Thirty-love: Veel te mooie inbreker

Nicky en Michel zijn drie weken met hun kids op vakantie en hebben mij gevraagd op het huis te passen. ?Stelt niks voor?, beloofde Nicky, ?even de post uit de brievenbus en de plantjes water geven, meer niet.? 

 

Na een halve week was ik in de buurt en ging ik langs. Er waren twee enveloppen die ik op tafel legde en ik gaf de planten een scheutje. Daarna kreeg ik het druk op mijn werk, waren er een paar concerten, wat verjaardagen en een enkele spontane barbecue. Ik vergat het huis van Nicky en Michel compleet. Tot zojuist een gast bij Knevel & Van den Brink over haar huisoppas vertelt. Geschrokken kijk ik op mijn horloge: middernacht en morgen komen ze al thuis.
 

Een halfuur later sta ik te klungelen bij de voordeur. De bewegingssensor zet een buitenlamp aan en het duurt even voordat ik in het zwakke licht de goede sleutel heb gevonden. Dan hoor ik een vertrouwde kraak en gaat de deur open. In de hal verwacht ik een stapel post aan te treffen, maar de brievenbus is leeg. Gelukkig, blijkbaar hebben ze geen post meer gehad na de eerste dagen. Dan loop ik door, de woonkamer in. Ik knip een lichtje aan en vul de gieter. Dan hoor ik achter me ineens een geluid. Ik verstijf. Het lijkt wel gesnurk.

Ik draai me om, maar er is niets te zien. De kamer is donker en alles staat op zijn plek. Ik adem uit en pak de gieter op. Dan hoor ik het weer. En ineens zie ik een gestalte op de bank liggen. De metalen gieter valt met een fel gekletter uit mijn handen op het parket. Tegelijkertijd hoor ik het water eruit klotsen over de vloer, maar mijn ogen blijven aan de bank gekluisterd, waar een gedaante betrapt rechtop is gaan zitten. Ik onderdruk de neiging om weg te rennen en vraag met overslaande stem: ?Wie ben jij verdomme?? Dan hoor ik ook gestommel boven mij. Er komt iemand de trap af. De kerel op de bank is niet alleen en ik zit vast. 
 

 

?Hallo, ik ben Roel?, zegt de man op de bank, ?wie ben jij?? 

?Luister eens even, Roellemans, wat doe jij hier en wie is er bij je?? vraag ik. De klootzak kijkt geamuseerd naar de deur waar zijn handlanger nadert. Ik zoek in mijn tas naar mijn mobiel en vraag me af of ik de tijd krijg om 112 te bellen. Dan zie ik ineens het hoofd van Michel door de deur komen. Mijn mond valt open.

?Jullie zouden toch morgen terugkomen?? stamel ik.

?Lang verhaal?, zucht hij vermoeid, ?met autopech en gedoe en mijn broer Roel die ons in Noord-Frankrijk is komen ophalen.? Ik kijk naar de kerel op de bank. Hij heeft een grote grijns op zijn hoofd.

?Bedankt voor alle goeie zorgen trouwens, Frederiqe?,  zegt Michel dan zonder een spoor van cynisme.

 

Een halfuur later blijkt dat Roel de post en de planten vandaag heeft verzorgd voordat hij naar Frankrijk reed om het gezin op te halen. Ik tril nog na tijdens het dweilen en Roel zet koffie om bij te komen van de schrik. Nu pas zie ik dat hij een veel te sympathiek hoofd heeft voor een inbreker. En veel te fijne armen die veel te goed om me heen passen. 

Lees ook de vorige Thirty-love columns!



Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.

De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van Thirty-love, de roman in wording. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.