vader. De lasten zullen we samen dragen, evenals al het moois dat een kind met zich meebrengt. Waar we beiden overigens al heel erg naar uitkijken!”
 
Supportteam
Gelukkig heeft Anouk een heel supportteam achter haar staan. “Ook al accepteert mijn omgeving mijn keuze en zijn ze enthousiast, er blijven altijd mensen die het afkeuren. Ik ben zelf gelovig en andere gelovigen vinden dat het niet klopt wat ik doe. Zij vinden bijvoorbeeld dat God deze route niet zo bedoeld heeft. Ik zie dat toch anders. God heeft alles gemaakt, ook deze mogelijkheid dus. Als Hij niet zou willen dat ik op deze manier een blije moeder word, dan had ik de mogelijkheid niet gekregen. Ook niet-gelovigen hebben er moeite mee. Ze hebben geen idee van de mogelijkheden op dit gebied en zijn daarom wat huiverig."

"Daarbij vinden veel mensen dat je toch een relatie moet hebben. Huisje boompje beestje, en dan pas de baby. Zelf zie ik het zo; wij slaan de relatie en ellende van een relatiebreuk over en beginnen gewoon direct als gescheiden ouders, maar dan wel op ontzettend positieve en bewuste wijze.”

Toekomst

Een beetje bang voor de toekomst is Anouk wel. “In het begin zal ik oververmoeid, maar voldaan zijn. Qua opvoeding zal ik er alles aan doen om mijn kind een totaal andere jeugd dan ikzelf heb gehad te geven. Mocht het zwanger worden via een donor niet voor me zijn weggelegd dan bestaat er nog altijd de mogelijkheid tot adoptie. Maar bewust alleenstaand zal ik sowieso zijn. Dat is wie ik ben. Alleenstaand, en daar ben ik trots op."

Lees ook onze andere real life verhalen.

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar redactie@ze.nl o.v.v. real life verhaal.